Γράφει ο Κώστας Στούπας
Οι δύο ειδήσεις που δέσποσαν της επικαιρότητας τις τελευταίες εβδομάδες ήταν οι αρχαιολογικές ανασκαφές στην άλλοτε κραταιά Αμφίπολη, με αποκορύφωμα την εκεί επίσκεψη του πρωθυπουργού, και η επίσκεψη του αρχηγού του ΣΥΡΙΖΑ στο Άγιον Όρος.
Αμφότερα σημεία που έχουν μείνει στην ιστορία ως τόποι επίδειξης των αισθημάτων αυτοθυσίας και πίστης των δημαγωγών της εξουσίας και της θρησκείας.
Στην Αμφίπολη ηγήθηκε εκστρατείας κατά τον Πελοποννησιακό Πόλεμο ο δημαγωγός Κλέων, έξω από τα τείχη της οποίας ηττήθηκε από τον Σπαρτιάτη Βρασίδα και πέθανε.
Στον Άθω οι επισκέψεις των εκπροσώπων της εξουσίας που τα έχουν κάνει «θάλασσα» στη διαχείριση των πολιτικών και οικονομικών υποθέσεων, για την αναβάπτιση και απόκρυψη της ανικανότητας στα αισθήματα της λαϊκής θρησκευτικής πίστης, είναι συνήθης από την εποχή των βυζαντινών αυτοκρατόρων.
Οι επισκέψεις στην Αμφίπολη και στο Άγιον Όρος στην παρούσα φάση δεν αποτελούν παρά επίδειξη της ένδειας κάποιου, έστω και στοιχειώδους, πολιτικού και οικονομικού σχεδίου για την αντιμετώπιση του προβλήματος της χώρας και την οριστική έξοδο από την κατάσταση χρεοκοπίας στην οποία βρίσκεται ουσιαστικά μετά το 2010.
Έχει γραφτεί πολλάκις και θα το επαναλάβουμε για άλλη μια φορά ότι ένα από τα βασικά προβλήματα του ελληνικού αδιεξόδου είναι π.χ. η ύπαρξη περίπου 3 εκατ. συνταξιούχων (2,7 εκατ. ήδη συν 200-300 που έχουν θεμελιώσει δικαίωμα…) και από την άλλη πλευρά η ύπαρξη κάτω των 3 εκατ. εργαζομένων στον ιδιωτικό τομέα που παράγει εισόδημα για το κράτος (συνταξιούχους και εργαζόμενους σ’ αυτό) και τα ασφαλιστικά ταμεία.
Αν το εργατικό δυναμικό της χώρας είναι περί τα 5 εκατ. και οι άνεργοι περί το 1,5 εκατ., μας μένουν 3,5 εκατ. Στο σκληρό πυρήνα του δημοσίου εργάζονται μόνο πάνω από 600 χιλ. συν οι εργαζόμενοι στον ευρύτερο και οι του ιδιωτικού που τροφοδοτούνται από τον κρατικό προϋπολογισμό, αθροίζουν το ελληνικό αδιέξοδο.
Ακόμη και αν οι εργαζόμενοι ήταν 5 εκατ. με 3 εκατ. συνταξιούχους και άδεια ασφαλιστικά ταμεία θα ήταν δύσκολο να βρεθεί κάποια βιώσιμη λύση. Στην καλύτερη περίπτωση για να μπορεί να συνεχίσουν να πληρώνονται οι συντάξεις, οι αναλογιστικοί υπολογισμοί θέλουν 3-4 εργαζόμενους για κάθε συνταξιούχο.
Όταν δημιουργήθηκε το αναδιανεμητικό ασφαλιστικό σύστημα που έχουμε υπήρχε η βάση των 6-7 εργαζόμενων για κάθε συνταξιούχο και υπήρχαν τα περιθώρια να δημιουργηθεί ένα σύστημα που θυμίζει «πυραμίδα» ή «αεροπλανάκι», γιατί αυτοί που ήταν απ΄ έξω από το «αεροπλανάκι» ήταν περισσότεροι από αυτούς που εισέπρατταν τις εισφορές εισόδου στο «παιγνίδι».
Ενώ στον κόσμο των επενδύσεων οι εγγυημένες αποδόσεις και τα σχήματα πυραμίδας απαγορεύονται και τιμωρούνται στο επίπεδο της κοινωνικής και οικονομικής πολιτικής έχουν φανατικούς οπαδούς, μεταξύ των οποίων και πολλοί που έχουν την ικανότητα να αντιληφθούν το αδιέξοδο του σχήματος.
Η ύπαρξη του δυσλειτουργικού κράτους των τρωκτικών και των συνδικαλιστών με Ε9 (μαυραγοριτών) και του ασφαλιστικού αδιεξόδου κάνουν οποιαδήποτε εγχείρημα αναδιάταξης της ελληνικής οικονομίας και εξωστρεφούς ανάπτυξης αδύνατη.
Αντί το πολιτικό σύστημα να ξεκινήσει ένα διάλογο και να μιλήσει στην κοινωνία με ειλικρίνεια για τα αδιέξοδα και τις πιθανές επώδυνες λύσεις, προσπαθεί να τα αποκρύψει και να φτάσει μέχρι τις επόμενες εκλογές με ειδήσεις όπως η ανακάλυψη του τάφου του Μεγάλου Αλεξάνδρου ή της Παναγίας, προς άγραν των ψήφων των ευκολόπιστων και προς όφελος των πελατών που θα συνεχίσουν να αμείβονται χωρίς να προσφέρουν ή να πλουτίζουν χωρίς την ανάλογη προσφορά που επιβάλει ο προσήκων ανταγωνισμός.
Δυο τινά συμβαίνουν ή δεν ξέρουν τι τους γίνεται και τι τους περιμένει ή απλά κερδίζουν χρόνο ξοδεύοντας ό,τι έχει απομείνει από καταθέσεις και υπομονή των συνήθων υποζυγίων…
Την αλήθεια σε σχέση με τις προθέσεις της επίσκεψης του κ. Τσίπρα στο Άγιον Όρος αποτύπωσε η κ. Ελένη Πορτάλιου στέλεχος του ΣΥΡΙΖΑ, αφού σημειώνει πως η ταύτιση των κοινοτήτων των μοναχών με τις Ζαπατίστικες κοινότητες είναι προσβολή: «Ολα για τις (φανταστικές) ψήφους που η ηγετική ομάδα του ΣΥΡΙΖΑ πιστεύει ότι θα εισρεύσουν στο κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης δια της θρησκευτικής οδού».
