του Μένιου Τασιόπουλου –
Από το 2010 η Ελλάδα έχει υποστεί ένα άνευ προηγουμένου πλήγμα στη διεθνή εικόνα της. Υπήρξαν εποχές που είχε καταντήσει περίγελος των απανταχού Μίντια.
Χρειάσθηκε να πληρώσει βαρύ τίμημα για να υποχρεώσει τη διεθνή κοινότητα να ξεφύγει από τα αρνητικά στερεότυπα που σκόρπισε η γερμανική ρητορική και να κοιτάξει τα ερείπια που δημιούργησαν τα μνημόνια στην ελληνική κοινωνία.
Έχοντας βιώσει αυτή την περιπέτεια, δεν έχει περιθώρια να τραυματίζει η ίδια η ελληνική πολιτική ηγεσία τη διεθνή εικόνα της χώρας. Ακόμα και εάν πρόκειται για «παραδοσιακές» μεθοδεύσεις. Οι όποιοι λάθος χειρισμοί του υπουργού Άμυνας κ. Καμμένου στη γνωστή υπόθεση της πώλησης πυρομαχικών στη Σαουδική Αραβία έχουν τελικώς οδηγήσει σε ένα μεγαλοπρεπές φιάσκο. Ούτε, βεβαίως, είναι επιτρεπτό υπουργός να συμπεριφέρεται σκαιότατα σε στρατιωτικούς και να προσβάλει διπλωμάτες.
Η κυβέρνηση έχει το δικαίωμα να υπερασπίζεται τον εαυτό της. Δεν είναι επιτρεπτό, ωστόσο, να κατηγορεί τους δημοσιογράφους, επειδή ανέδειξαν την υπόθεση και την αντιπολίτευση, επειδή έκανε τη δουλειά της και άσκησε κριτική και έλεγχο. Είναι χρέος της να θέτει στο πλαίσιο της κοινοβουλευτικής διαδικασίας ερωτήματα και να απαιτεί πειστικές απαντήσεις.
Ο υπουργός Άμυνας απάντησε εγγράφως μέσα σε 24 ώρες και προχώρησε και σε σχετική κατάθεση εγγράφων. Δημοσιογράφοι από τα μεγάλα μιντιακά συγκροτήματα άρχισαν να εξετάζουν τα έγγραφα. Διαπίστωσαν ότι έβριθαν από κενά και από διαδικαστικές παραλείψεις. Το κρίσιμο ζήτημα ήταν και παραμένει η ύπαρξη ή όχι εκπροσώπου της Σαουδικής Αραβίας. Το εάν, δηλαδή, ο Βασίλης Παπαδόπουλος, με το παρελθόν που έχει στον χώρο του εμπορίου όπλων, ήταν πράγματι αυτό που ισχυρίζεται η κυβέρνηση.
Κενά και παραλείψεις
Η επισήμανση των κενών και των διαδικαστικών παραλείψεων προβλήθηκε και δημοσιογραφικά και κοινοβουλευτικά, γεγονός που εκ των πραγμάτων φέρει τον αρμόδιο υπουργό σε δυσχερή θέση, δεδομένου ότι δεν έχει δώσει πειστικές απαντήσεις, στα ερωτήματα που προκύπτουν από τα έγγραφα που ο ίδιος κατέθεσε στη Βουλή.
Ο πρωθυπουργός αρχικά είχε αποφύγει να αναμιχθεί και να εκτεθεί σ’ αυτή τη δημόσια αντιπαράθεση. Από την πλευρά του, ο κ. Καμμένος, αντί να υπερασπισθεί με σοβαρά επιχειρήματα τις επιλογές και τους χειρισμούς του στο Κοινοβούλιο, κατέφυγε σε απειλές και σε υπονοούμενα, εκθέτοντας συνολικά την κυβέρνηση.
Ο κ. Τσίπρας, πιεζόμενος από την αντιπολίτευση, ίσως και από την κυβερνητικό εταίρο του, εμφανίσθηκε τελικά στη Βουλή και υπερασπίσθηκε με απόλυτο τρόπο τον υπουργό του. Με τον τρόπο αυτό εξέθεσε τον εαυτό του. Μετατράπηκε από παράγοντας λύσης σε μέρος του προβλήματος, γεγονός που εκ των πραγμάτων συνιστά πλήγμα στο θεσμικό κύρος του.
Παραλλήλως, οι σχέσεις με τη Σαουδική Αραβία έχουν διαταραχθεί. Δεν είναι, όμως, αυτό το χειρότερο. Το χειρότερο είναι ότι η πολλαπλά ταλαιπωρημένη διεθνή εικόνα της Ελλάδας υπέστη ένα πρόσθετο πλήγμα και ταυτοχρόνως αναβίωσε στο εσωτερικό ένα κλίμα, το οποίο απειλεί την πολιτική ομαλότητα.
