Φάκελος Φτώχεια: Η Ελλάδα καταρρέει!

Δραματική η κατάσταση- Μαρτυρίες που σοκάρουν
Η πρόσφατη ανακοίνωση των στοιχείων της Eurostat, για την φτώχεια στην Ελλάδα, έρχεται να επιβεβαιώσει και επισήμως την τραγική κατάσταση που βιώνουν εκατομμύρια συμπολίτες μας.

Mια κατάσταση που αυξάνει, εντός και εκτός Ελλάδας, τις φωνές που κρούουν τον κώδωνα του κινδύνου και περιγράφουν με τα μελανότερα χρώματα μια τρομακτική καθημερινότητα. Σοκ προκαλούν και τα επίσημα στοιχεία που δείχνουν ότι κρίση χτυπάει πρώτα απ’όλα τα παιδιά, καθώς μεγάλο ποσοστό τους στηρίζεται αποκλειστικά στα επισιτιστικά προγράμματα των σχολείων. Ταυτόχρονα, πολλοί είναι και οι συμπατριώτες μας οι οποίοι, μετά από χρόνια αξιοπρεπούς επαγγελματικής δραστηριότητας, βρέθηκαν -υπο το βάρος της μνημονιακής λαίλαπας- άστεγοι και επιβιώνουν χάρη στα συσσίτια των Δήμων, της Εκκλησίας και Οργανώσεων Πολιτών. Αξιέπαινες προσπάθειες που παρά τη σημασία τους, δεν επαρκούν για να αντιμετωπίσουν τα διαρκώς αυξανόμενα προβλήματα. Σκιαγραφούμε εικόνες μιας Ελλάδας που βρίσκεται στο χείλος της καταστροφής, αλλά επιμένει να διατηρεί την αξιοπρέπειά της, ελπίζοντας για ένα διαφορετικό αύριο.

Διαβάστε το αφιέρωμα του GreekAmericanNewsAgency

Η φτώχεια στην Ελλάδα
1 στους 3 Έλληνες, δηλαδή 3,8 εκατομμύρια άνθρωποι, ζουν κάτω από συνθήκες φτώχειας, ένδειας ή κοινωνικού αποκλεισμού, σύμφωνα με στοιχεία του 2015 που ανακοίνωσε η Eurostat. Ποια είναι όμως η πραγματικότητα που αντανακλούν αυτοί οι αριθμοί; Τι σημαίνει στην πράξη να στερείσαι τα βασικά αγαθά, να μπαίνουν σε ένα σπίτι λιγότερα από 400 ευρώ το μήνα ή να ανήκεις σε μια οικογένεια όπου κανείς δεν έχει “κανονική” δουλειά;

Πριν αποτυπωθούν στα επίσημα στοιχεία, τις εξελίξεις βιώνουν από πρώτο χέρι όσοι δραστηριοποιούνται στην καταπολέμηση της φτώχειας. Οπως λέει στην Καθημερινή η κοινωνική λειτουργός του σωματείου «Οι Φίλοι του Παιδιού» κ. Χρυσούλα Διαμαντοπούλου, αυξάνονται ραγδαία οι οικογένειες που ζητούν τη βοήθειά τους. Τις περισσότερες αιτήσεις για βοήθεια δέχθηκαν την περίοδο 2010-2012, στη συνέχεια οι παραπομπές σταθεροποιήθηκαν και παρατηρήθηκε αύξηση ξανά το 2016. «Εχει αλλάξει το προφίλ των οικογενειών που αιτούνται βοήθεια. Πρόκειται για Ελληνες που ενώ μέχρι χθες ζούσαν αξιοπρεπώς, τώρα έχουν χάσει την εργασία τους, δεν έχουν καταφέρει να βρουν άλλη και για τον λόγο αυτό αδυνατούν να ανταποκριθούν στην ικανοποίηση βασικών βιοτικών αναγκών των παιδιών τους. Ταυτόχρονα βυθίστηκαν σε ακόμα μεγαλύτερη φτώχεια και οι οικογένειες που ζούσαν από προνοιακά επιδόματα λόγω των περικοπών ή και της πλήρους κατάργησής τους σε πολλές περιπτώσεις». Το 2015 το Σωματείο στήριξε συνολικά 500 παιδιά από 300 άπορες οικογένειες.

Χαρακτηριστικό είναι το παράδειγμα μίας οικογένειας από την Αθήνα, που μας μεταφέρει το CNN: Πριν από δύο χρόνια, κανένα από τα μέλη της δεν φανταζόταν πως θα έφτανε η στιγμή να στερούνται ακόμη και βασικά είδη διατροφής. Τώρα πια, ο μόνος μισθός που μπαίνει στο σπίτι είναι αυτός της μητέρας, που όμως έχει υποστεί γερές μειώσεις. Ο πατέρας έμεινε άνεργος καθώς η εταιρεία στην οποία εργαζόταν για περισσότερα από 15 χρόνια έβαλε λουκέτο. Τα ένα από τα δύο παιδιά έχει ολοκληρώσει τις σπουδές και εδώ και αρκετούς μήνες ψάχνει για δουλειά, ενώ το άλλο πηγαίνει στην τελευταία τάξη του Λυκείου. Κάθε μήνα παίρνουν χαρτί και μολύβι, καταγράφοντας τα έξοδα και τα έσοδα της οικογένειας αλλά, όπως μπορεί να φανταστεί κανείς, στα μέσα κιόλας του μήνα το ταμείο είναι μείον. Δεν είναι λίγες, μάλιστα, οι φορές που χρειάζεται να συνδράμει και η γιαγιά με την κουτσουρεμένη σύνταξή της.

“Στερούμαστε το φαγητό”

Η Βάγια Βιτάλη παλαιότερα εργαζόταν ως καθαρίστρια, όμως τα τελευταία 5 χρόνια είναι άνεργη. Ζει με την κόρη της η οποία παίρνει μισθό 400 ευρώ. Με αυτά τα χρήματα και τα 70 ευρώ της κάρτας σίτισης, οι δύο γυναίκες προσπαθούν να πληρώσουν το ενοίκιο, τους λογαριασμούς τους και να εξασφαλίσουν τα απαραίτητα. Τα απαραίτητα όμως είναι μια έννοια που διαρκώς χάνει το νόημά της. “Στερούμαστε το φαγητό,” μου είπε η Βάγια χωρίς δεύτερη σκέψη όταν τη ρώτησα τι είναι αυτό που λείπει περισσότερο από το σπίτι της. “Το μοσχάρι είναι πολυτέλεια, δεν το τρώμε σχεδόν ποτέ,” μου εξήγησε και πρόσθεσε ότι το έχει αντικαταστήσει με οικονομικότερες επιλογές όπως το κοτόπουλο ή ο κιμάς. Το ίδιο σπάνια είναι και τα φρούτα που αποτελούν είδος πολυτελείας. “Συνήθως μαγειρεύω και τρώμε φακές πέντε μέρες τη βδομάδα,” καταλήγει. Όπως μου είπε, το διαμέρισμά τους θερμαίνεται μόνο με μια μικρή σόμπα, κι αυτό τις πολύ κρύες μέρες του χειμώνα. Όσο για κάποιου είδους διασκέδαση; “Ούτε έξοδο για καφέ… εδώ δεν έχουμε φαγητό,” είπε αυτονόητα.
Όταν σε ζεσταίνει η αγάπη και ψάρι βλέπεις μόνο σε …ντοκιμαντέρ

Ο Γιώργος Αλεξίου ζει με τη γυναίκα του σε ένα διαμέρισμα 36 τ.μ. κοντά στην πλατεία Αττικής. “Ευτυχώς που το σπίτι είναι μικρό και μπορούμε να το ζεσταίνουμε με την αγάπη μας,” μου είπε γελώντας, “γιατί για θέρμανση ούτε λόγος.” Έχοντας δουλέψει ως εργάτης οικοδομών, πωλητής σε λαϊκές αγορές και φύλακας, στα 58 του χρόνια εργάζεται μόνο περιστασιακά -όπως άλλωστε και η σύζυγός του- κάνοντας μεροκάματα όπου βρει. Συνολικά και οι δυο μαζί δεν βγάζουν πάνω από 300 ευρώ το μήνα, με αποτέλεσμα να αδυνατούν να πληρώσουν το ενοίκιό τους και να τρέφονται μέσω συσσιτίων και με τη βοήθεια φίλων και γνωστών. Άλλωστε, όπως λέει ο Γιώργος, “ένα πιάτο φαί όλο και κάποιος θα βρεθεί να σου το δώσει”. Η διατροφή τους όμως αποτελείται αποκλειστικά από όσπρια, ζυμαρικά και λίγα λαχανικά. “Το θέμα είναι να πέσουν λίγο οι τιμές, για να μπορούμε να μην τρώμε μόνο μακαρόνια,” τόνισε. “Το κρέας είναι πολύ σπάνιο στο τραπέζι μας. Όσο για τα ψάρια… καλά που τα βλέπουμε σε κανένα ντοκιμαντέρ στην τηλεόραση,” είπε χωρίς να χάνει ποτέ το χιούμορ του. Η μεγαλύτερη αγωνία του Γιώργου, που είναι ανασφάλιστος, δεν είναι τόσο το φαγητό, όσο το πώς θα καταφέρει να αγοράζει κάθε μήνα τα φάρμακα που χρειάζεται ως διαβητικός.

“Θα επιβιώσω και θα πάω παρακάτω”

Η Βασιλική, 32 χρονών, ζει μόνη της και είναι άνεργη εδώ και ένα χρόνο, παρόλο που μιλά δύο ξένες γλώσσες και έχει σπουδές στη διοίκηση επιχειρήσεων. Η φιλοδοξία της είναι να βρει δουλειά στο εξωτερικό και να φύγει. Ως τότε όμως, επισκέπτεται τον Κόμβο Αλληλοβοήθειας Πολιτών του Δήμου Αθηναίων μία φορά το μήνα προκειμένου να πάρει τη σακούλα με τα τρόφιμα που δικαιούται και κάποια βιβλία και ρούχα. “Είναι εξευτελισμός το να έχεις τόσα πτυχία και να περιμένεις από αυτό για να ζήσεις,” μου είπε δείχνοντας της σακούλα της. “Είναι αδύνατο.” Ωστόσο, για τη Βασιλική αυτές οι συνθήκες διαβίωσης δεν είναι κάτι το καινούργιο. “Έλπιζα ότι με τα πτυχία θα ήταν καλύτερα. Όμως δεν πειράζει – όταν έχεις μεγαλώσει σε φτωχή οικογένεια, λες θα επιβιώσω και θα πάω παρακάτω,” είπε.

Κρέας μόνο τις γιορτές και θέρμανση δια της συσσώρευσης ρούχων

“Υπάρχουν μέρες που δεν έχω χρήματα ούτε για ψωμί,” μου είπε η Βάσω όταν τη ρώτησα πώς τρέφεται. Στα 62 της χρόνια, ζει μόνη με τη βοήθεια φίλων και της κόρης της, της οποίας ο μισθός δεν ξεπερνά τα 300 ευρώ. Η επιδότηση ενοικίου και η κάρτα σίτισης μετά βίας της εξασφαλίζουν ένα σπίτι με πολλά προβλήματα και κάποια τρόφιμα. Τα βασικότερα στοιχεία της διατροφής της; Μακαρόνια, ψωμί με λίγο λάδι -κι αυτό άν υπάρχει-, όσπρια. “Κρέας τρώω μόνο τα Χριστούγεννα και το Πάσχα που μας δίνει η Εκκλησία,” μου εξήγησε. Όπως μου είπε η Βάσω, η θέρμανση απουσιάζει πλήρως από το σπίτι της και για να ζεσταθεί το χειμώνα φοράει τα ρούχα της το ένα πάνω από το άλλο.

“Έχω στερηθεί πολλά στη ζωή μου κι έλεγα ότι τώρα στα γεράματα ίσως να ζήσω καλύτερα. Όμως άμα δεν έχεις να πάρεις ψωμί πώς θα αισθανθείς;” Η Βάσω, εκτός από τις ζοφερές συνθήκες διαβίωσης, παλεύει και με την κατάθλιψη. Ξέρει πόσο σημαντικό είναι για εκείνη να συνεχίσει να παίρνει τα φάρμακά της. “Το καλοκαίρι ήταν ωραία… Τώρα όσο βλέπω ότι έρχεται ο χειμώνας όλο σκέφτομαι τι θα κάνω,” μου είπε και κοίταξε ψηλά, ενώ ήδη έπεφταν πάνω μας οι πρώτες ψιχάλες της βροχής.

ΚΥΑΔΑ: Το φαγητό η βασικότερη έλλειψη, δύσκολη η ένταξη φρέσκων τροφών στα συσσίτια

Τη δραματική κατάσταση που αποτυπώνουν οι αριθμοί επιβεβαίωσε και η Ελένη Τριανταφύλλου, υπεύθυνη κοινωνικών προγραμμάτων του Κέντρου Υποδοχής και Αλληλεγγύης του Δήμου Αθηναίων. “Όσο κι αν ακούγεται απίστευτο, η τροφή είναι το βασικότερο που λείπει από αυτές τις οικογένειες. Έχουν ανάγκη και από το ελάχιστο που θα τους δώσουμε, γιατί χωρίς αυτό δεν μπορούν να επιζήσουν,” είπε στο CNN Greece. Το Ανοιχτό Κέντρο Σίτισης του ΚΥΑΔΑ προσφέρει καθημερινά 1.400 μερίδες φαγητού σε άστεγους και άπορους και βασικό του μέλημα είναι να εξασφαλίσει σε όσο το δυνατόν περισσότερους ανθρώπους αυτό το πιάτο που για κάποιους είναι ταυτόσημο με την επιβίωσή τους.

Μοιραία η διατροφική ποικιλία έρχεται σε δεύτερη μοίρα και αποτελεί ένα στοίχημα που είναι πολύ δύσκολο να κερδηθεί υπό αυτές τις συνθήκες ανθρωπιστικής κρίσης. Έτσι, το συσσίτιο αποτελείται ως επί το πλείστον από τρόφιμα μακράς διάρκειας, που είναι πιο εύκολο να συγκεντρωθούν από τον κόσμο και τους χορηγούς και να φυλαχθούν από τις δομές, αφήνοντας σε μεγάλο βαθμό έξω από το πρόγραμμα τα φρέσκα λαχανικά, τα φρούτα ή ακόμη περισσότερο το ψάρι. “Προσπαθούμε να προσφέρουμε πιο φρέσκα τρόφιμα, έχουμε κάποια ψυγεία και καταψύκτες, αλλά δυστυχώς η ποσότητα δεν επαρκεί, οι δωρεές σε αυτά τα είδη είναι πολύ χαμηλές,” εξήγησε η κ. Τριανταφύλλου.

“Βρέθηκα ξαφνικά μια μέρα στο δρόμο”

Γνωρίσαμε το Χρήστο, 52 ετών, πρώην ελαιοχρωματιστή σε κατασκευαστική εταιρεία. Από την αρχή της κρίσης βρέθηκε άνεργος, χωρίς κανένα εισόδημα, και χωρίς να το καταλάβει κατέληξε να κοιμάται στο δρόμο. Ένας άνθρωπος χαμογελαστός που δεν χάνει την αισιοδοξία του παρά τα όσα πέρασε και τώρα με τη βοήθεια των εθελοντών του Steps, προσπαθεί να κάνει μια νέα αρχή.

“Βρέθηκα ξαφνικά μια μέρα στο δρόμο. Πέρα από τη δουλειά μου δεν είχα πόρους από πουθενά αλλού. Όλο αυτό το βίωσα άσχημα. Μέχρι πριν δέκα μέρες περίπου κοιμόμουν σε μια αποθήκη. Είναι τραγικό, αυτό που συνέβη, είναι τραγικό όταν ο άνθρωπος δεν ζει σε ένα χώρο που να μπορεί να του παρέχει τα στοιχειώδη. Είναι φρίκη, είναι ταπείνωση. Όταν ο άνθρωπος ταπεινώνεται, ισοπεδώνεται σαν ύπαρξη. Από μικρός έχω μάθει στα δύσκολα αλλά στο δρόμο κάθε μέρα τυχαίνουν πολλά. Βέβαια, μέσα από όλα αυτά ζυμώθηκα και δεν γονατίζω” μας λέει ο Χρήστος που τώρα ζει σε ένα μικρό δωμάτιο που βρήκε με τη βοήθεια εθελοντών και καταφέρνει να πληρώνει ο ίδιος μέσα από τα ελάχιστα μεροκάματα που κάνει και από τα πράγματα που πουλάει ως μικροπωλητής.

“Πρέπει να βοηθήσουμε ο ένας τον άλλον. Να κοιτάμε το διπλανό μας, να μην περιμένουμε από κανέναν. Όλα μπορούν να ανατραπούν από τη μια στιγμή στην άλλη. Η απραξία και η αδράνεια δεν βοηθά κανέναν και πρωτίστως τον ίδιο τον άνθρωπο, που από τη φύση του είναι φτιαγμένος για να προσφέρει. Έτσι και εγώ, μπορεί να έχω κάνει μόνο ένα μικρό βήμα, αλλά συνεχίζω να προσφέρω”. Αυτό είναι το μήνυμα του Χρήστου που σε πείσμα της μοίρας προσπαθεί να σταθεί ξανά στα πόδια του και θυμίζει σε όλους πως η αξιοπρέπεια δεν είναι αυτονόητη στην Ελλάδα του 2016.

Η πείνα στα σχολεία

Περισσότερα από 2.000 σχολεία έκαναν φέτος αίτηση για να ενταχθούν σε πρόγραμμα σίτισης, καθώς χιλιάδες μαθητές πηγαίνουν στο σχολείο νηστικοί. Συγκλονίζει η μαρτυρία διευθύντριας δημοτικού σχολείου στους Αγίους Αναργύρους που λέει ότι μαθήτρια της πέμπτης τάξης λιποθύμησε από την πείνα.

«Είχαμε μια περίπτωση που ένα κοριτσάκι λιποθύμησε. Δεν έχουν να πάρουν ένα κουλουράκι. Δεν μπορείς να αφήσεις ένα παιδάκι να σου λέει, πονάει η κοιλιά μου από την πείνα» αναφέρει χαρακτηριστικά η διευθύντρια στην κάμερα του STAR.

Η κατάσταση σε αρκετά σχολεία είναι θλιβερή. Χιλιάδες μαθητές περιμένουν το πρώτο διάλειμμα για να τους μοιράσουν ένα σάντουιτς, λίγο γάλα κι ένα φρούτο, έτσι ώστε να ξεγελάσουν την πείνα τους, μιας και οι γονείς τους αδυνατούν να τους προσφέρουν τα βασικά.

«Και μάλιστα αρκετοί λένε, θα το ζεστάνω και θα το προσφέρω το απόγευμα στη μαμά και τον μπαμπά, δηλαδή βλέπουμε ότι, όταν το παιδί αν χορτάσει παίρνει αυτό που περισσεύει για το σπίτι, την οικογένεια» προσθέτει η διευθύντρια.

Τα ελληνικά νοικοκυριά των μεγάλων αστικών κέντρων της Αθήνας, του Πειραιά και της Θεσ/κης έχουν πληγεί περισσότερο, σύμφωνα με έρευνες, καθώς υπάρχουν οικογένειες στις οποίες είναι άνεργοι και οι δύο γονείς.

Την περασμένη σχολική χρονιά το 21% των μαθητών του προγράμματος αντιμετώπιζε τον εφιάλτη της πείνας. Είναι χαρακτηριστικό ότι στο 63,6% των οικογενειών τουλάχιστον ο ένας γονέας δεν είχε δουλειά, ενώ στο 15,1% ήταν και οι δύο γονείς άνεργοι, όπως δείχνει έρευνα του ινστιτούτου Prolepsis.

Οι δάσκαλοι ζητούν στήριξη για τους μαθητές τους, αφού τα κρούσματα υποσιτισμού στα σχολεία διπλασιάστηκαν φέτος σε σχέση με την περασμένη σχολική χρονιά.

Η κρίση χτυπάει περισσότερο τα παιδιά

Η διαχρονική ανάλυση της φτώχειας με βάση τις ηλικιακές ομάδες δείχνει επιπλέον ότι η φτώχεια των παιδιών έχει αυξηθεί περισσότερο από ότι η φτώχεια των ενηλίκων από το 1995 μέχρι σήμερα (6.3% έναντι 4,6% αντίστοιχα).

Την έρευνα εκπόνησε επιστημονική ομάδα με επικεφαλής τον Στέφανο Παπαναστασίου, διδάσκοντα του Δημοκρίτειου Πανεπιστημίου Θράκης.

«Η έκθεση αφορά στα παιδιά της οικονομικής κρίσης, τα οποία αποτελούν τα σιωπηλά θύματα των μέτρων λιτότητας που επιβάλλονται στη χώρα μας», επισήμανε σε σχετική συνέντευξη τύπου η πρόεδρος της Ελληνικής Εθνικής Επιτροπής της UNICEF, Σοφία Τζιτζίκου. «Υπάρχει και μια άλλη ομάδα παιδιών, τα προσφυγόπουλα», πρόσθεσε η ίδια, «τα οποία ξεπερνούν το 50% των προσφύγων που έχουν εγκλωβιστεί στη χώρα μας και αντιμετωπίζουν σοβαρά προβλήματα επιβίωσης».

«Οι αλλεπάλληλες οικονομικές κρίσεις, οι πόλεμοι και τα πολλαπλά προβλήματα οδηγούν στη φτώχεια. Δεν μπορούμε να καταπολεμήσουμε τη φτώχεια χωρίς να καταπολεμήσουμε τις αιτίες της», υπογράμμισε η αναπληρώτρια υπουργός Εργασίας, Ράνια Αντωνοπούλου. «Η οικονομική κρίση μας έχει οδηγήσει να κάνουμε διαχωρισμό ανάμεσα στην οικονομική πολιτική και την κοινωνική πολιτική. Δεν μπορούμε όμως να ασκούμε πολιτικές που να περικόπτουν τις δαπάνες στην υγεία και την παιδεία και να ερχόμαστε με την κοινωνική πολιτική να καλύψουμε τα κενά που δημιουργούνται. Οι δύο αυτές πολιτικές είναι αλληλένδετες», συμπλήρωσε.

Τι σημαίνει «συνθήκες φτώχειας και κοινωνικού αποκλεισμού»

Όπως το μετρά η Ευρωπαϊκή Στατιστική Υπηρεσία, ο άνθρωπος που ζει σε συνθήκες φτώχειας ή κοινωνικού αποκλεισμού αντιμετωπίζει μία ή περισσότερες τα παραδείγματα προβληματικών καταστάσεων που μετρά η Eurostat:

-Θεωρείται φτωχός (δηλαδή έχει εισοδήματα μικρότερα του 60% του μέσου εθνικού εισοδήματος),

-Ζει σε κατάσταση ένδειας (στερείται βασικά καταναλωτικά αγαθά ή αδυνατεί να ανταπεξέλθει σε στοιχειώδεις οικονομικές υποχρεώσεις),

-Ζει σε οικογένεια αντιμέτωπη με τον κίνδυνο της ανεργίας με κανένα μέλος της, να μην έχει «κανονική δουλειά».

Σύμφωνα με τα στοιχεία, η Ευρώπη, έχει δύο πρόσωπα. Από την μία πλευρά είναι χώρες πληγωμένες από τα μνημόνια, όπως η Ελλάδα, που σε συνθήκες φτώχειας βρίσκεται υψηλό ποσοστό. Στην Ελλάδα, είναι το 21,4% του πληθυσμού, σε συνθήκες ένδειας το 22,2%, ενώ ζει σε οικογένεια αντιμέτωπη με τον κίνδυνο της ανεργίας το 16,8% του πληθυσμού.

Η άλλη πλευρά του νομίσματος, είναι χώρες όπως η Τσεχία (14%), η Σουηδία (16%), η Ολλανδία και η Φινλανδία (16,8%), η Δανία και η Γαλλία (17,7%), που έχουν ποσοστά μικρότερα από 20%. Σε αυτά τα ποσοστά, ακόμα και 1-2%, περισσότερο ή λιγότερο, μπορεί να έχει μεγάλη διαφορά, στο πρόσωπο της κοινωνίας. Η συνολική εικόνα της Ευρώπης, είναι πιο στρογγυλοποιημένη, με την φτώχεια να φτάνει στο 17,3%, σε συνθήκες ένδειας το 8,1% και αντιμέτωπο με τον κίνδυνο της ανεργίας είναι μόλις το 10,5%.

Μάχη με την κρίση

Οι ανάγκες που καλούνται να καλύψουν οι υπηρεσίες του Δήμου Αθηναίων είναι τεράστιες και διαρκώς αυξανόμενες. “Είναι χαρακτηριστικό ότι το Μάιο του 2015 οι αιτήσεις που είχαμε για την ένταξη στο Κοινωνικό Παντοπωλείο ήταν περίπου 1.500, ενώ το Δεκέμβρη της ίδιας χρονιάς -7 μήνες αργότερα- ξεπέρασαν τις 3.000,” τόνισε στο CNN η υπεύθυνση του Παντοπωλείου κ. Τριανταφύλλου.
Στα πλαίσια του ΚΥΑΔΑ λειτουργούν, εκτός από το Ανοιχτό Κέντρο Σίτισης και τον Κόμβο Αλληλοβοήθειας Πολιτών, δύο ξενώνες που παρέχουν βραχεία φιλοξενία σε 180 άτομα, το Κοινωνικό Παντοπωλείο, το Κοινωνικό Φαρμακείο, η Αθηναϊκή Αγορά και το πρόγραμμα “Αλληλεγγύη στην Οικογένεια”, ενώ ο συνολικός αριθμός των ωφελουμένων φτάνει τα 26.000 άτομα.

Kάτω από το όριο σχετικής φτώχειας το 44,8% των συνταξιούχων

Οταν το 44,8% των συνταξιούχων λαμβάνουν μηναία σύνταξη κάτω από το όριο σχετικής φτώχειας των 665 ευρώ και το 52% των λαϊκών νοικοκυριών ζουν από τις συντάξεις των ηλικιωμένων μελών τους, τότε και προφανώς ελλοχεύει κίνδυνος να καταγραφεί νέα επιδείνωση στο βιοτικό επίπεδο των συνταξιούχων λόγω της ραγδαίας επιδείνωσης των οικονομικών του συστήματος κοινωνικής ασφάλισης.

Η σαφής αυτή τοποθέτηση ανήκει το Ενιαίο Δίκτυο Συνταξιούχων, η διοίκηση του οποίου θεωρεί ότι ο κίνδυνος και νέων μελλοντικών περικοπών στις συντάξεις είναι σοβαρός αν δεν υπάρξει οικονομική ανάκαμψη και εισροή νέων πόρων στο ασφαλιστικό σύστημα.

“Το ανελέητο κυνηγητό των συνταξιούχων συνεχίζεται” –τονίζει ο πρόεδρος του Ενιαίου Δικτύου Συνταξιούχων Νίκος Χατζόπουλος.Η” κυβέρνηση-όπως και οι προηγούμενες – μας φτωχοποιεί. Και δυστυχώς θα υπάρξει και συνέχεια, ο αυτόματος κόφτης έρχεται. Κάθε χρόνο λόγω των περικοπών όλο και μεγαλύτερος αριθμός συνταξιούχων θα πλησιάζει το όριο της φτώχειας .’’

Η ζωή κάτω από το όριο της φτώχειας

Η ακραία φτώχεια δεν είναι τόσο μακριά όσο νομίζεις

Πιο σκληρό είναι το νέο πρόσωπο της φτώχειας

1 στους 3 Έλληνες ζει σε συνθήκες φτώχειας!

Πρωταθλητές Ευρώπης στη φτώχεια

Ολο και περισσότεροι Ελληνες αντιμέτωποι με τη φτώχεια

Φτωχός ο ένας στους δύο συνταξιούχους – Τα μισά νοικοκυριά της χώρας ζουν με τη σύνταξη των ηλικιωμένων

Kάτω από το όριο σχετικής φτώχειας το 44,8% των συνταξιούχων

Συγκλονίζει η μαρτυρία διευθύντριας δημοτικού: μαθήτρια λιποθύμησε από την πείνα!

UNICEF: 424.000 παιδιά στην Ελλάδα ζουν κάτω από το όριο της φτώχειας

Παγκόσμια Ημέρα για την Εξάλειψη της Φτώχειας – 17 Οκτωβρίου

To 1% των Ελλήνων κατέχει το 56% του πλούτου της χώρας