Το χρονικό ενός προαναγγελθέντος θανάτου
Οικουμενική κυβέρνηση αγνώστου πατρός ή μία καθαρή πολιτική λύση;
Η κυβέρνηση του Αλέξη Τσίπρα οδηγείται με μαθηματική ακρίβεια στην κατάρρευση και απειλεί να πάρει μαζί της έναν ολόκληρο λαό. Ένα κομμάτι της Αριστεράς προσπαθεί να σωθεί από το ναυάγιο και ταυτόχρονα να κρατηθεί στην εξουσία, υποσχόμενη συναίνεση και μοιράζοντας υπουργεία σε μία Οικουμενική κυβέρνηση. Προσπαθούν έτσι να παρακάμψουν προσφυγή στις κάλπες.
Επιχειρείται να επιβληθεί μία αλλόκοτη λύση με πρόφαση το πραγματικό πρόβλημα επιβίωσης που αντιμετωπίζει η χώρα. Προσπαθούν να αποφύγουν πάση θυσία τις εκλογές και την αλλαγή των συσχετισμών στο Κοινοβούλιο, αν και γνωρίζουν ότι η σημερινή σύνθεση της Βουλής δεν εκφράζει την λαϊκή βούληση. Κι αυτό όχι μόνο γιατί το λένε οι δημοσκοπήσεις, αλλά επειδή η σημερινή σύνθεση είναι προϊόν μιας μεγάλης πολιτικής απάτης, αφού αυτή η κυβέρνηση εξαπάτησε με πρωτοφανή τρόπο τον ελληνικό λαό για να κερδίσει τις εκλογές. Ο πολιτικός αμοραλισμός τους θα αφήσει βαθιά τα σημάδια στην ελληνική κοινωνία για πολλές δεκαετίες…
Πατούν σε ένα αληθοφανές επιχείρημα για να πείσουν τον κόσμο για την ορθότητα των προτάσεών τους. Ότι η χώρα χρειάζεται ευρύτερες πολιτικές συναινέσεις για να μπορέσει να ξεπεράσει τα μεγάλα προβλήματα που αντιμετωπίζει. Κι αυτό είναι πράγματι έτσι! Με μία σημαντική, όμως, διαφορά: Η συναίνεση αφορά στην πραγματικότητα την κοινωνία και όχι την πολιτική νομενκλατούρα. Η συναίνεση έχει νόημα όταν επιβάλλεται από τον λαό στους πολιτικούς και όχι το αντίστροφο. Αλήθεια, οι φορείς της συναίνεσης έχουν επαφή με την κοινωνία; Πραγματικά πιστεύουν ότι το λαϊκό αίσθημα είναι υπέρ μιας οικουμενικής κυβέρνησης αγνώστου πατρός ή υπέρ μιας καθαρής πολιτικής λύσης;
Όλα τα στοιχεία δείχνουν ότι ο λαός θέλει να απαλλαγεί το συντομότερο δυνατόν από την κυβέρνηση Τσίπρα. Αυτό που έρχονται να κάνουν στην πράξη οι προτάσεις περί Οικουμενικής είναι να προσφέρουν ένα ανάχωμα στην παρέα του Μαξίμου και μάλιστα σε μία περίοδο που η παρέα αυτή και ο ΣΥΡΙΖΑ καταρρέουν. Οι μόνοι που δείχνουν να έλκονται από αυτή την ρητορική είναι άστεγοι πολιτικοί που επιδιώκουν τη επάνοδό τους στο προσκήνιο. Έχοντας χάσει την επαφή τους με το εκλογικό τους σώμα, προσπαθούν να νομιμοποιήσουν την παρουσία τους μέσα από νεφελώδη επιχειρήματα περί αρίστων.
Λένε ότι η χώρα δεν αντέχει τις εκλογές! Είναι οι ίδιοι που δεν είπαν το παραμικρό στο δημοψήφισμα παρωδία. Δεν κουνήθηκε καν το φρύδι τους όταν ο ΣΥΡΙΖΑ επέβαλλε … δημοκρατικές εκλογές με ένα ψηφοδέλτιο! Δεν συγκινήθηκαν από την διαπραγμάτευση Βαρουφάκη και το κόστος που αυτή προκάλεσε στην εθνική μας Οικονομία. Κι έρχονται τώρα να σηκώσουν την σημαία της Οικουμενικής και με το πρόσχημα της ζημίας που θα προκαλέσουν οι εκλογές στην Οικονομία, την ώρα που αποκαλύπτονται όλα τα ψέματα της Αριστεράς! Περισσότερη υποκρισία δεν θα μπορούσε να υπάρξει.
Η συναίνεση είναι απαραίτητη. Η Αριστερά του Δραγασάκη δείχνει να το αντιλαμβάνεται, έστω κι αργά. Θα ήταν καλύτερο για όλους μας να το έκαναν από την πρώτη στιγμή, αντί να στήνουν «δίκες» στην Πλατεία Συντάγματος. Ωστόσο, δεν μας έχουν πείσει ακόμη για την ειλικρίνεια των προθέσεών τους. Αντίθετα, θα είμαστε υποχρεωμένοι να εκφράσουμε στο μέλλον τον σεβασμό μας, εφόσον επιμείνουν και μετά από τις εκλογές στις σημερινές τους θέσεις.
Είναι η Αριστερά μέρος της λύσης του προβλήματος; Προφανώς! Όπως και κάθε Έλληνας. Αλλά οι συναινέσεις δεν επιτυγχάνονται με την μοιρασιά των υπουργείων. Επιτυγχάνονται μέσα από μεγάλες πολιτικές συμφωνίες. Μπορεί η Αριστερά να συμφωνήσει μετά από τις εκλογές σε ένα εθνικό σχέδιο για την έξοδο από την κρίση; Και λέμε μετά από εκλογές και όχι σήμερα, επειδή η σοβαρή αυτή συζήτηση πρέπει να διεξαχθεί με πραγματικούς συσχετισμούς στο Κοινοβούλιο.
Μπορεί, λοιπόν, η Αριστερά να συμφωνήσει σε ένα πλαίσιο για τις επενδύσεις, την φορολογία, την Παιδεία, τον Πολιτισμό, την Υγεία; Ή θα επιστρέψει και θα ταμπουρωθεί ως αντιπολίτευση στο αυτόνομο κράτος των Εξαρχείων; Ελπίζουμε πως όχι. Για ένα πράγμα, πάντως, μπορούμε να τους διαβεβαιώσουμε: Η συμφωνία για ένα εθνικό σχέδιο με την κυβέρνηση του Κυριάκου Μητσοτάκη θα είναι λιγότερο οδυνηρή για την πολιτική τους ταυτότητα σε σχέση με τα όσα έχουν συμφωνήσει μέχρι σήμερα με τους δανειστές…
Θανάσης Μαυρίδης
