Οι επισημάνσεις της αμερικανικής εταιρίας αναλύσεων για τις προσπάθειες ελέγχου του Διαδικτύου
-Καθώς το διαδίκτυο ωριμάζει, τα κράτη θα συνεχίσουν να βελτιώνουν τις τεχνικές τους για τη διαχείριση της ροής των πληροφοριών (μέσω διαδικτύου) στους πολίτες τους
– Σχεδόν κάθε εθνική κυβέρνηση ασκεί κάποιο επίπεδο ελέγχου της εγχώριας χρήσης του διαδικτύου, αλλά η έκταση της χειραγώγησης και οι τακτικές που χρησιμοποιούνται για την επίτευξη της, διαφέρει πολύ από χώρα σε χώρα
– Τέσσερις χώρες – το Ιράν, η Κίνα, η Τουρκία και η Ρωσία – αξίζουν ιδιαίτερη προσοχή στις προσπάθειές τους να σπάσουν τη δυτική ηγεμονία στο διαδίκτυο και κατ ‘επέκταση να αμφισβητήσουν το ελεύθερο μοντέλο του διαδικτύου.
Ανάλυση
Η γνώση είναι δύναμη. Για αιώνες, οι ηγέτες προσπαθούν να ελέγξουν τη ροή πληροφοριών προκειμένου να διατηρήσουν την εξουσία τους. Σήμερα, το Διαδίκτυο αποτελεί βασικό μέρος αυτής της στρατηγικής. Για να το επιτύχουν, οι κυβερνήσεις έχουν πολλές επιλογές, όπως το φιλτράρισμα και το μπλοκάρισμα περιεχομένου – δοκιμασμένες και πραγματικές μέθοδοι για τον έλεγχο της ροής των πληροφοριών στο διαδίκτυο. Η άνοδος των μέσων κοινωνικής δικτύωσης δίνει στους ηγέτες ένα ακόμη εργαλείο για να συγκρατούν την αντιπολίτευση, διαχειριζόμενοι την αστάθεια και προσαρμόζοντας την επικαιρότητα με τρόπο ώστε να ταιριάζει στην δική τους ατζέντα.
Κάθε κυβέρνηση – είτε απολυταρχική, είτε δημοκρατική, είτε κάπου στο ενδιάμεσο – θέλει να αξιοποιήσει το διαδίκτυο προς όφελός της. Οι διοικήσεις, ακόμη και σε φιλελεύθερες χώρες, όπως οι Ηνωμένες Πολιτείες, επιχειρούν να κατευθύνουν τη διαδικτυακή συζήτηση, επηρεάζοντας την κοινή γνώμη προς μια κατεύθυνση και μακριά από κάποια άλλη. Και στα πιο απολυταρχικά κράτη, η χειραγώγηση της χρήσης του Διαδικτύου έχει γίνει μια κρίσιμη πτυχή της εσωτερικής πολιτικής. Οι ακριβείς τακτικές που χρησιμοποιούν οι κυβερνήσεις στις χώρες τους εξαρτώνται σε μεγάλο βαθμό από τις προτεραιότητές τους.
Οι χώρες έχουν πολλά μέσα στη διάθεσή τους για να αστυνομεύουν τη χρήση του Διαδικτύου από τους πολίτες τους. Η άμεση παρέμβαση για τη διακοπή πρόσβασης σε συγκεκριμένους ιστότοπους, εφαρμογές ή υπηρεσίες ή στο ίδιο το διαδίκτυο αποτελεί το αυστηρότερο εργαλείο. Αν και είναι ιδιαίτερα αποτελεσματική, η τακτική αυτή έχει επίσης σημαντικά μειονεκτήματα. Οι κυβερνήσεις στην Κίνα, το Ιράν και τα αραβικά κράτη του Περσικού Κόλπου αναζητούν τρόπους για να μετριάσουν τις συνέπειες, καθώς περιορίζουν την πρόσβαση σε κρυπτογραφημένα εικονικά ιδιωτικά δίκτυα και σε εφαρμογές ανταλλαγής μηνυμάτων, όπως το Telegram.
Η χειραγώγηση του ρυθμιστικού και πολιτικού περιβάλλοντος προσφέρει στους ηγέτες μια λιγότερο προβληματική επιλογή για τον έλεγχο των μέσων ενημέρωσης, συμπεριλαμβανομένου και του Διαδικτύου. Οι κυβερνήσεις στην Τουρκία και τη Ρωσία έχουν επιτύχει ιδιαίτερα με αυτήν την προσέγγιση, φτιάχνοντας νόμους, ώστε να αναγκάσουν τους παρόχους υπηρεσιών Διαδικτύου να αφαιρούν γρήγορα το ανάρμοστο περιεχόμενο. Τον περασμένο μήνα, η Ουγκάντα άρχισε να εφαρμόζει παρόμοια τακτική, υποτίθεται για να αποθαρρύνει τη χρήση των μέσων κοινωνικής δικτύωσης, με την εισαγωγή φόρου σε πλατφόρμες, όπως το Facebookκαι το Twitter.
Άλλες κυβερνήσεις χρησιμοποιούν τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης για να προωθήσουν τις ατζέντες τους, «πνίγοντας» την αντιπολίτευση. Η διοίκηση του Μεξικανού Προέδρου EnriquePenaNietoδημιούργησε, για παράδειγμα, δίκτυα αυτοματοποιημένων λογαριασμών στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, γνωστά ως Penabots, για να επισκιάσει τα κινήματα διαδικτυακής διαμαρτυρίας με τη δημιουργία hashtagsκαι την αποστολή spamστο Twitter- μια τεχνική που ονομάζεται «astroturfing». Στη Σαουδική Αραβία, η κυβέρνηση προσπάθησε να το (astroturfing) χρησιμοποιήσει πέρυσι, όταν, από ό,τι φάνηκε, δημιούργησε αυτοματοποιημένους λογαριασμούς για να προωθήσει ένα άγνωστο πρόσωπο στην βασιλική οικογένεια του Κατάρ ως πιθανή εναλλακτική λύση για τον Εμίρη, Σεΐχη Tamim bin Hamad al-Thani. Και οι Ηνωμένες Πολιτείες έμαθαν από πρώτο χέρι τι χάος μπορεί να δημιουργήσει ο αντίπαλος μέσω των μέσων κοινωνικής δικτύωσης, όπως τα botπου συνδέονται με τη διάδοση της παραπληροφόρησης από τη ρωσική κυβέρνηση μέσω του Twitterκαι του Facebookστην τελική ευθεία για τις προεδρικές εκλογές του 2016.
Προσπαθώντας να ελαχιστοποιήσουν τις απειλές στον κυβερνοχώρο από το εξωτερικό και να διασφαλίσουν τον έλεγχό τους στην εγχώρια χρήση του Διαδικτύου, όλο και περισσότερες κυβερνήσεις θα δουλέψουν για την μεταφορά της υποδομής στο εσωτερικό. Ο πρόσφατα εφαρμοζόμενος κανονισμός της ΕΕ για την προστασία των προσωπικών δεδομένων αποτελεί ένα βήμα προς την κατεύθυνση αυτή, απαιτώντας από τις εταιρείες να αποθηκεύουν τα δεδομένα για τους πελάτες της ΕΕ σε τοπικό επίπεδο. Συντηρητικοί πολιτικοί στο Ιράν, εν τω μεταξύ, παίρνουν μια διαφορετική κατεύθυνση υποστηρίζοντας δικιές τους εναλλακτικές σε εφαρμογές όπως το Telegram. Άλλες χώρες, όπως το Ιράν, η Κίνα και η Ρωσία, προσπαθούν να δημιουργήσουν τα δικά τους δίκτυα για τη μείωση της εσωτερικής σύνδεσης στο παγκόσμιο διαδίκτυο.
Παρόλο που τα περισσότερα κράτη σε ολόκληρο τον κόσμο έχουν προσπαθήσει με τον ένα ή τον άλλο τρόπο να τροποποιήσουν την πρόσβαση στο διαδίκτυο, τέσσερις χώρες ξεχωρίζουν για τις προσπάθειές τους στο διαδίκτυο για να καταστείλουν τις διαφωνίες στο εσωτερικό και να απωθήσουν τους αντιπάλους τους στο εξωτερικό. Το Ιράν, η Κίνα, η Τουρκία και η Ρωσία προσφέρουν σημαντικά δοκιμαστικά παραδείγματα για τις διάφορες τακτικές που μπορούν να χρησιμοποιήσουν τα κράτη, προκειμένου να περιορίσουν τη χρήση του διαδικτύου από τον λαό, καθώς και για τις στρατηγικές που διέπουν κάθε τεχνική. Οι κυβερνήσεις τους μοιράζονται όχι μόνο την ισχυρή επιταγή για έλεγχο του διαδικτύου, αλλά και την αντίληψη ότι η πλήρης διακοπή της σύνδεσης δεν αποτελεί βιώσιμη επιλογή. Το Διαδίκτυο αποτελεί αναπόφευκτη πραγματικότητα σχεδόν σε κάθε πτυχή της ύπαρξης του 21ου αιώνα. Η πρόκληση είναι ο τρόπος διαχείρισής του.
