Γράφει ο Λευκός Λύκος
Δεν ήταν ασφαλώς στα οράματα και στα σχέδια του Ρήγα, του Υψηλάντη, του Καποδίστρια και των λοιπών Φωτεινών Ελλήνων, η δημιουργία ενός κρατιδίου στην άκρη της βαλκανικής χερσονήσου, με το διεθνώς αναγνωρισμένο όνομα «Γραικία», αλλά η δημιουργία της «Ελληνικής Πολιτείας» δηλαδή ενός μεγάλου και ισχυρού Κράτους που θα περιελάμβανε ολόκληρη την Χερσόνησο του Αίμου και την Μικρά Ασία, εδαφικώς, και κυριότατα ενός Κράτους που θα αποτελούσε την συνέχεια του Αρχαίου Ελληνικού Κόσμου, αποδεσμευμένο από τα θρησκευτικά δόγματα του σκοτεινού μεσαίωνα.
Μια Ελληνική Πολιτεία η οποία θα ήταν η έδρα της Γνώσεως, η χώρα της Επιστήμης, της Προόδου και του Κάλλους, όπως αυτό ορίστηκε από τα πανάρχαια χρόνια μέσα από τον αθάνατο Ελληνισμό, μια χώρα, που όπως έλεγε ο Καποδίστριας, θα ήταν «ιερή» και απαραβίαστη, σεβαστή από όλο τον κόσμο!
Δυστυχώς, οι «αιώνιοι αντίπαλοι», ο παπαδισμός, ο σκοταδισμός, η θρησκοληψία εμπόδισαν την δημιουργία ενός τέτοιου υποδειγματικού κράτους, που θα αποτελούσε το στολίδι και το καμάρι του πολιτισμένου κόσμου. Αντιθέτως, δημιουργήθηκε ένα θνησιγενές κρατίδιο, μονίμως χρεοκοπημένο, με ξένους βασιλείς αρχικά και τους πάντα πρόθυμους και πάντα σκυφτούς και υποταγμένους «γραικύλους» πολιτικάντηδες, δηλαδή τους παλιούς κοτζαμπάσηδες και φοροεισπράκτορες των Οθωμανών που μαζί με την «αγία, μία και πάντα ορθόδοξη» Εκκλησία, φρόντισαν να καθυποτάξουν αυτόν τον λαό που παρόλα όσα τράβηξε στους αιώνες, δεν αλλοιώθηκε ο γεννετικός του κώδικας και έχει βαθιά μέσα στο αίμα του όλα τα στοιχεία – καλά και κακά – που είχαν και οι αρχαίοι του πρόγονοι.
Ο τελευταίος που προσπάθησε να αναβιώσει το Αρχαίο Πνεύμα και να δημιουργήσει τον Τρίτο Ελληνικό Πολιτισμό, ήταν ο Ι. Μεταξάς, που τόσο η προχωρημένη ηλικία του, όσο και τα παγκόσμια γεγονότα, δεν του επέτρεψαν να ολοκληρώσει αυτή του την προσπάθεια. Και φυσικά η «αμυγδαλίτις»!!!
Μετά το τέλος του Πολεμου, η Γραικία, πάντα προτεκτοράτο και πάντα υπό κηδεμονία, δεν μπόρεσε να βρει τον δρόμο της, αφού συνεχώς μιμείται εκείνους που προσπαθούν να μοιάσουν στους Αρχαίους Έλληνες. Ότι είναι από το «εξωτερικό» είναι καλό και ότι είναι «ντόπιο», είναι για πέταμα!
Έτσι, τα ξένα πανεπιστήμια και σχολειά είναι τα καλά και «αν θέλεις το παιδί σου να μάθει γράμματα, έξω να το στείλεις», αφού οι εντολοδόχοι πολιτικάντηδες φρόντισαν να ρημάξουν τα ελληνικά και να τα καταντήσουν σαν τα μούτρα τους, τα «ξένα προιόντα υπερέχουν των εγχωρίων», αφού οι ίδιοι γραικύλοι διέλυσαν την ελληνική παραγωγή, την βιομηχανία και το εμπόριο, κλείνοντας όλες τις μεγάλες επιχειρήσεις και διώχνοντας όλους τους επιχειρηματίες – αφήνοντας μόνο τους τυχοδιώκτες και τους απατεώνες – και έτσι ήρθε το τέλος στην ελληνική οικονομία και τόσα και τόσα άλλα εγκλήματα εις βάρος ενός λαού, ενός Έθνους που αρκεί λίγο να το ωθήσεις και θα μεγαλουργήσει!
Και ας έγραφε ο Περικλής Γιαννόπουλος στις αρχές του 20ου αιώνα «δεν θα κρίνετε Σεις οι Φράγκοι, τα χθεσινά αγριογούρουνα, Εμάς, αλλά Εμείς θα κρίνωμε Σας και τον Πολιτισμό Σας», τονίζοντας ακριβώς την μεγάλη ιστορική Αλήθεια, δηλαδή το αναμφισβήτητο ιστορικό γεγονός ότι Εμείς – ιστορικά πάντα – Φωτίσαμε την Οικουμένη, μας διέλυσαν οι φωτοσβέστες παντός είδους και «εθνικότητος» και πάλι παρόλες τις αντιξοότητες, παρόλη την εσωστρέφεια, παρόλη την πολεμική, παρουσιάζουμε εδώ και διακόσια χρόνια, δυστυχώς όχι οργανωμένα ως Πολιτεία, αφού είμαστε υπό διαρκή έλεγχο, αλλά ατομικά, τις μεγαλύτερες προσωπικότητες σε ΟΛΟΥΣ τους τομείς της ανθρώπινης δραστηριότητας.
Πόσοι Ωνάσηδες υπήρξαν, γνωστοί στα πέρατα της Γης, σε ορισμένες περιπτώσεις μάλιστα γνωστότεροι ακόμα και από αρχαίες Διάνοιες, πόσες Κάλας, πόσοι Παπανικολάου, πόσοι Καβάφηδες αλήθεια, έβγαλαν όλοι αυτοί τους οποίους μας έμαθαν να κοιτούμε και να αντιγράφουμε!
Μια μικρή σε πληθυσμό χώρα, κατεστραμένη από τον Πόλεμο και τον Συμμοριτοπόλεμο, που «κάποιοι» μας φόρτωσαν, έλαβε Δύο Νόμπελ (όση αξία έχουν) Λογοτεχνίας (Σεφέρης, Ελύτης), όταν μεγάλες, πολυπληθείς και αναπτυγμένες χώρες δεν έχουν λάβει ούτε ένα!
Ακόμα και σήμερα, που ζούμε την προδοσία, χωρίς να αντιδρούμε, την μειοδοσία της Μακεδονίας Μας από τους «γραικύλους κοτζαμπάσηδες», την άφωνη «Εκκλησία» που το μόνο που την ένοιαξε στην όλη υπόθεση ήταν τι θα γίνει με την «σχισματική εκκλησία των Σκοπίων», ακόμα και σήμερα, αναζητούμε στους ξένους την αυτονόητη Αλήθεια, δηλαδή ότι 2 + 2 = 4 και όχι 14 όπως μας λένε, δηλαδή ότι η Μακεδονία είναι αναπόσπαστο μέρος της Ιστορίας, του Πολιτισμού, της Γεωγραφίας του Έθνους μας, το οποίο όμως ζει εντός ενός εχθρικού κρατιδίου, της «Γραικίας», το οποίο μόνο σκοπό έχει πως να εμποδίζει το κοχλάζον Αίμα των Ελλήνων να πάρει Φωτιά, το Πνεύμα να είναι Φωτεινό και την Ψυχή Ελεύθερη!
Για τον Αρχαίο Ελληνικό Κόσμο, η Αρετή υπήρξε η ιδιότητα του Θεού του Πολέμου Άρεως, η Γνώση και η Σοφία απεικονίζονταν στην πάντα οπλισμένη και πάντα ετοιμοπόλεμη θεά Αθηνά, δείχνοντας τον δρόμο, τον μόνο δρόμο που μπορεί να πάρει ο Έλληνας και που το γράφει ο μεγάλος Θουκυδίδης: «Ους νυν υμείς ζηλώσαντες και το Εύδαιμον το Ελεύθερον το δε Ελεύθερον το Εύψυχον κρίναντες, μη περιοράσθε τους πολεμικούς κινδύνους»
Όσοι Ζωντανοί.
Όσοι Έλληνες.
