Κίνδυνος – θάνατος για την Τουρκία η ίδρυση κράτους του Κουρδιστάν
Γράφει ο Μακεδών
Το σοβαρό πρόβλημα της Τουρκίας με τη δημιουργία τριών κουρδικών αυτόνομων περιοχών, που έχουν πολλές πιθανότητες να αποκτήσουν και κρατική οντότητα
Η σημασία που αποκτά για την Τουρκία η ενίσχυση των Κούρδων της Συρίας από όλες τις εμπλεκόμενες χώρες -πλην Ιράν- διαφαίνεται από τις αντιδράσεις της και ιδίως από την ολομέτωπη επίθεση κατά των ΗΠΑ, με σαφείς απειλές εναντίον τους.
Είναι αναμφίβολο πως στο «μαλακό υπογάστριο» -όπως συνηθίζουν να αποκαλούν οι στρατιωτικοί τη νότια πλευρά των χωρών- της Τουρκίας αντιμετωπίζει θανάσιμο πρόβλημα με την δημιουργία τριών κουρδικών αυτόνομων περιοχών, με πολλές πιθανότητες να αποκτήσουν και κρατική οντότητα, η οποία για το Κουρδιστάν του Ιράκ είναι σχεδόν βέβαιη.
Η περίπτωση των Κούρδων είναι χαρακτηριστική -ομού με τους λαούς της πρώην Σοβιετικής Ένωσης- της αδυναμίας ενσωμάτωσης πληθυσμών με διαφορετική πολιτιστική κουλτούρα, όσα χρόνια και αν περάσουν. Η προσπάθεια των κομμουνιστών ηγετών να δημιουργήσουν, με βίαια μέσα, τον «σοβιετικό πολίτη», απέτυχε και τούτο φάνηκε μετά την παταγώδη κατάρρευση της Σοβιετικής Ένωσης, με τους περισσότερους λαούς που την απάρτιζαν να στρέφονται σήμερα κατά της Ρωσίας.
Κάτι παρόμοιο συνέβη και με τους Κούρδους, όπου το αποκαλούμενο «κουρδικό ζήτημα» επανέρχεται στο διεθνές προσκήνιο, όπως συνέβη αμέσως μετά το τέλος του Πρώτου Παγκοσμίου πολέμου. Στην συνθήκη των Σεβρών (1920) υπήρχε πρόβλεψη για τη δημιουργία ανεξάρτητου κουρδικού κράτους, σε μια προσπάθεια των συμμάχων να αποτρέψουν την παρουσία των Οθωμανών στην περιοχή μεταξύ Αρμενίας και Μοσούλης. Με την υπογραφή όμως της συνθήκης της Λοζάνης το 1923, το όνειρο ίδρυσης ανεξάρτητου Κουρδιστάν απομακρύνθηκε.
Τα 100 περίπου χρόνια που πέρασαν όχι μόνο δεν επέτυχαν την ενσωμάτωση στον τουρκικό λαό, αλλά ούτε την συνύπαρξη, παρά τα βίαια μέσα, που επίσης χρησιμοποιεί η Τουρκία, όπως και η κομμουνιστική Ρωσία. Και τώρα, ενώ ο Ερντογάν ετοιμάζεται να εορτάσει με πλήρη μεγαλοπρέπεια την εκατονταετηρίδα της ίδρυσης του τουρκικού κράτους, το 1923, το πιθανότερο είναι να τελεστεί η κηδεία του (πριν από έξη περίπου χρόνια, είχα γράψει σ’ αυτήν την στήλη ότι «Ερντογάν και Νταβούτογλου προώρισται να διαλύσουν την Τουρκία», με την μεγαλομανή πολιτική που διεκήρυξαν.
Έχουμε επομένως, ένα αυτόνομο κουρδικό τμήμα στο Ιράκ, του οποίου ο ηγέτης του, Μασούντ Μπαρζανί, εξήγγειλε ήδη δημοψήφισμα εντός των επομένων μηνών για την ίδρυση ανεξάρτητου κράτους από το Ιράκ. Αντιτίθεται η Τουρκία, παρόλο που ο Μπαρζανί ενεργεί ως τώρα ως λομπίστας της Άγκυρας, όμως «κάνει τα στραβά μάτια» στη χρήση καταφυγίων και αποθηκών μαχητών του ΡΚΚ. Οι Κούρδοι Πεσμεργκά του Ιράκ, δεν θα στρέφονταν κατά των Κούρδων της Τουρκίας.
Η ίδρυση αυτού του τμήματος ως ανεξάρτητου κράτους έχει και την υποστήριξη του Ισραήλ, όπου Ισραηλινοί αξιωματικοί έχουν εκπαιδεύσει τους Πεσμεργκά. Αλλά, κυρίως, είναι και επιθυμία των ΗΠΑ να υπάρξει κράτος ελεγχόμενο σ’ εκείνη την περιοχή, ώστε να υποκαταστήσει την Τουρκία, διαρκή μπελά του ΝΑΤΟ.
Οι Κούρδοι του Ιράν έχουν κάποια άτυπη αυτονομία από την κεντρική κυβέρνηση, μέχρι σήμερα, και εκτός από μικροεπεισόδια, δεν έχουν δημιουργήσει πολλά προβλήματα στη χώρα. Πιστεύω όμως, ότι σε λίγα χρόνια, μόλις οριστικοποιηθεί η διαίρεση Συρίας και Ιράκ, θα έρθει και η στιγμή του Ιράν όπου θα δούμε επανάληψη των καταστάσεων που έχουν υπάρξει μέχρι στιγμής σε βόρεια Αφρική και Μέση Ανατολή. Επέτυχε η συνταγή διασπάσεως των κρατών, γιατί να την αλλάξουν;
Επίκαιρο όμως είναι το ζήτημα της κουρδικής απειλής από την πλευρά της Συρίας. Οι Κούρδοι ζουν στα βόρεια, δυτικά του Ευφράτη, αλλά σε δύο περιοχές, όπου στο ενδιάμεσο διάστημα βρίσκονται Τουρκμένοι και Άραβες. Η προσπάθεια των Τούρκων κατατείνει να τους εμποδίσουν να ενώσουν τα δύο τμήματα, επειδή αν το κατορθώσουν, τότε η Τουρκία θα συνορεύει στα νότιά της μόνον με κουρδικούς πληθυσμούς (Συρία, Ιράκ, Ιράν αλλά και νοτιοανατολική Τουρκία), με συνολικό πληθυσμό Κούρδων που υπολογίζεται σε περισσότερα από 35 εκατομμύρια.
Πόσο επικίνδυνο είναι αυτό, φαίνεται από τις γεμάτο απελπισία και εκνευρισμό δηλώσεις Τούρκων αξιωματούχων, μετά και τον πρόσφατο εξοπλισμό από τις ΗΠΑ των Κούρδων της Συρίας. Αρκεί να αναφέρω μόνον την δήλωση του πρωθυπουργού Γιλντιρίμ: «Η αμερικανική κυβέρνηση εξακολουθεί να έχει την ευκαιρία να λάβει υπόψη τις ευαισθησίες της Τουρκίας σχετικά με το PKK. Αν υπάρξει διαφορετική απόφαση, αυτή θα έχει ασφαλώς συνέπειες και θα επιφέρει αρνητικό αποτέλεσμα και για τις ΗΠΑ». Αυτή η έμμεση, αλλά σαφής, απειλή κατά των ΗΠΑ, δείχνει όλη την τραγική κατάσταση στην οποία βρίσκεται ο Ερντογάν και το κράτος του.
Πηγή Voria
