Και αυτή η κυβέρνηση έχει αποτύχει παταγωδώς στον κρισιμότερο τομέα: αυτόν της καταπολέμησης της ανεργίας.

Κύριο άρθρο τηε ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ

Οπως έγραψε η «δημοκρατία» σε ρεπορτάζ της, «το μεγαλύτερο αρνητικό ισοζύγιο προσλήψεων και απολύσεων από το 2001 κατεγράφη τον Οκτώβριο, σύμφωνα με τα στοιχεία του πληροφοριακού συστήματος Εργάνη, ενώ παράλληλα οι ευέλικτες μορφές εργασίας εκτινάχτηκαν σε νέα ύψη-ρεκόρ, φτάνοντας πλέον το 62,26%!

Οι θέσεις εργασίας που χάθηκαν τον προηγούμενο μήνα ήταν 98.420 περισσότερες από τις νέες θέσεις εργασίας. […] Επιπροσθέτως, η πλήρης απασχόληση μειώθηκε στο 37,74%. Πρόκειται για τη χειρότερη επίδοση όλων των ετών».

Η πρόσφατη ιστορία έχει αποδείξει ότι όσοι θέλουν να κοροϊδέψουν, να ξεγελάσουν, να παρασύρουν τη νέα γενιά σε κυνήγια χίμαιρας και να υφαρπάξουν την ψήφο της αναφέρονται στο πόσο χαμηλό είναι το ημερομίσθιό της – υποσχόμενοι εμμέσως ή ευθέως ότι θα το αυξήσουν δραστικά.

Το δούλεμα άρχισε με τη φράση «η γενιά των 700 ευρώ». Υστερα το ποσό που έταζαν ότι θα αυξήσουν οι επιτήδειοι ψηφοσυλλέκτες έγινε 592 ευρώ. Μετά κατέβηκε κι άλλο. Τώρα το μηνιάτικο των 700 ευρώ φαντάζει όνειρο μακρινό, άφθαστο. Οσο καλπάζει η ανεργία, εφαρμόζεται το Μνημόνιο και μεγαλώνουν η προκλητική αδιαφορία και η ανικανότητα της πολιτικής τάξης τόσο διαλύεται η αγορά εργασίας. Οι νέοι θα δουλεύουν σαν σκλάβοι για ένα ξεροκόμματο, χωρίς καμία κατοχύρωση των δικαιωμάτων τους και υπό τη συνεχή απειλή της αντικατάστασής τους από άλλους, πρόθυμους και… φτηνότερους.

Η ελληνική εργατική τάξη έχει διαλυθεί. Η διάλυσή της επιτεύχθηκε με την ίδια ταχύτητα που έγινε εφικτή και η σχεδόν ολοκληρωτική εξαΰλωση της μεσαίας τάξης. Οι επενδύσεις δεν πρόκειται να έρθουν με την υπάρχουσα γραφειοκρατία, φορολόγηση και κρατική νοοτροπία, και η ανάκαμψη εντός μνημονιακού πλαισίου είναι αδύνατη.

Οι τωρινές «ιστορίες επιτυχίας» δεν είναι τίποτε άλλο παρά θλιβερές επαναλήψεις των αποπειρών της προηγούμενης κυβέρνησης να δημιουργήσει θετικά οικονομικά γεγονότα με προπαγανδιστικά προπετάσματα καπνού και κατασκευασμένες ειδήσεις περί ανυπάρκτων κυβερνητικών «θριάμβων».