Γράφει ο Άγγελος Στάγκος
Σπανίως ένα νέο έτος μπαίνει στη ζωή των ανθρώπων με τόσα ανοικτά θέματα, τόσες εκκρεμότητες και τέτοια δυσκολία πρόβλεψης των εξελίξεων όπως το 2018. Κληρονομιά του απερχόμενου 2017, σε μεγάλο βαθμό, αλλά και ένδειξη της πολυπλοκότητας και της έντασης που χαρακτηρίζει τον σημερινό κόσμο.
Ετσι, εκείνο που μπορούμε να πούμε με κάποια σχετική βεβαιότητα είναι ότι, όταν φτάσει στο τέλος του το 2018, οι καταστάσεις που θα έχουν διαμορφωθεί στον πλανήτη Γη θα είναι πολύ διαφορετικές από τις τωρινές. Προς το καλύτερο ή προς το χειρότερο, θα δείξει…
Για την Ελλάδα ειδικά, η πορεία το 2018 θα χαραχθεί γύρω από το αφήγημα της κυβέρνησης περί ολοκλήρωσης του μνημονίου και της εξόδου, καθαρής ή όχι, στις αγορές. Ο σχεδιασμός είναι να φτάσει η συγκεκριμένη πορεία στο τέλος της περί τον Αύγουστο, ωστόσο το ερώτημα αν θα είναι ομαλή και δίχως αναταράξεις μέλλει να απαντηθεί. Οι πλειστηριασμοί, τα κόκκινα δάνεια των τραπεζών και οι αντοχές τους, το ασφαλιστικό θα προσδιορίζουν το πολιτικό σκηνικό μέχρι τότε, όμως η συνέχεια ενδεχομένως να έχει πολύ μεγαλύτερη ένταση, αν η κυβέρνηση προσφύγει σε πρόωρες εκλογές. Αλλωστε, η αχαλίνωτη επιδοματική και γενικότερα πελατειακή πολιτική, στην οποία ήδη επιδίδεται, δίνει βάση στις εκτιμήσεις περί εκλογών εντός του 2018.
Το νέο έτος δεν αποκλείεται να χαρακτηριστεί και από απρόσμενες εξελίξεις που συνδέονται με τα λεγόμενα εθνικά θέματα. Η συζήτηση που έχει ανοίξει γύρω από το Μακεδονικό μπορεί να φτάσει μέχρι σε δημοψήφισμα, όχι τόσο για να υπάρξει λύση με λαϊκή βούλα, όσο για να βγάλει από τη δύσκολη θέση κυρίως την κυβέρνηση και ενδεχομένως όλη την πολιτική τάξη της χώρας. Ωστόσο, εξαιρετικά μεγάλη ένταση, ίσως και μέχρι σημείου έκρηξης, πιθανώς να προκύψει στα ελληνοτουρκικά. Ο απρόβλεπτος και «νταής» Ερντογάν ενδεχομένως να προκαλέσει «καβγά», ακόμη και θερμό επεισόδιο (για δικούς του εσωτερικούς λόγους), με αφορμή τις έρευνες στην ΑΟΖ της Κύπρου. Σε μια τέτοια περίπτωση θα ανατραπούν πολλά σχέδια, αφηγήματα και καταστάσεις μέσα στην Ελλάδα.
Στην Ευρώπη το 2018 μπαίνει με πολλά ανοικτά θέματα. Αγνωστο πώς θα καταλήξει η κυβερνητική κρίση στη Γερμανία, τι θα γίνει στην Καταλωνία, ποιο θα είναι το αποτέλεσμα των εκλογών στην Ιταλία και ποια η συνέχεια, ποιες θα είναι οι εξελίξεις με το Brexit, ποια θα είναι η συμπεριφορά της Αυστρίας με τη συμμετοχή των ακροδεξιών στην κυβέρνηση, αν θα αναζωπυρωθεί η ένταση στην Ουκρανία, ποια μορφή θα πάρουν οι σχέσεις των Βρυξελλών με τις χώρες του Βίσεγκραντ. Δεν ξέρουμε επίσης προς ποια κατεύθυνση θα οδηγήσουν την Ευρωπαϊκή Ενωση το Παρίσι και το Βερολίνο, ενώ μεγάλα «αγκάθια» θα παραμείνουν το προσφυγικό, η τρομοκρατία, οι σχέσεις με τις ΗΠΑ και τη Ρωσία και η ανησυχία για την κλιματική αλλαγή.
Οι ΗΠΑ του Τραμπ θα παραμείνουν κρίσιμος και αστάθμητος παράγοντας αστάθειας σε ολόκληρο σχεδόν τον κόσμο και το 2018. Ο ίδιος συμβάλλει όπως και όσο μπορεί για να αυξάνονται οι εντάσεις στην Κορεατική Χερσόνησο (εκεί το μεγάλο μερίδιο ευθύνης ανήκει στο καθεστώς της Βόρειας Κορέας) και στη Μέση Ανατολή, ενώ ούτε οι σχέσεις με τη Ρωσία, την Κίνα, την Ευρώπη, ή ακόμη και με το Μεξικό ή την Κούβα, βρίσκονται σε καλό επίπεδο. Πιο συγκεκριμένα, είναι αδύνατο να προβλεφθεί πού και πώς θα καταλήξουν η στοχοποίηση του Ιράν, το χάος στη Συρία και το Ιράκ, η αναγνώριση της Ιερουσαλήμ ως πρωτεύουσας του Ισραήλ, η πολιτική των κυρώσεων εις βάρος της Ρωσίας, η προσέγγιση Πούτιν – Ερντογάν, η ψυχρότητα με την Ευρώπη, ο ανταγωνισμός με την Κίνα.
Είπαμε, εντελώς απρόβλεπτο το 2018!
