Ολόκληρη η κατάθεση του αναλυτή Max Boot στη Βουλή των Αντιπροσώπων
Του Αλέξανδρου Στεφανόπουλου
Αναδημοσίευση από το περιοδικό Επίκαιρα
Την ώρα που δυνάμεις της μεγάλης στρατιωτικής συμμαχίας της Δύσης, με περισσότερες από 40 χώρες να επιχειρούν σφυροκοπώντας περιοχές όπου μέχρι πρότινος επικρατούσαν δυνάμεις του ΙΚ, με τα ρωσικά στρατεύματα να προετοιμάζουν τα προσεχή 24ωρα μεγάλης κλίμακας επίθεση εναντίον του ISIS, και εδαφικά τμήματα ανακαταλαμβάνονται στην Συρία και στο Ιράκ, την ίδια στιγμή αντίστοιχα στρατιωτικά ένοπλα τμήματα του ISIS επεκτείνονται προς την Λιβύη όπου επικρατεί χάος και αντίθετες ομάδες φύλαρχων, το Αφγανιστάν και σε Αφρικανικές περιοχές με την βοήθεια άλλων αδελφών ισλαμικών τρομοκρατικών ομάδων, την ίδια ώρα φανατικοί ισλαμιστές μεταμφιεσμένοι σε πρόσφυγες , όπως αποκαλύπτεται σε πρόσφατη κατάθεση του ενώπιον (υπό) επιτροπής εξωτερικών υποθέσεων στην Βουλή των αντιπροσώπων, ειδικού αναλυτή του πανίσχυρου think Tank Council Foreigin Relation, Mat Boot, αποκαλύπτεται ότι Ευρώπη και Αμερική κινδυνεύει το ίδιο από Τζιχαντιστές που διεισδύουν με τον μανδύα του πρόσφυγα!
Στην άκρως αποκαλυπτική κατάθεση που δόθηκε στις 2 Δεκεμβρίου 2015, προ ολίγων ημερών δηλαδή, με αφορμή το αιματηρό χτύπημα στο Παρίσι, ξεδιπλώνεται αν όχι το λεπτομερές σχέδιο, που εκπονεί ήδη η Ουάσιγκτον ( πεντάγωνο, μυστικές υπηρεσίες και άλλοι στρατιωτικοί και οικονομικοί φορείς) όπως διεφάνει και από το πρόσφατο διάγγελμα του Αμερικανού Προέδρου BarackObama προς το αμερικανικό κράτος, η φιλοσοφία αυτού του σχεδιασμού όχι απλώς του περιορισμού αλλά της εξάλειψης –εξαφάνισης του ISIS.
Από τα όσα καταθέτει ο φημισμένος αναλυτής MaxBoot, του πανίσχυρου thintnak, Council of Foreign Relations το οποίο επί δεκαετίες σχεδόν καθορίζει την γεωστρατηγική των ΗΠΑ ανά τον πλανήτη, αποκαλύπτονται και άλλες βασικές λεπτομέρειες του σχεδιασμού όπως για παράδειγμα ότι για να καταπολεμηθεί το ISISσε πρώτη φάση όπως αναφέρει ο ειδικός στρατιωτικός αναλυτής απαιτείται, εκτός όλων των άλλων δράσεων και μέτρων, ανάληψη όχι απλώς στρατιωτικής δράσης από αέρος, η οποία όπως σημειώνει δεν έχει φέρει και ούτε πρόκειται να φέρει απτά αποτελέσματα αν δεν υπάρξει στρατιωτική δράση με χερσαίες δυνάμεις και μάλιστα άνω των 130.000 -150.000 στρατιωτών!
Από την κατάθεση αυτή όμως την οποία αποκλειστικά παρουσιάζουν στο σύνολο τους τα Επίκαιρα, προκύπτει και κάτι ακόμα: Η βούληση και η εμμονή για τον αρχικό σχεδιασμό, ήδη από το 2006 και νωρίτερα από το 2003 όπου διδάσκονταν σε στρατιωτικές σχολές των ΗΠΑ και του ΝΑΤΟ ως σενάριο, τα υπό ίδρυση –συμπεριλαμβανομένου και του Ισλαμικού Κράτος- για το σχηματισμό του νέου χάρτη της Νέας Μέσης Ανατολής. Θέμα που στο προηγούμενο τεύχος (317) παρουσιάσαμε αναλυτικά υπό το πρίσμα των νέων δεδομένων στην ευρύτερη περιοχή της Μέσης Ανατολής. Αναφέρεται δηλ. ο Max Boot στην δημιουργία νέων κρατών και κρατίδιων ενώ αποκαλύπτεται και το περιβόητο σχέδιο –επιχείρηση «το ξύπνημα της Ανμπάρ» χάρη στο οποίο εξουδετερώθηκε και η AlQaeda και άλλες αδελφές και συνεργαζόμενες Ισλαμιστικές εξτρεμιστικές οργανώσεις φανατικών.
Ολόκληρη η έκθεση μεταφρασμένη στα Ελληνικά έχει ως εξής:
Πώς θα νικήσουμε το ISIS
Κατάθεση από τον MaxBoot,
2 Δεκεμβρίου 2015
ανώτερο αναλυτή του κέντρο σπουδών Εθνικής Ασφαλείας του Συμβουλίου Εξωτερικών Σχέσεων του τμήματος «JeaneJ. Kirkpatrick»
Ενώπιον
της Υποεπιτροπής της Επιτροπής Εξωτερικών Υποθέσεων για την τρομοκρατία, τη μη Διάδοση των Πυρηνικών Όπλων και εμπορίου.
Αμερικανική Βουλή των Αντιπροσώπων.
1st Session, 114th Congress
Κατάθεση για τις «Επιθέσεις του Παρισιού: Αλλαγή στρατηγικής από το ISIS?”
Chairman Poe, Ranking Member Keating, members of the subcommittee:
Σας ευχαριστώ για την πρόσκληση να καταθέσω αναφορικά με την πλέον πιεστικότερη απειλή που αντιμετωπίζουμε για την εθνική ασφάλεια, από το Ισλαμικό Κράτος του Ιράκ και της Συρίας, γνωστό και ως ISIS ή ISIL. Η πρόσφατη τρομοκρατική επίθεση στο Παρίσι, στην οποία σκοτώθηκαν 129 άνθρωποι, παράλληλα με άλλες επιθέσεις από το Sharmal-Sheikh (Αίγυπτο) μέχρι την Βηρυτό και την Τύνιδα, αποδεικνύουν το εύρος και τη δολοφονική αποτελεσματικότητα της εν λόγω οργάνωσης. Το ISIS δημιουργεί “επαρχίες” από τη Λιβύη μέχρι το Αφγανιστάν και τη Νιγηρία. Το γεγονός ότι το ISIS απειλεί τώρα να επιτεθεί στις Ηνωμένες Πολιτείες θα πρέπει να μας ανησυχεί πολύ. Οι επιθέσεις με πολλά θύματα, όπως αυτές του Παρισιού (ή νωρίτερα στη Βομβάη) είναι εύκολο να πραγματοποιηθούν και δύσκολο να σταματήσουν. Είμαστε εξίσου ευάλωτοι όσο και η Γαλλία.
Και το ISIS αποτελεί απειλή όχι μόνο με την τρομοκρατία του, αλλά και με τον αντίκτυπό που έχει στις ροές προσφύγων από τη Συρία. Με εκατοντάδες χιλιάδες ανθρώπους που αναγκάζονται να εγκαταλείψουν την εμπόλεμη Συρία, οι Μουσουλμάνοι και οι Ευρωπαίοι σύμμαχοί μας έχουν πρόβλημα στην απορρόφηση των προσφυγικών ροών και κράτη, όπως η Ιορδανία, κινδυνεύουν να κατακλυσθούν από το μαζικό αυτό κύμα μετανάστευσης.
Έχουν γίνει πολλές προτάσεις για το πώς θα αντιμετωπιστεί η εξάπλωση του ISIS, επικεντρώνοντας κυρίως στα οικονομικά του και στη χρήση του διαδικτύου για τη διάδοση της προπαγάνδας και για την προσέλκυση νεοσύλλεκτων. Οι πρωτοβουλίες για την αντιμετώπιση της προπαγάνδας έχουν αξία, όμως είναι απίθανο να αποδειχθούν αποφασιστικής σημασίας. Όσο το ISIS συνεχίζει να ελέγχει το «χαλιφάτο» -ένα κράτος που εκτείνεται κατά μήκος των συνόρων της Συρίας και του Ιράκ- θα μπορεί να προσελκύει και να εκπαιδεύει νεοσύλλεκτους. Αναπόφευκτα, κάποιες από αυτές τις ομάδες νεοσύλλεκτων θα φύγουν εκτός Συρίας και Ιράκ, αποτελώντας απειλή για άλλες χώρες, ιδίως για αυτές από τις οποίες προήλθαν. Από την άποψη αυτή είναι ιδιαίτερα ανησυχητικό να σημειώσουμε ότι το ISISέχει εκατοντάδες ευρωπαίους νεοσύλλεκτους και δεκάδες Αμερικανούς.
Και φυσικά το ISISέχει τη δυνατότητα να εμπνεύσει τρομοκράτες που ποτέ δεν έχουν επισκεφθεί τη Συρία, αλλά που απλά έρχονται σε επαφή με τη διαδικτυακή προπαγάνδα. Είμαι απαισιόδοξος ότι οι Ηνωμένες Πολιτείες και οι συμμαχικές κυβερνήσεις θα σημειώσουν μεγάλη πρόοδο στην απομόνωση του ISISαπό τον έξω κόσμο, -τόσο το Internetόσο και τα φυσικά σύνορα της Συρίας και του Ιράκ είναι διάτρητα για να μπορέσει αυτό (σ.σ. απομόνωση του ISIS) να αποτελέσει ρεαλιστική πιθανότητα.
Αυτό υποδηλώνει ότι το ISIS δεν μπορεί να περιοριστεί. Θα πρέπει να ηττηθεί. Αλλά πως; Ως άμεσο βήμα θεωρώ ότι οι ΗΠΑ πρέπει να εντείνουν τους βομβαρδισμούς τους στη Συρία και το Ιράκ. Όπως έχει επισημάνει ο πρώην υφυπουργός Άμυνας Michael Vickers, οι αμερικανικές αεροπορικές επιδρομές, που συνεχίζονται από τον Αύγουστο του 2014, έχουν ρίξει λιγότερες βόμβες συγκριτικά με το Αφγανιστάν το δίμηνο του φθινοπώρου του 2001. Περίπου τα τρία τέταρτα των αμερικανικών αεροσκαφών επιστρέφουν στη βάση τους χωρίς να έχουν ρίξει τις βόμβες, λόγω των υπερβολικά περιοριστικών κανόνων εμπλοκής, οι οποίοι πρέπει να χαλαρώσουν.
Για να υπάρξουν αποτελεσματικές αεροπορικές επιδρομές, πρέπει να επιτραπεί στους ελεγκτές (σ.σ. υπηρεσία που κατευθύνει τις επιθέσεις) να λειτουργούν στο πεδίο της μάχης, όπως ακριβώς στο Αφγανιστάν το φθινόπωρο του 2001. Αυτό θα αυξήσει σημαντικά την ακρίβεια και την αποτελεσματικότητα των αμερικανικών αεροπορικών επιδρομών. Αλλά, όσο σημαντική και αν είναι η δύναμη από αέρος, ποτέ από μόνη της δεν έχει κερδίσει έναν πόλεμο. Η αποτελεσματική στρατιωτική δράση απαιτεί συνδυασμό επιθέσεων. Οι ΗΠΑ μπορούν να παρέχουν άμεσα τη βοήθεια από αέρος. Τι γίνεται όμως με το έδαφος; Σίγουρα θα ήταν ιδανικό αν κάποιος άλλος, πέρα των Αμερικανών στρατιωτών, μπορούσε να πολεμήσει στο έδαφος για να εκδιωχθεί το ISISαπό το Ραμάντι, τη Φαλούτζα, τη Μοσούλης, τη Ταλ Αφάρ, την Παλμύρα, τη Raqqa, και τα άλλα οχυρά. Δεν είμαστε ωστόσο τόσο τυχεροί μέχρι στιγμής στην κινητοποίηση μιας τέτοιας δύναμης.
Η μεγαλύτερη επιτυχία μας έχει προέλθει από τις κουρδικές δυνάμεις στη βόρεια Συρία και το Ιράκ. Με την στήριξη των αμερικανικών δυνάμεων από αέρος, έχουν καταφέρει να απελευθερώσουν κάποιες πόλεις, όπως το Κομπάνι στη Συρία και το Sinjarστο Ιράκ από τους φανατικούς του ISIS. Υπάρχει ωστόσο ένα όριο πέρα από το οποίο οι κουρδικές δυνάμεις δεν πρόκειται αλλά ούτε πρέπει να προχωρήσουν. Μπορούν να είναι αποτελεσματικές μόνο σε περιοχές με κουρδική πλειοψηφία. Μόλις μπουν σε αραβικές περιοχές, υπάρχει κίνδυνος να πυροδοτήσει την κατάσταση και να επιδεινωθούν οι θρησκευτικές εντάσεις με τρόπο τέτοιο προς όφελος του ISIS. Οι Κούρδοι δεν μπορούν να καταλάβουν και κρατήσουν πόλεις όπως η Raqqaκαι το Ραμάντι. Ούτε οι σιίτες αντάρτες (Hashdal-Shaabi) και άλλοι (μπορούν), τους οποίους έχει κινητοποιήσει το Ιράν στο Ιράκ. Αυτοί οι στρατιώτες είναι σε θέση να εμποδίσουν το ISISνα προωθηθεί στη Βαγδάτη ή στο κέντρο των Σιιτών, αλλά, όπως οι Κούρδοι, έχουν μικρό συμφέρον ή λίγες δυνατότητες να καταλάβουν τις αραβικές περιοχές.
Ορισμένες μονάδες από τις Ιρακινές Δυνάμεις Ασφαλείας (ISF) που παραμένουν υπό μη σεχταριστική, επαγγελματική ηγεσία ενδεχομένως να έχουν μεγαλύτερη αξιοπιστία στην μάχη σε σουνίτικες περιοχές, ωστόσο στην παρούσα φάση είναι ανίσχυρες να προχωρήσουν μόνες τους, ακόμα και με την από αέρος στήριξη των ΗΠΑ. Δυστυχώς, ένα μεγάλο μέρος της ηγεσίας των ιρακινών Δυνάμεων Ασφαλείας έχει εκτεθεί στην σεχταριστική Σιίτικη επιρροή. Αυτές οι δυνάμεις δεν έχουν μεγαλύτερο συμφέρον να προωθηθούν στο Ραμάντι, από ότι έχουν οι αντίστοιχες κουρδικές να φτάσουν στη Ράκκα.
Έτσι, αν οι χερσαίες δυνάμεις που απαιτούνται για να νικηθεί το ISIS δεν προέρχονται από τους Κούρδους ή από τους Σιίτες, από πού θα προέλθουν; Πρέπει να προέλθουν από τους ίδιους του Σουνίτες.
Κατά κάποιο τρόπο πρέπει να ξαναδημιουργήσουμε «Το ξύπνημα της Ανμπάρ» του 2006-2007 που έστρεψε το Σουνιτικό πληθυσμό του Ιράκ εναντίον της Αλ Κάιντα στο Ιράκ, τον προκάτοχό του ISIS, και επέτρεψε την επιτυχία της «εφόδου». Αυτό δεν θα είναι κάτι εύκολο, δεδομένου ότι δεν έχουμε 150.000 στρατιώτες στο Ιράκ, όπως είχαμε τότε, και, ακόμη πιο σημαντικό, δεν έχουμε μεγάλη αξιοπιστία στους σουνίτες, διότι τους εγκαταλείψαμε όταν πήραμε τα στρατεύματά μας από το Ιράκ το 2011. Για τα τελευταία δύο χρόνια οι Αμερικανοί διπλωμάτες μας προτρέπουν τους ηγέτες στη Βαγδάτη για να δημιουργήσουν μια Εθνική Φρουρά, η οποία θα ενσωματώσει τις Σουνιτικές φυλές. Η Βαγδάτη έχει αρνηθεί να το κάνει, για τον απλό λόγο ότι οι Σιίτες που έχουν πολιτική επιρροή δεν έχουν κανένα συμφέρον να εξοπλίσουν τους σουνίτες.
Γενικά βλέπουν τους σουνίτες, όχι μόνο ISIS, ως εχθρούς. Πιστεύω ότι αξίζει τον κόπο να προσπαθήσουμε για μια τελευταία φορά να επιτευχθεί μια πιο συνολική πολιτική στη Βαγδάτη με την αποστολή εκπροσώπων υψηλού επιπέδου, όπως ο Ράιαν Κρόκερ και Ντέιβιντ Πετρέους να διαπραγματευθούν, εξ ονόματος της Ουάσιγκτον και απειλώντας τη Βαγδάτη με διακοπή της αμερικανικής βοήθειας αν δεν κάνει περισσότερα για προσελκύσει τους σουνίτες.
Αλλά με δεδομένο το επίπεδο της επιρροής του Ιράν στη Βαγδάτη- οι πολιτοφύλακες που στηρίζονται από το Ιράν είναι πολύ πιο σημαντικοί στρατιωτικά για το καθεστώς από ό, τι είναι η αμερικανική βοήθεια, -δεν ελπίζω ότι μια τέτοια πρωτοβουλία θα πετύχει. Αν Βαγδάτη επιμένει να αρνείται να προσελκύσει τους σουνίτες, πιστεύω ότι πρέπει να πάμε γύρω από τη Βαγδάτη, να εκπαιδεύσουμε και να εξοπλίσουμε εμείς οι ίδιοι τους σουνίτες. Υπάρχουν ήδη πολλές χιλιάδες σουνίτες πρόσφυγες, συμπεριλαμβανομένων πρώην ιρακινών αξιωματικών του στρατού, στην Κουρδική Περιφερειακή Κυβέρνηση. Αυτή θα αποτελούσε ασφαλής περιοχή για τις ΗΠΑ να τους εκπαιδεύσει σε μια δύναμη που, σε συνεργασία με το ανασυσταθέντα τμήματα του ιρακινού στρατού, θα μπορούσε να ξαναπάρει τη Μοσούλη και στη συνέχεια το Ραμάντι. Για να δοθεί αυτοπεποίθηση στους Σουνίτες να ξεσηκωθούν, θα πρέπει να τους παρέχουμε μεγαλύτερη στρατιωτική στήριξη από τους 3.000 συμβούλους, -η σημερινή δύναμη των ΗΠΑ στο Ιράκ-.
Πιστεύω ότι θα χρειαστούμε δυνάμεις 20.000 έως 30.000 στρατιωτών, οργανωμένων σε πέντε ταξιαρχίες (παροχής Βοήθειας και Συμβουλών) και, συμπεριλαμβανομένης μιας σημαντικής ομάδας ειδικών επιχειρήσεων προκειμένου να κινητοποιήσουν και να υποστηρίξουν εξέγερση των Σουνιτών σε Ιράκ και Συρία. Αν λάβουμε μια τέτοια δέσμευση, σύμμαχοι όπως η Γαλλία, η Βρετανία, η Αίγυπτος είναι πιθανό να ακολουθήσουν. Όσο σημαντική είναι η αποστολή περισσότερων στρατιωτών, εξίσου σημαντική είναι η ανάγκη για τη χαλάρωση των υπερβολικά περιοριστικών κανόνων εμπλοκής που ισχύουν σήμερα για τις δυνάμεις μας. Οι χειριστές μας πρέπει να στοχεύουν απευθείας τα δίκτυα του ISIS με τακτικές επιδρομές όπως έκαναν με την Αλ Κάιντα στο Ιράκ (AQI). Αυτό θα αποφέρει πολύτιμες πληροφορίες, οι οποίες θα καταστήσει τη συνολική επιχείρηση πολύ πιο αποτελεσματική. Και το προσωπικό για τις ειδικές μας επιχειρήσεις, του στρατού και του ναυτικού πρέπει να συνεργάζεται άμεσα ως σύμβουλοι μάχης με τους Κούρδους, τις σουνίτες φυλές, τους Γιαζίδις και τα στοιχεία των Ιρακινών Δυνάμεων Ασφαλείας για να τους δώσει την αυτοπεποίθηση και την δυνατότητα να συνθλίψουν τα οχυρά του ISIS.
Μόλις συμβεί αυτό, οι δυνάμεις μας θα μπορούσαν να αποχωρήσουν και οι ντόπιοι σύμμαχοι, ιδίως μεταξύ των Σουνιτών, θα μπορούσε να αποτελέσει τη δύναμη που απαιτείται για να σταθεροποιηθεί το μετά το ISIS περιβάλλον. Θέλω να τονίσω ότι για να είναι επιτυχής η στρατηγική αυτή χρειάζεται το πολιτικό όσο και το στρατιωτικό σκέλος. Δεν είναι αρκετό να υποσχεθούμε περισσότερη στρατιωτική βοήθεια προς τους σουνίτες. Πρέπει, επίσης, να τους δώσουμε τη διαβεβαίωση του πολιτικού στόχου, ο οποίος θα είναι αρκετά ελκυστικός, ώστε να θέλουν να πολεμήσουν γι’ αυτόν. Αυτή τη στιγμή, όταν οι Σουνίτες και στις δύο πλευρές των συνόρων καλούνται να αντικαταστήσουν την τυραννία του Ιράν και των σεχταριστικών εκπροσώπων με την τυραννία του ISIS, οι σουνίτες δεν βλέπουν κανένα ιδιαίτερα σημαντικό λόγο για να πολεμήσουν.
Πρέπει να τους δώσουμε έναν στόχο που να αξίζει να πολεμήσουν για αυτόν. Ο Τζον Μπόλτον έχει προτείνει τη δημιουργία ενός νέου «Σουνι-στάν», με εδάφη από τη Συρία και το Ιράκ. Δεν το προχωρώ τόσο πολύ, διότι θεωρώ ότι οι Σύροι και οι Ιρακινοί σουνίτες δεν θεωρούν τους εαυτούς τους μέλη ενός ενιαίου κράτους και υπάρχουν πάρα πολλά προβλήματα στην προσπάθεια δημιουργίας μιας νέας χώρας. Αλλά πιστεύω ότι είναι σημαντικό να προσφέρουμε τους Ιρακινούς Σουνίτες, αν όχι την ανεξαρτησία, την αυτονομία εντός του Ιράκ. Πρέπει να δημιουργήσουμε μια Σουνίτικη Περιφερειακή Κυβέρνηση (SRG), παρόμοια με την κουρδική, η οποία θα προστατεύεται από τη δική της πολιτοφυλακή, τους Υιούς του Ιράκ, η ασφάλεια των οποίων τελικά θα διασφαλίζεται από τις Ηνωμένες Πολιτείες. Για να διαβεβαιώσουμε τους Σουνίτες ότι δεν θα τους εγκαταλείψουμε και πάλι, θα πρέπει να υποσχεθούμε να διατηρήσουμε μια αμερικανική φρουρά για μεγάλο χρονικό διάστημα τουλάχιστον στην περιφερειακή κυβέρνηση του Κουρδιστάν και, ενδεχομένως, στην Ανμπάρ και στο Ιράκ. Προφανώς, το ιδανικό θα ήταν να πάρουμε τη συναίνεση της Βαγδάτης, σε αυτή τη νέα διευθέτηση (σ.σ. κατάσταση), αλλά μπορεί να εφαρμοστεί ακόμη και παρά την αντίθεση της Βαγδάτης. Η Σουνίτικη περιφερειακή κυβέρνηση (SRG) θα είναι μια βιώσιμη πολιτική οντότητα, ακόμη και αν η Βαγδάτη αρνείται να μοιραστεί τα έσοδα από το πετρέλαιο από τις νότιες πετρελαιοπηγές, επειδή γεωλογικές έρευνες έχουν δείξει ότι η Ανμπάρ έχει σημαντικά κοιτάσματα πετρελαίου και φυσικού αερίου από μόνη της, τα οποία θα μπορούσαν να αξιοποιηθούν όταν υπάρξει ειρήνη.
Για τους σουνίτες της Συρίας, πρέπει να τους δώσουμε διαφορετική συμφωνία. Πρέπει να τους διαβεβαιώσουμε ότι θα ενεργήσουμε για την απομάκρυνση του Άσαντ, ο οποίος έχει σκοτώσει πολύ περισσότερους ανθρώπους από ό,τι το ISIS. Μέχρι τώρα έχουμε ζητήσει από τους αντάρτες της Συρίας να δεσμευτούν για να πολεμήσουν μόνο το ISIS και όχι τον Άσαντ, και είμαστε προβληματισμένοι που τόσο λίγοι είναι πρόθυμοι να δεχθούν υπό αυτούς τους όρους. Αν καθιερώσουμε ζώνες ασφαλείας και ζώνες απαγόρευσης πτήσεων, αυτό θα ενθαρρύνει τους Σύρους Σουνίτες να δουν ότι η Δύση σοβαρολογεί για την ανατροπή του δολοφονικού καθεστώτος του Άσαντ, και πολλοί περισσότεροι νέοι άνθρωποι θα είναι πρόθυμοι να υπογράψουν για στρατιωτική εκπαίδευση υπό αυτές τις συνθήκες. Η αρχική προστασία των ζωνών ασφαλείας θα απαιτήσει κάποια ανάπτυξη αμερικανικών στρατευμάτων –μια ταξιαρχία (Παροχής βοήθειας και Συμβουλών) στα βόρεια κατά μήκος των τουρκικών συνόρων, μια άλλη στα νότια κατά μήκος των συνόρων με την Ιορδανία. Αν δεσμευτούμε σε αυτό, οι Ευρωπαίοι και οι Μουσουλμάνοι σύμμαχοί μας είναι πιθανόν να συμμετέχουν. Στο τέλος, η προστασία αυτών των ζωνών ασφαλείας θα μπορούσαν να γυρίσουν σε μετριοπαθείς δυνάμεις ανταρτών που θα εκπαιδεύονται εκεί.
Οι ζώνες απαγόρευσης πτήσεωνκαι οι «ζώνες ασφαλείας» θα έχουν σημαντικά οφέλη: Θα επιτρέψουν στους Σύρους να μείνουν στη χώρα τους αντί να γίνονται πρόσφυγες. θα επιτρέψει στους ηγέτες της συριακής αντιπολίτευσης να ασκήσουν την κυριαρχία τους επί συριακού εδάφους, προετοιμαζόμενοι για τη διακυβέρνηση ολόκληρης της χώρας, αφ’ ης στιγμής εκδιωχθεί ο Άσαντ. Και θα επιτρέψουν στους μετριοπαθείς αντάρτες να εκπαιδευτούν και να εξοπλιστούν στο έδαφος της ίδιας της Συρίας. Η ζώνη ασφαλείας στα βόρεια είναι ιδιαίτερα σημαντική: Θα μπορούσε να αποτελέσει εφαλτήριο για την επίθεση ανακατάληψης της Ράκκα, την πρωτεύουσα του ISIS, η απώλεια της οποίας θα κόψει την γραμμή επικοινωνίας του ISIS μεταξύ του Ιράκ καιτης Συρίας, προκαλώντας ένα σημαντικά συμβολικό και ουσιαστικό πλήγμα. Ενάντια σε αυτά τα οφέλη, πρέπει να σταθμιστεί ο ενδεχόμενος κίνδυνος σύγκρουσης με τη Ρωσία, της οποίας η πολεμική αεροπορία έχει ήδη βομβαρδίσει τους αντάρτες που υποστηρίζονται από τις ΗΠΑ στη Συρία. Αυτό αποτελεί πραγματική ανησυχία, αλλά δεν πρέπει να αφήσουμε το φόβο για τον Πούτιν να μας παραλύει από την ανάληψη δράσης.
Να γίνει σαφές προς τη Ρωσίαότι, ενώ δεν επιδιώκουμε αντιπαράθεση, οι δυνάμεις της θα αποτελέσουν πρόκληση για τις δικιές μας με την απειλή τους. Ο Βλαντιμίρ Πούτιν είναι ένας κλασικός νταής που έχει δείξει ότι προχωρά, όταν δε συναντά καμία αντίσταση, αλλά υποχωρεί όταν ξέρει ότι θα αντιμετωπίσει ισχυρούς αντιπάλους. (Αυτός είναι ο λόγος που εισέβαλε στη Γεωργία και την Ουκρανία, οι οποίες δεν είναι μέλη του ΝΑΤΟ, και όχι στην Πολωνία και τις Βαλτικές Χώρες, οι οποίες είναι.) Η τουρκική κατάρριψη του ρωσικού αεροπλάνου εξέθεσε το νταηλίκι του Πούτιν και είναι πιθανό να τον κάνει να ξανασκεφτεί την αντιπαράθεση με τις δυνάμεις του ΝΑΤΟ στη Συρία. Η στρατηγική που σας κατέθεσα εδώ σήμερα, – αποκαλείται «Αφγανιστάν Plus», διότι διαμορφώνεται μετά τη στρατηγική που χρησιμοποιήθηκε για να ρίξει τους Ταλιμπάν το φθινόπωρο του 2001 – δεν είναι εύκολο να υλοποιηθεί. Περιλαμβάνει περισσότερους αμερικανικούς πόρους και διατρέχει τον κίνδυνο μεγαλύτερων απωλειών για τις ΗΠΑ.
Αυτοί είναι κίνδυνοι που δεν πρέπει να μην ληφθούν σοβαρά υπόψη. Αλλά αυτό το σχέδιο έχει επίσης μια λογική πιθανότητα επιτυχίας. Το ίδιο δεν μπορεί να ειπωθεί για τη σημερινή «Επιχείρηση Εγγενούς Επίλυσης», η οποία φαίνεται να θέτει ως βάση να κάνει όσο το δυνατόν λιγότερα. Ενώ βομβαρδίσουμε το ISIS από τον Αύγουστο του 2014, η φονταμενταλιστική αυτοκρατορία του έχει συρρικνωθεί ελαφρώς, αλλά έχει γίνει πιο επικίνδυνη από ποτέ. Δεν έχουμε την πολυτέλεια να ζούμε με αυτό το εξτρεμιστικό «χαλιφάτο». Δεν έχουμε την πολυτέλεια να το αγνοήσουμε ή να το περιορίσουμε. Η ύπαρξη του Ισλαμικού Κράτους είναι ξεκάθαρη και αποτελεί κίνδυνο για την ασφάλεια των Ηνωμένων Πολιτειών και των συμμάχων μας. Αυτή η απειλή πρέπει να αντιμετωπιστεί και να καταστραφεί πριν το ISIS μας επιτεθούν εδώ στην Ουάσιγκτον και σε άλλες αμερικανικές πόλεις. Σας ευχαριστώ.
Ποιος είναι ο Μat Boot
Ο MaxBoot αναλυτής σε θέματα εξωτερικής πολιτικής και στρατιωτικής ιστορίας είναι ανώτερος συνεργάτης στο Συμβούλιο Εξωτερικών Υποθέσεων στο τμήμα μελετών Εθνικής Ασφαλείας Jeane J. Kirkpatrick. Έχει διατελέσει σύμβουλος σε αξιωματούχους του αμερικανικού στρατού στο Ιράκ και το Αφγανιστάν, καθώς επίσης σύμβουλος στα θέματα εξωτερικής πολιτικής στην προεκλογική εκστρατεία του John McCain το 2007–2008, σύμβουλος στα θέματα άμυνας στην προεκλογική εκστρατεία του Mitt Romney το 2011–2012, καθώς επίσης και σύμβουλος σε διάφορους ρεπουμπλικάνους που θέτουν υποψηφιότητα για τις εκλογές του 2016.
Έχει δώσει σειρά διαλέξεων εκ μέρους του State Department και άλλων στρατιωτικών θεσμών, συμπεριλαμβανομένου του Ναυτικού, της σχολής πολέμου, την σχολή άμυνας της Αυστραλίας, την ειδική σχολή πολέμου John F. Kennedy και το West Point, ενώ συχνή παρουσία ως αναλυτής έχει σε τηλεόραση και ραδιόφωνο στις ΗΠΑ αλλά και στο εξωτερικό, ενώ
Το 2004 τα Συμβούλια Παγκόσμιων Υποθέσεων της Αμερικής τον κατέταξαν ανάμεσα στους 500 με την μεγαλύτερη επιρροή στον τομέα της εξωτερικής πολιτικής. Το 2007, κέρδισε το ετήσιο βραβείο EricBreindel, που δίνεται σε ένα συγγραφέα που δείχνει την αγάπη του για τη χώρα και τους δημοκρατικούς θεσμούς και αποδεικνύει τα δεινά του ολοκληρωτισμού.
Έχει γράψει τέσσερα βιβλία τα οποία έχουν λάβει εξαιρετικές κριτικές. Το πρώτο του βιβλίο στρατιωτικής ιστορίας, (The Savage Warsof Peace: Small Wars and the Rise of American Power) επελέγη ένα από τα καλύτερα βιβλία του 2002 από πολλές εφημερίδες, και κέρδισε το βραβείο General Wallace M. Greene Jr. του ινστιτούτου Heritage. Πέρα από συνεργάτης-αναλυτής στο Συμβούλιο Εξωτερικών Υποθέσεων στο τμήμα μελετών Εθνικής Ασφαλείας Jeane J. Kirkpatrick, τις αναλύσεις του MaxBootτις συναντά κανείς μεταξύ άλλων στο WeeklyStandard, στους Los Angeles Times, τους New York Times, τη Wall Street Journal και το Commentary.
