Ναι σε δίκαιη λύση, όχι όμως στο ξεπούλημα
Η ΣΥΝΑΝΤΗΣΗ ΤΗΣ ΕΛΒΕΤΙΑΣ ΓΙΑ ΤΟ ΕΔΑΦΙΚΟ
Του Ζιμπάμπουε Σεραφείμ Κυκκώτη
Με βάση το Διεθνές Δίκαιο και τις καταστατικές αρχές του ΟΗΕ η Κυπριακή Δημοκρατία είναι υπεύθυνη για όλη την εδαφική περιφέρεια της Κύπρου. Στην πραγματικότητα όμως ελέγχει μόνο το 56%, οι Τούρκοι το 37% με τη βίαιη και παράνομη τουρκική εισβολή, οι Βρεττανοί το 2,8% (οι δύο Βρετανικές βάσεις) της συμφωνίας της Ζυρίχης και του Λονδίνου και ο ΟΗΕ το 4% (νεκρή ζώνη)***.
Το 1960 ο πληθυσμός της Κύπρου ήταν 570,000 εκ των οποίων οι 103,000 Τουρκοκύπριοι (στοιχεία ΟΗΕ), ήταν δηλαδή το 18,1. Σήμερα στην Κύπρο κατοικούν με βάση τα στοιχεία της Ουνέσκο 1,182,000. Οι 882,000 είναι οι Ελληνοκύπριοι και τα Μέλη των Κοινοτήτων των Καθολικών (Λατίνοι), των Μαρωνιτών και των Αρμενίων και ξένοι. Ένα 20% είναι άλλων εθνικοτήτων. Στις κατεχόμενες περιοχές με τον κατοχικό στρατό και τους εποίκους είναι περίπου 300,000.
Επομένως όταν ομιλούμε για ρύθμιση του εδαφικού το μέρος που θα διοικούν οι Τουρκοκύπριοι σε καμία περίπτωση δεν πρέπει να υπερβαίνει το 20%.
Αυτό όμως που έχει μεγαλύτερη σημασία είναι να προστατευθούν οι γνωστές βασικές ελευθερίες και το ευρωπαϊκό κεκτημένο με εγγύηση ασφαλείας όπως όλες οι χώρες του κόσμου, ο καταστατικός χάρτης του ΟΗΕ κι άλλες διεθνείς συμβάσεις, με ιδιαίτερη ευθύνη ασφαλείας των Μόνιμων Μελών του Συμβουλίου Ασφαλείας του ΟΗΕ.
Για να ψηφίσει ο Λαός μας θετικά οποιανδήποτε λύση μέσα στην προοπτικής της Διζωνικής Δικοινοτικής Ομοσπονδίας πρέπει να κυριαρχεί η αποκατάσταση του Δικαίου, με την έννοια ότι θα προστατεύεται το αναφαίρετο δικαίωμα της ιδιοκτησίας με το δικαίωμα των εκτοπισμένων και των προσφύγων μας να επιστρέψουν στις πατρογονικές τους εστίες, άσχετα αν θα είναι κάτω από την Τουρκοκυπριακή διοίκηση και φυσικά το ίδιο για τους Τουρκοκύπριους, τους Μαρωνίτες, τους Λατίνους και τους Αρμένιους. Όσοι δεν επιλέγουν την εγκατάσταση τους πρέπει οπωσδήποτε να αποζημιωθούν εις το ακέραιον.
Το παραμύθι ότι είναι η τελευταία μας ευκαιρία για λύση του Εθνικού μας προβλήματος πρέπει να σταματήσει. Έτσι λέμε για τα τελευταία πενήντα χρόνια. Αν η Τουρκία επιμένει στη δημιουργία δύο ισότιμων κρατών με ίση εδαφική και οικονομική και διοικητική κυριαρχική εξουσία του 50% σε όλα, δεν πρόκειται ποτέ μας να δεχθούμε τέτοια λύση. Σε καμία περίπτωση δεν μπορούμε να δεχθούμε τη δημιουργία μιας μικρής Τουρκίας στην μικρή Κύπρο μας.
Όλους μας συμφέρει μια δίκαιη λύση. Η οικονομία της Τουρκίας έχει ήδη καταρρεύσει. Δεν μπορεί να συνεχίσει να χρηματοδοτεί ένα ψευδοκράτος. Από τα 80 δισεκατομμύρια εξωτερικές επενδύσεις στην Τουρκία, με τον εμφύλιο που έχει ξεσπάσει με τους οπαδούς του Προέδρου κ. Ερτογάν και τους οπαδούς του θρησκευτικού Ηγέτη κ. Γκιουλέν, έχουν πέσει κατακόρυφα στα 10 δις. Το ποσό των υποχρεώσεων πληρωμών της Τουρκίας είναι ήδη μεγαλύτερο από τα έσοδα της και άρχισε ήδη να καταφεύγει συνέχεια σε μεγαλύτερα διεθνή δάνεια με υψηλά επιτόκια. Δεν μπορεί ο κ. Ερτογάν να φωνάζει, και καλά κάνει, για το δίκαιο αίτημα των Παλαιστινίων για ισότιμο Κράτος με το Ισραήλ και από την άλλη να μη σέβεται το δικαίωμα των σαράντα εκατομμυρίων Κούρδων νάχουν το δικό τους Κράτος.
Αυτό που θα φέρει την Τουρκία πιο κοντά στην ΕΕ είναι η δίκαιη λύση του Κυπριακού Προβλήματος, ξοδεύοντας περισσότερα λεφτά για την υγεία και την παιδεία του Λαού της που υποφέρει και λιγότερα σε στρατιωτικούς εξοπλισμούς.
Επειδή στο Εθνικό Συμβούλιο υπάρχουν ήδη μεγάλες διαφωνίες για τους χειρισμούς του Προέδρου, καλό θα είναι ανάμεσα στους συνοδούς τους νάναι οι δύο Προηγούμενοι Πρόεδροι της Κύπρου κ. Βασιλείου και κ. Χριστόφιας, οι προηγούμενοι Πρόεδροι της Βουλής των Αντιπροσώπων με τον σημερινό Πρόεδρο της (κ. Συλλούρη, κ. Καρογιάν και κ. Ομήρου, αν μπορεί κι ο Γιατρός ο Λυσσαρίδης), ως επίσης και οι προηγούμενοι Υπουργοί Εξωτερικών με τον σημερινό (κ. Κασουλίδης, κ. Ιακώβου, κ. Λιλήκας, κ. Μαρκουλή και κ. Κυπριανού).
Προσωπικά ασπάζομαι την τοποθέτηση του Μακαριωτάτου Προκαθημένου της Εκκλησίας της Κύπρου Αρχιεπισκόπου κ. Χρυσοστόμου, ότι μόνο με ένα θαύμα θα υποχωρήσει η αδιαλλαξία της Τουρκίας που αποτελεί και το κύριο εμπόδιο για μια δυνατή και δίκαιη λύση. Πρέπει όμως νάμαστε πάντοτε θετικοί για συμμετοχή σε κάθε ευκαιρία για δίκαιη λύση του προβλήματος μας χωρίς να μας φοβίζει τίποτα, στηρίζοντας με κάθε τρόπο αυτό που μας ηγείται, τον εκάστοτε εκλεγόμενο Πρόεδρο μας ο οποίος εν τελευταία αναλύσει δεν νομίζω να μη γνωρίζει άριστα πώς να χειρισθεί τις διαπραγματεύσεις με τον καλύτερο δυνατό τρόπο για μια δίκαιη λύση. Δεν νομίζω ότι ο εκάστοτε εκλεγόμενος Πρόεδρος μας αγαπά ολιγότερο από τον καθένα μας τη Κύπρο μας και το Λαό μας. Πρέπει τουλάχιστον μεταξύ μας νάχουμε την αυτονόητη καλή θέληση για αμοιβαία εμπιστοσύνη και ευαισθησία εις την προστασία και την ενίσχυση της εθνικής μας ενότητας.
***Τα στοιχεία αυτά είναι από τη γνωστή Βικιπαίδεια για την Κύπρο
