Τι δίνουμε-Τι παίρνουμε (;) από τη συμφωνία
Γράφει ο Ιωάννης Θ. Μάζης, Καθηγητής Γεωπολιτικής ΕΚΠΑ
Δια του άρθρου 7 της ατυχούς και παραώρου αυτής Συμφωνίας, παραδίδομε ως Ελληνική Πολιτεία και Ελληνικό έθνος εις ένα αλβανο-ρωμα-σλαυο-ελληνικό πολυεθνοτικό αφήγημα το δικαίωμα χαλκεύσεως ενός εθνοκρατικού κοινωνικού σχηματισμού, ο οποίος έχοντας την «μακεδονική ιθαγένεια» δια τους πολίτες του (7, §4), σε συνδυασμό όμως με την «μακεδονική γλώσσα» (7, §4) στηρίζει απολύτως την σουρεαλιστική εκδοχή της “δημιουργίας έθνους” με ευλόγως…«μακεδονικό πολιτισμό», «μακεδονική ιστορία», «μακεδονική κουλτούρα και κληρονομιά»!
Νομίζω και δικαίως, ότι ανθρωπολογικώς (θού Κύριε!), κοινωνιολογικώς, πολιτικώς και διεθνολογικώς σκεπτόμενοι δεν μπορούμε παρά να του ευχηθούμε νάναι ευτυχισμένο το νεογέννητο «μακεδονικό έθνος» και να του προσφέρομε και τα νενομισμένα παρά τω αναδόχω δώρα. Ένα “κλασικό”: 1) την στήριξή μας για την έναρξη της ενταξιακής του διαδικασίας στην Ε.Ε. ένα πολύ ακριβό: 2) την αμέριστη στήριξή μας για την πρόσκλησή του για ένταξη εις στο ΝΑΤΟ, και μερικά στρατηγικόύ και οικονομικού ενδιαφέροντος για τα Σκόπια και την Γερμανία όπως αυτά που προοινίζονται στα άρθρα 13 (άραγε έχουν θάλασσα τα Σκόπια;) 14,§4 όπου είναι εμφανής η δημιουργία υποδομών αγωγών φυσικού αερίου και πετρελαίου, στο ίδιο άρθρο §6 όπου τα…περίκελειστα και άνευ θαλασσίων ακτων Σκόπια «θα αξιοποιήσουν» μαζί με την Ελλάδα «τις καλύτερες διαθέσιμες τεχνολογίες και πρακτικές» (δηλ. τις…γερμανικές, στον άξονα Αξιού, Μοράβα, Δούναβη λέγω εγώ), και λοιπά ωραία.
Εμείς τί θα λάβομε όμως ως δώρο του Νονού;
Εμείς θα λάβομε i) πολλές υποσχέσεις για καλή γειτονία και αναπτυξιακή συνεργασία (όσο θα του επιτρέπει η κανοναρχούσα την ζωή του, φίλη και σύμμαχος επίσης εις το ΝΑΤΟ, Τουρκία) ii) θα λάβομε την υπόσχεση ότι μπορεί και να μην μας πολυενοχλήσει (αυτή ίσως η κυβέρνηση, για την επόμενη δεν μπορύμε να γνωρίζουμε) με την διεκδίκηση αποκαταστάσεως των «καταπιεζομένων ανθρωπίνων δικαιωμάτων» των «Μακεδόνων» στην κατεχόμενη από τους Έλληνες «Νότια Μακεδονία», μέσω των ήδη υπαρχουσών GONGO’s[1]. Ναι. Βεβαίως αφού «Βόρεια Μακεδονία» είναι τα Σκόπια. Αλήθεια, γιατί η ονομασία τους δεν γράφεται πουθενά στην σλαυϊκή διάλεκτο στο κείμενο της Συμφωνίας; iii) ότι όλες τις πρόνοιες θα τις εκπληρώσουν τα Σκόπια στην ώρα τους
Με το άρθρο 1, §3, εδ. ε) και ζ) μεμονωμένως αλλά και ενισχυόμενο και σε συνδυασμό με το άρθρο 7, §3 και §4 παραδίδουμε σε όλα τα σκοπιανά εμπορικά σήματα, εταιρείες και ιδιωτικά ιδρύματα των Σκοπίων τα οποία μπορούν να ασκούν και ανθελληνική προπαγάνδα προωθώντας ψευδο-αλυτρωτικές διεκδικήσεις εις βάρος της χώρας κωδικούς με την ονομασία «Μακεδονία» υπό τα στοιχεία ΜΚ και «Μακεδονική Δημοκρατία» υπό τα στοιχεία ΜΚD. Το εδάφιο θ) του ιδίου άρθρου επιβεβαιώνει το γεγονός ότι η διαδικασία αυτή επαφίεται στην “καλή πίστη” των Σκοπίων όταν αναφέρει ότι «…τα Μέρη συμφωνούν να υποστηρίξουν και να ενθαρρύνουν τις επιχειρηματικές κοινότητές τους να θεσμοθετήσουν έναν ειλικρινή, δομημένο και με καλή πίστη διάλογο, στο πλαίσιο του οποίου θα επιδιώξουν και θα βρούν αμοιβαίως αποδεκτές λύσεις…κ.τλ.». Συνδιαζόμενα τα ανωτέρω με την διάψευση του κυβερνητικού, ερμηνευτικού της Συμφωνίας nonpaper, από πλευράς του Κυβερνητικού Εκπροσώπου της ΠΓΔΜ κου Μποσνιακόσκι, ο οποίος είπε ότι «Διατηρούμε το δικαίωμά μας να αποκαλούμε τους εαυτούς μας Μακεδόνες.[Εφόσον] στην Συμφωνία διατηρείται η μακεδονική ταυτότητα και η μακεδονική γλώσσα» όπως επίσης «Ο εθνικός ύμνος και η σημαία της ΠΓΔΜ δεν θα αλλάξουν και ότι τα σύμβολα δεν απετέλσαν αντικείμενο διαπραγματευτικής διαδικασίας» παρότι αυτό αναφέρεται ρητώς στο κείμενο της Συμφωνίας, αντιλαμβάνεται κανείς τον βαθμό της επιδειχθησομένης καλής θελήσεως για την εφαρμογήν και μάλιστα έγκαιρον και εντός των προβλεπομένων (?) ορίων ακόμη και των των ανατιρρήτων προνοιών της Συμφωνίας πό πλευράς των Σκοπίων. Δεδομένου αυτού του κλίματος, το άρθρο 8, §5 περί της Διεπιστημονικής Επιτροπής Εμπειρογνωμώνων η οποία θα μεριμνά για την επίλυση ιστορικών, αρχαιολογικών και εκπαιδευτικών θεμάτων αμφοτεροπλεύρως, δημιουργεί πολλά ερωτηματικά για το επιτυχές και λυσιτελές των εργασιών της και των αποτελεσμάτων τους. Ιδιαιτέρως το σημείο όπου αναφέρεται το συγκεκριμένο (άρθρο 8, §5) εις τα «αρχαιολογικά θέματα», ευλόγως δημιουργεί ερωτηματικά ως προς την περίοδο εις την οποίαν θα αναφέρονται οι εργασίες αυτής της Επιτροπής, εφόσον τα ζητήματα τα απτόμενα εις Ελληνικήν, τουλάχιστον, Αρχαιότητα έχουν διαχωρισθεί από την πρόνοια του άρθρου 7 §4.
Nα τονισθεί επίσης ότι το άρθρο 1, §4, δεν στηρίζεται επί πραγματικής βάσεως όταν ο ίδιος ο Οργανισμός στην περίπτωση αυτή αναφέρει ότι: “Οι προσδιορισμοί που χρησιμοποιούνται και η παρουσίαση του υλικού σε αυτήν την έκδοση (UNTERM) δεν υπονοούν την έκφραση οποιασδήποτε άποψης από πλευράς της Γραμματείας των Ηνωμένων Εθνών αναφορικά με το νομικό καθεστώς οποιασδήποτε χώρας, επικράτειας, πόλης, περιοχής ή των Αρχών του, ή αναφορικά με την οριοθέτηση των συνόρων ή των ορίων του”. Συνεπώς θιοθετήθηκε ακρίτως ένα εσφαλμένο επιχείρημα από πλευράς Ελλάδος με αποτέλεσμα να προκληθεί αρνητικό για την Ελληνική Πλευρά αποτέλσμα αναφορικώς με τα εθνικά της συμφέροντα.
Από τα ανωτέρω όμως προκύπτει ένα σημαντικό, αρνητικό για τα ελληνικά εθνικά συμφέροντα σημείο:
1) Με ανάλογες με αυτές του κου Μποσνιακόσκι “νομικές ερμηνείες” από σκοπιανής πλευράς, προμηνύεται αδιέξοδο στην εκπλήρωση των σκοπιανών υποχρεώσεων των απορεουσών από την σύμβαση, ενώ αντιθέτως, οι θετική θεσμική υποστήριξις της Ελλάδος στην υπόθεση της προσκλήσεως των Σκοπίων εις το ΝΑΤΟ θα έχει ήδη συντελεσθεί παράγουσα ήδη νομικά αποτελέσματα υπέρ του κρατιδίου και εις βάρος των Αθηνών.
2) Όταν στο άρθρο 1, §4 εδ. α) προβλέπεται κύρωσις από το σκοπιανό κοινοβούλιο της Συνθήκης ενώ στην §4, εδ. γ) προβλέπεται δημοψήφισμα, δημιουργείται τυπικό ζήτημα αναντιστοιχίας και ασυμμετρίας διαδικασιών μονογραφής και κυρώσεως της Συμβάσεως αμφιπλεύρως και παραλλήλως δημιουργείται μέγα ζήτημα συνταγματικής τάξεως στο εσωτερικό της λειτουργίας της Ελληνικής Δημοκρατίας για την οποίαν δεν προεβλέφθησαν ανάλογες θεσμικές και πολιτικές διαδικασίες εντός του κειμένου της Συμφωνίας με ευλόγως αναδυόμενα ερωτήματα δια τους λόγους που προεκάλεσαν το συγκεκριμένο ατόπημα. Κατά δεύτερον, δημιουργείται δεδικαιολογημένη πεποίθησις αναφορικώς με τον ανασφαλή χαρακτήρα της, εντός των προβλεπομένων προθεσμιών, δυνατότητος επιτυχούς, ως προς την συμφωνία, ολοκληρώσεως των διαδικασιών αυτών και δή της συνταγματικής αλλαγής, μέχρι το τέλος του 2018.
Επίσης, η κατά το άρθρο 7, §1 πρόνοια, δεν καθορίζει σαφώς ποιά θεωρεί, το ίδιο το Δεύτερο Μέρος (Σκόπια), ότι είναι η «πολιτιστική κληρονομιά» του, και σε συνδυασμό με την πρόταση του Μέρους αυτού για ονοματολογική λύση του ονόματος «Μακεδονία του Ίλιντεν» αλλά και με το περιεχόμενο της §4 του ιδίου άρθρου, σαφώς μεταφέρεται ο κίνδυνος του ψευδοαλυτρωτισμού των Σκοπίων στην ιστορική περίοδο των μέσων του 19ου αιώνος μέχρι και το τέλος του 20ου. Το ότι καλοπίστως (!) «διαφυλάσσεται» ο Αρχαίος Ελληνικός Πολιτισμός, δεν παρέχει τείχος ασφαλείας έναντι του κατα πολύ επικινδυνοδεστέρου συγχρόνου σκοπιανού αλυτρωτισμού ο οποίος διαθέτει και την υποστήριξη της Αγκύρας αλλά και των όλων εθνικιστικών αλβανικών πολιτικών κομμάτων, σωματείων και συλλόγων. Και μάλιστα με την υποστήριξη της Αγκύρας αλλά, και κυρίως, εντός των πλαισίων του ΝΑΤΟ, και μάλιστα με αυτοκαταστροφική υποστήριξη της Ελλάδος.
