Του Γιάννη Δαραβίγκα,
Είχαμε ασχοληθεί πολλές φορές μέσα στο 2009 με τα προβλήματα που έχουν δημιουργηθεί στην χώρα μας από την (λαθρο)μετανάστευση. Δυστυχώς η αντιμετώπιση του σημαντικότερου, κατά την γνώμη μου, πολιτικού, κοινωνικού και πολιτιστικού ζητήματος, έχει αναληφθεί από πολιτικούς που εφαρμόζουν την τακτική να κρύβουν την σκόνη κάτω από το χαλί.
14.000 αστυνομικοί στην υπηρεσία των μεταναστών
Ο υπουργός προστασίας του πολίτη έδωσε μια ομολογουμένως ανησυχητική εικόνα της κατάστασης. Στο υπουργικό συμβούλιο της 22 Δεκεμβρίου 2009 ο κ. Χρυσοχοΐδης είπε ότι καθημερινώς περίπου το ένα τρίτο της αστυνομικής δύναμης της χώρας, 14.000 αστυνομικοί, απασχολούνται με διαφόρους τρόπους σε υποθέσεις μεταναστών. Μία μικρή μεν αλλά ενδεικτική παράμετρος, η οποία επιβεβαιώνει τον υπουργό, προέρχεται από τα πρόσφατα στοιχεία της εγκληματικότητας που διαθέτουμε, σύμφωνα με τα οποία ο αριθμός των συλλήψεων δραστών για διάφορες εγκληματικές πράξεις, δίνει την αναλογία 1 ημεδαπός έναντι 5 αλλοδαπών. Αν μάλιστα λάβουμε υπ’ όψη μας την αναλογία του πληθυσμού, τότε τα συμπεράσματα δεν είναι τόσο άσχημα όσο φαίνονται, είναι πολύ χειρότερα. Δεν έχω ακόμη κατανοήσει την σπουδή της κυβέρνησης να προωθήσει στην Βουλή προς ψήφιση το σχέδιο νόμου για απόδοση της ιθαγένειας και δικαίωμα ψήφου στους μετανάστες. Δεν λείπουν στην χώρα μας τα εργατικά χέρια. Αντιθέτως μάλιστα έχουμε υψηλό ποσοστό ανεργίας. Τυχόν μαζικές νομιμοποιήσεις και ελληνοποιήσεις μεταναστών θα έχουν ως αναπόδραστες συνέπειες την δραματική αύξηση της ανεργίας και την μείωση του μεροκάματου στην «μαύρη» αγορά εργασίας. Επακόλουθο αυτής της πραγματικότητας θα είναι να ανοίξει ο δρόμος για μειώσεις μισθών και συντάξεων, με τις ευλογίες πάντα των εργατοπατέρων του εργολαβικού συνδικαλισμού. Αν η κυβέρνηση επιδιώκει να δώσει «ανάσα» στα διάφορα ταμεία με τις εισφορές των πρώην αλλοδαπών που θα ασφαλιστούν, έχει κάνει λάθος εκτίμηση και υπολογισμούς.
Οικονομικά ασύμφοροι οι μετανάστες
Εξηγούμαι: Στην Γαλλία όπου υπάρχει μεγάλη εμπειρία και κατάλληλες υποδομές το κράτος δαπάνησε για τους μετανάστες 71.76 δισεκατομμύρια Ευρώ, ενώ εισέπραξε από εισφορές, φορολογία κλπ 45.57 δις Ευρώ, δηλαδή αρνητικό ισοζύγιο και επιβάρυνση του προϋπολογισμού 26 δις. Αν μάλιστα συνυπολογιστούν και 10.81 δις που δαπανά το γαλλικό κράτος σε υποδομές, για την επίλυση των ενδημικών προβλημάτων που η μετανάστευση προκαλεί (εγκληματικότητα, ενσωμάτωση, υγεία, παιδεία κλπ) τότε η επιβάρυνση του προϋπολογισμού, δηλαδή των φορολογουμένων, ανέρχεται σε 36.81 δις Ευρώ ετησίως. Δεν είναι λοιπόν καθόλου περίεργο που ο κ. Maurice Allais βραβευμένος με το Νόμπελ της οικονομίας το 1988, προειδοποιεί: όταν ένας επιπλέον μετανάστης φθάνει σε κάποια χώρα, θα πρέπει το κράτος υποδοχής να δαπανήσει ποσό ίσο προς το τετραπλάσιο του ετησίου μισθού του για την δημιουργία και συντήρηση των αναγκαίων υποδομών ( εγκατάσταση, υγεία, εκπαίδευση, επιδόματα κλπ). Αν δε ο μετανάστης έχει σύζυγο και τρία παιδιά η αναγκαία δαπάνη ισούται προς το εικοσαπλάσιο του ετησίου μισθού του. Αν επρόκειτο όμως η σχεδιαζόμενη μαζική Ελληνοποίηση μεταναστών να είχε μόνο οικονομικές επιπτώσεις (έστω και δυσβάστακτες για τους Έλληνες φορολογουμένους) η προβολή τους στο μέλλον θα μπορούσε να χαρακτηρισθεί ως μία ακόμη αποτυχημένη κυβερνητική επιλογή. Όμως η επιβολή, έστω και με νομοθετική ρύθμιση, οποιασδήποτε πληθυσμιακής αλλοίωσης έχει πρωτίστως πολιτιστικές, κοινωνικές και πολιτικές επιπτώσεις, οι οποίες θα γίνουν εμφανείς στο εγγύς μέλλον.
Θα αρκεσθώ στην παράθεση ορισμένων δηλώσεων και διαπιστώσεων που αφορούν τις επιπτώσεις του μεταναστευτικού ρεύματος σε άλλα κράτη.
Η διεθνής εμπειρία
*Από το 2001, το όνομα Μωάμεθ είναι το πλέον διαδεδομένο και μάλιστα με μεγάλη διαφορά από το δεύτερο, που δίνεται στα αγόρια που γεννιούνται στις Βρυξέλλες. (εφημερίδα Le Figaro, 21 Μαρτίου 2008).
*Πρόσφατη δημοσκόπηση της DATA 4U έδειξε ότι το 55,5% των γερμανών με τουρκικές καταβολές ψηφίζει υπέρ του SPD (σοσιαλιστικό κόμμα της Γερμανίας), το 23,3% υπέρ των πρασίνων και μόλις το 10,1% υπέρ της κεντροδεξιάς. Παρά τις συντηρητικές απόψεις των Γερμανών με τουρκικές ρίζες, αυτοί υπερψηφίζουν τα κόμματα εκείνα που διευκόλυναν την απόκτηση της γερμανικής υπηκοότητας (σημ: όχι της ιθαγένειας), δήλωσε ο Joachim Schulte επικεφαλής της DATA 4U.
*Στις πολυπολιτισμικές κοινωνίες η ψήφος των πολιτών δεν καθορίζεται με βάση κοινωνικά ή οικονομικά κριτήρια, αλλά με εθνικές και θρησκευτικές παραμέτρους. (Lee Kuan Yew, πρωθυπουργός της Σιγκαπούρης).
*….για τον λόγο αυτό εκείνοι που δέχθηκαν αλλοδαπούς και προσπάθησαν να τους ενσωματώσουν στην κοινωνία τους, γνώρισαν τις περισσότερες φορές εξεγέρσεις, στάσεις, ταραχές. (Αριστοτέλης) Αξίζει να υπογραμμίσουμε ότι ο Αριστοτέλης δεν έχει μεταφραστεί ποτέ στην αραβική γλώσσα.
*Το 75% των μεταναστών πλέον, έρχονται στην χώρα για εποικισμό, ενώ οι οικονομικοί μετανάστες αντιπροσωπεύουν μόνο το 10% της ετήσιας συνολικής μετανάστευσης. (Γαλλικό υπ. Οικονομικών).
ΔΗΜΟΨΗΦΙΣΜΑ
Εν όψει της διαφαινομένης πρόθεσης της κυβέρνησης να επιβάλλει με την κοινοβουλευτική πλειοψηφία που διαθέτει, την Ελληνοποίηση εκατοντάδων χιλιάδων μεταναστών και με δεδομένο ότι είχε επιμελώς αποκρύψει από τους Έλληνες τις προθέσεις της προεκλογικώς, νομίζω ότι η πολιτική εντιμότητα αλλά και ο σεβασμός στην αξιοπρέπεια των ελλήνων πολιτών επιβάλλει, για ένα τόσο σοβαρό θέμα την συγκατάθεση τους. Δύο είναι οι εναλλακτικές λύσεις. Το ΔΗΜΟΨΗΦΙΣΜΑ, ή η μετάθεση της λήψης της απόφασης μετά τις επόμενες εκλογές, όποτε γίνουν. Στην δεύτερη περίπτωση όλα τα κόμματα θα εκθέσουν ευθέως και χωρίς επαμφοτερίζουσες τακτικές, τις απόψεις τους και οι έλληνες ψηφοφόροι θα αποφασίσουν. Δεν θα χαθεί ο κόσμος αν υπάρξει κάποια καθυστέρηση στο πολυπολιτισμικό όνειρο μερικών ανθρώπων του ΠΑ.ΣΟ.Κ. Επειδή όμως όλοι μας ζούμε στην ίδια χώρα και γνωρίζουμε καλά τα πράγματα είναι βέβαιο ότι η μεγάλη πλειονότητα των Ελλήνων δεν δέχεται την πρόταση νόμου της κυβέρνησης. Δεν είναι τυχαίο άλλωστε ότι και οι «αξιόπιστες» εταιρείες δημοσκοπήσεων δεν τολμούν να ασχοληθούν με το θέμα, γιατί θα κακοκαρδίσουν τους πελάτες τους. Τώρα αν μερικά Μ.Μ.Ε. γνωστά για τις γλοιώδεις υπηρεσίες τους προς την κυβέρνηση, αποκαλούν ακροδεξιούς, φασίστες και δεν συμμαζεύεται, όσους ζητούν δημοψήφισμα, το μόνο που έχουν πετύχει εκτός από τα ειρωνικά σχόλια των ψηφοφόρων του ΠΑ.ΣΟ.Κ. και τον χλευασμό όλων των Ελλήνων, είναι να προσβάλλουν την τιμή, αξιοπρέπεια και υπόληψη πολλών διακεκριμένων συμπολιτών μας, αλλά και προσωπικοτήτων της διεθνούς πολιτικής και πνευματικής σκηνής. Αν ο Ανδρέας Παπανδρέου, ο Μίκης Θεοδωράκης, ο Βλαντιμίρ Πούτιν, ο Φρ. Μιττεράν και άλλοι ων ουκ έστιν αριθμός, θεωρούνται «φασίστες» «ακροδεξιοί» κλπ από τις παλλακίδες της εξουσίας γνωστές και με το ψευδώνυμο δημοσιογράφοι , τότε ευχαρίστως και εγώ αποδέχομαι αυτούς τους χαρακτηρισμούς. Με μία προϋπόθεση όμως: να αποδεχθούν και εκείνοι τον χαρακτηρισμό του δολιογράφου.
