Τα παλιά «στοιχεία» για την καταστροφή της Σμύρνης και η ελληνική αδράνεια απέναντι στους Τούρκους
Από τον Γιάννη Κουριαννίδη
Ξιπάστηκαν κάποιοι πολιτικοί και δημοσιογράφοι όταν άκουσαν τον «νεοσουλτάνο» της γείτονος να λέει ότι «τη Σμύρνη την έκαψαν οι Ελληνες». Και δώσ’ του οι καταδίκες και οι κραυγές για τη «νέα πρόκληση», το «νέο εφεύρημα» της Τουρκίας και άλλα τέτοια «ωραία». Ολα αυτά, βεβαίως, καταδεικνύουν απόλυτη άγνοια όσων συμβαίνουν στο εσωτερικό της Τουρκίας.
Το λέμε αυτό διότι αυτό το «νέο εφεύρημα» κάθε άλλο παρά νέο είναι. Εδώ και αρκετό καιρό διάφοροι «επιστήμονες» της γείτονος προσπαθούν να ξαναγράψουν την Ιστορία της πολύπαθης Σμύρνης, εντάσσοντας την καταστροφή της στο γενικότερο πλαίσιο των υποτιθέμενων απάνθρωπων ενεργειών του Ελληνικού Στρατού στη Μικρά Ασία. Αυτή η προσπάθεια αποτυπώθηκε σε ιστορικό περιοδικό της γείτονος, το «Derin Tarih» («Βαθιά Ιστορία»), που κυκλοφόρησε στις 8 Σεπτεμβρίου του 2012, και αναπαρήχθη έκτοτε σε πλήθος εντύπων και εφημερίδων στην Τουρκία.
Το θέμα ανέδειξε ο βαθύς γνώστης της τουρκικής πραγματικότητας, δημοσιογράφος Νίκος Χειλαδάκης, στην ιστοσελίδα του, ήδη από την 26η Ιουλίου 2017. Συγκεκριμένα, ο καλός δημοσιογράφος έγραψε μεταξύ άλλων τα εξής: «(…) Σύμφωνα λοιπόν με την Τουρκάλα συγγραφέα του μεγάλου αφιερώματος για την καταστροφή της Σμύρνης, η μεγάλη πυρκαγιά άρχισε συγχρόνως σε πολλά σημεία στις 13 Σεπτεμβρίου και μόνο έπειτα από δυο μέρες τέθηκε μερικώς υπό έλεγχο αφού είχε κάψει μεγάλο μέρος της ελληνικής συνοικίας καθώς και μεγάλα τμήματα της αρμενικής.
Η φωτιά όμως εν μέρει συνεχιζόταν μέχρι τις 18 Σεπτεμβρίου, ολοκληρώνοντας το έργο της. Η Αϊσέ Χουρ, η Τουρκάλα συγγραφέας του αφιερώματος, αφού απέκλεισε κάθε πιθανότητα να έκαψαν τη Σμύρνη οι Τούρκοι και αφού αναρωτιέται σαν σοβαρή εκδοχή να… την έκαψαν οι ίδιοι οι Ελληνες για να πάρουν εκδίκηση για την ήττα τους στο μέτωπο, τελικά καταλήγει στο “ιστορικό” της συμπέρασμα ότι τη Σμύρνη μάλλον την έκαψαν Αρμένιοι Τσέτες, δηλαδή Αρμένιοι οπλισμένοι ληστές. Για να στηρίξει δε την άποψη αυτή, παραθέτει τη μαρτυρία του γνωστού Νουρεντίν Πασά, ο οποίος, όπως είναι γνωστό, παρέδωσε τον μητροπολίτη Χρυσόστομο στον όχλο για να τον λιντσάρει, καθώς και τις μαρτυρίες της Χαλιντέ Εντίπ Χανίμ, της τότε συντρόφου του Μουσταφά Κεμάλ, καθώς και του Γιουσούφ Κεμάλ, τότε υπουργού Εξωτερικών του Μουσταφά Κεμάλ.
Αλλά το εκπληκτικό είναι πως, αφού παραθέτει όλες αυτές τις υποτιθέμενες μαρτυρίες που αποδείκνυαν ότι τη Σμύρνη δεν την έκαψαν οι Τούρκοι, τελικά φτάνει στο συμπέρασμα ότι… παραμένει το ιστορικό ερώτημα ποιοι έκαψαν την Σμύρνη. Αναφέρει και το ιστορικό βιβλίο “HatLralar”, δηλαδή “Αναμνήσεις”, του Ισμέτ Ινονού, του γνωστού υπαρχηγού του Κεμάλ και μετέπειτα προέδρου της Τουρκίας. Στο βιβλίο αυτό ο Ινονού, ενώ αναφέρεται στην πυρκαγιά, δεν δίνει κάποια ένδειξη για το ποιος τελικά έβαλε τη φωτιά και κατέστρεψε ουσιαστικά κάθε ίχνος ελληνικής παρουσίας στην ιστορική αυτή ελληνικότατη πόλη της Μικράς Ασίας, που μέχρι σήμερα οι ίδιοι οι Τούρκοι την ονομάζουν Γκιαούρ Ισμίρ (…)». Ολα αυτά αποδεικνύουν ότι η παραποίηση της Ιστορίας και μάλιστα με τόσο προκλητικό και αυθάδη τρόπο δεν είναι κάτι καινούργιο.
Και είναι φυσικό να συμβαίνει αυτό από τη στιγμή που δεν υπάρχουν άνθρωποι να υπερασπίσουν την αλήθεια και το θεωρούμενο ως αυτονόητο. Ακριβώς διότι αυτονόητα δεν υπάρχουν ούτε στην πολιτική ούτε στην Ιστορία. Αυτά που θεωρούνται τέτοια έχουν ανάγκη συνεχούς υπεράσπισης και ανάδειξής τους. Η περίπτωση του σκοπιανού προβλήματος, που το αφήσαμε και διογκώθηκε θεωρώντας το επί σειρά δεκαετιών «ανύπαρκτο», είναι ίσως η πιο χαρακτηριστική για το πού μπορεί να οδηγήσουν η αβελτηρία και η αδράνεια απέναντι στις προκλήσεις των εχθρών μας.
Αντιδράσεις όπως αυτή της Φώφης Γεννηματά, της Νέας Δημοκρατίας, του… Δικτύου Νεολαίας «ΠΡΑΤΤΩ» (ναι, υπάρχει κι αυτό!) κ.ά., που μίλησαν για «προκλήσεις», για «παραχάραξη της Ιστορίας» και «διαστρέβλωση της ιστορικής πραγματικότητας», τουλάχιστον προκαλούν.
Αλήθεια, απαιτείται πολύ θράσος για να λεχθεί κάτι τέτοιο από πρόσωπα και φορείς που μόλις λίγα χρόνια πριν χαριεντίζονταν με τους Τούρκους χορεύοντας ζεϊμπεκιές και στήνοντας κουμπαριές. Ο λαός σίγουρα δεν έχει μνήμη αμοιβάδας, όσο κι αν κάποιοι το πιστεύουν αυτό. Ας μην υποτιμούν τη νοημοσύνη του…
