Ο Κυπριακός Ελληνισμός δεν θα επιτρέψει να εκτελεστεί η παράδοση της Κύπρου στην Τουρκία
Γράφει ο Πανίκος Ελευθερίου
Για άλλη μια φορά παρακολουθούμε με αγωνία μια φοβερά επικίνδυνη διολίσθηση στο Κυπριακό. Κατά την άποψη μας, ο Πρόεδρος Νίκος Αναστασιάδης πήγαινε γυρεύοντας και τώρα θα κληθεί να θερίσει αυτά που έσπειρε. Είναι όμως ο Κυπριακός Ελληνισμός , που θα υποστεί τις συνέπειες, λόγω της δικής του ασυνέπειας λόγων και έργων. Η ίδια η σύνθεση των συμμετεχόντων στην διάσκεψη του Κρανς Μοντανά (Πενταμερής), είναι ενδεικτική της φιλοσοφίας και των επιδιώξεων (κατάργησης της Κυπριακής Δημοκρατίας). Παρά λοιπόν τις προϋποθέσεις και τους όρους που έθετε ο Πρόεδρος, συμμετέχει επί του παρόντος σε νέα πενταμερή διάσκεψη για “επίλυση του Κυπριακού” (και όχι για τα θέματα Ασφάλειας και Εγγυήσεων, όπως πονηρά επισημαίνεται από κάποιους). «Για να φέρει την Τουρκία ενώπιον των ευθυνών της», διατείνονται οι όσοι ανήκουν στην σχολή σκέψης των κυβερνώντων και του Α.Κ.Ε.Λ. Πήγε για… μαλλί και θα βγούμε πάλι κουρεμένοι, λέμε εμείς. Θα “κουρευτούν” δηλαδή τα δικά μας ανθρώπινα δικαιώματα.
Με την “πολιτική των δείπνων” και τις αλλεπάλληλες υπαναχωρήσεις του προέδρου μας, από προηγούμενες “δεσμεύσεις”, ο Κυπριακός Ελληνισμός βρίσκεται και πάλι σε μια μέγγενη που ολοένα και σφίγγει και ίσως αυτή τη φορά να μην υπάρχει τρόπος διαφυγής. Αν πετύχει τους στόχους της η πενταμερής του Κρανς Μοντανά, καταργείται η Κυπριακή Δημοκρατία και πραγματοποιείται το κοινό όραμα που μοιράζονται Ακκιντζί και Αναστασιάδης (και οι Αγγλοαμερικάνοι) για συνεταιρικό “κράτος” Διζωνικής Δικοινοτικής Ομοσπονδίας, με πολιτική ισότητα. Το Ελβετικό θέρετρο θα καταστεί τότε… φέρετρο για την Κυπριακή Δημοκρατία και κατ’ επέκταση για τον Κυπριακό Ελληνισμό. Αν δε ο Πρόεδρος μας, δεν τα “καταφέρει”, πριν την λήξη της θητείας του, να υλοποιήσει αυτό το “όραμα”, ο σχεδιασμός μάλλον είναι… να μας μείνει συμφωνία-πλαίσιο, η οποία φιλοδοξούν ότι θα δεσμεύει και τον επόμενο πρόεδρο.
Το περιεχόμενο των συνομιλιών-παρωδία για το Κυπριακό, που είναι μάλιστα υπό την αιγίδα του Γ. Γ. των Ηνωμένων Εθνών, του θεματοφύλακα (υποτίθεται), του Διεθνούς Δικαίου, είναι ιδιαίτερα προκλητικό αλλά και επιζήμιο για την Ελληνική πλευρά. Γιατί φαίνεται ότι εμείς, ένα μικρό αλλά Ιστορικό Έθνος, καταλήξαμε να είμαστε περίπου αναλώσιμοι και θύματα μιας καλοστημένης σκευωρίας που στήθηκε και που οδηγεί στον εξανδραποδισμό του Κυπριακού Ελληνισμού. Πρόκειται για ένα πρωτόγνωρο παραλογισμό, που όμοιος του, μάλλον δεν έχει υπάρξει στην πρόσφατη Παγκόσμια Ιστορία (από τον καιρό δηλαδή, που υπάρχει αυτό που αποκαλείται “Διεθνές Δίκαιο”). Πιθανότατα τέτοιες πρόνοιες “λύσης” να ήταν συζητήσιμες και να θεωρούνταν εφικτές και πραγματοποιήσιμες σε κάποιον άλλον αιώνα, ίσως τον καιρό των αυτοκρατοριών, όπου εθεωρείτο αυτονόητο (ίσως και “δίκαιο”) ότι ο εκάστοτε αποικιοκράτης θα επέβαλλε την θέληση του. Σήμερα, στον 21ο αιώνα, η Κύπρος και η Ελλάδα είναι κράτη-μέλη της Ευρωπαϊκής Ένωσης και ως κράτη αλλά και ως άνθρωποι με αξιοπρέπεια, δεν μπορούμε να διανοηθούμε ότι θα δεχθούμε να ζούμε ως πολίτες δεύτερης κατηγορίας στην ίδια μας την πατρίδα, επειδή αυτό υπαγορεύει μια “λύση” Αγγλικής έμπνευσης και Τουρκικών προδιαγραφών.
Το αισχρό περιεχόμενο των συνομιλιών, είναι άκρως προσβλητικό για τους Έλληνες της Κύπρου. Μας υποβιβάζει ως πολίτες και ως ανθρώπους και μας εξευτελίζει ως Έλληνες. Δυστυχώς, οι πολλών “πολιτικών αποχρώσεων” πολιτικοί ηγέτες, πολλοί από τους οποίους βρίσκονται αυτή τη στιγμή στο Ελβετικό τουριστικό θέρετρο, αποδεικνύονται κατώτεροι των περιστάσεων. Δεν βρέθηκε δυστυχώς κανείς, για να τραβήξει τα φώτα της δημοσιότητας με μια καταγγελία-κόλαφο για την όλη διαδικασία. Δεν τόλμησε κανείς να βγει “εκτός γραμμής” (σύσσωμη η ηγεσία φαίνεται να… “κόλλησε” στην στήριξη ενός προέδρου που εργάζεται υπερωρίες για να καταστήσει… “εκλιπούσα”, όπως είναι και η επιθυμία των Τούρκων, την Κυπριακή Δημοκρατία). Δεν βρέθηκε κανείς, να κτυπήσει το χέρι του στο τραπέζι και να πει σε οργίλο ύφος, απευθυνόμενος και στους ξένους: «Κύριοι, θα δεχόσασταν αυτές τις εφιαλτικές πρόνοιες “λύσης” να ισχύσουν για τις δικές σας χώρες; Θα δεχόσασταν οι Άγγλοι εκ περιτροπής προεδρία με τους Σκοτσέζους; Θα δεχόταν η Τουρκία Διζωνική Δικοινοτική Ομοσπονδία με τους Κούρδους;» Επιτέλους, ας βρεθεί κάποιος να σώσει… κομμάτι από την αξιοπρέπεια μας!
Όλοι αυτοί που μας πιέζουν να δεχθούμε τον υποβιβασμό μας σε “κατώτερους ανθρώπους” (με μειωμένα ανθρώπινα δικαιώματα), που παίρνουν μάλιστα ύφος υποδεικνύοντας ότι η διαδικασία αυτή είναι μια… «τεράστια ευκαιρία για λύση», είναι στην ουσία εχθροί της Κύπρου και του Ελληνισμού. Οι ξένοι όμως κάνουν την δουλειά τους, εξυπηρετώντας μάλλον και τα δικά τους συμφέροντα. Πολλούς, δεν τους ενδιαφέρει το πόσο θα υποφέρουμε εμείς, από μια απαράδεκτη λύση στο Κυπριακό. Εξάλλου, λένε οι ξένοι, εφόσον η ηγεσία σας τα δέχεται, εφόσον επιθυμείτε διακαώς να αυτοκτονήσετε με“ λύση” Δ.Δ.Ο., γούστο σας και καπέλο σας. Εμείς, οι άμεσα εμπλεκόμενοι, αυτοί που θα υποστούν τα δεινά από μια νέα Τουρκοκρατία δεν πρέπει να πνέουμε τα μένεα με τους ξένους αλλά με τους δικούς μας ηγέτες που δέχονται να συζητούν τους όρους της κατάργησης της Κυπριακής Δημοκρατίας, της νομιμοποίησης της κατοχής και της δημιουργίας προϋποθέσεων για την “Ιμβροποίηση” της Κύπρου.
Δυστυχώς οι συνεχείς υποχωρήσεις του Προέδρου Αναστασιάδη και η “έμπνευση” του για νέα Γενεύη, μας εξέθεσε σε νέους θανάσιμους κινδύνους. Αν αληθεύει ότι πολύ λίγα έμειναν για πλήρη συμφωνία στα υπόλοιπα θέματα και μένει μόνο το “αγκάθι” της Ασφάλειας και των Εγγυήσεων, τότε εύκολα μπορεί κανείς να καταλήξει στα συμπεράσματα που είχαμε επισημάνει σε παλαιότερο άρθρο μας. Από τον Μάρτη του 2015 είχαμε εκφράσει τους φόβους μας, ότι ένα “ψυχολογικό παιγνίδι” θα παιχτεί εις βάρος μας, στο θέμα της Ασφάλειας και των Εγγυήσεων.
Γράφαμε τότε : «Αυτή τη φορά, ακόμα και αρκετοί από τους πλέον δύσπιστους θα συναινέσουν τελικά, αφού θα ξεγελαστούν από την περιρρέουσα ατμόσφαιρα (και τις αφόρητες πιέσεις, λέμε τώρα, που θα δεχθεί η πλευρά μας στο Κρανς Μοντανα, για να μην χαλάσει η… σούπα της λύσης), αλλά κυρίως από μία από τις τελευταίες «πινελιές» που θα μπουν, για να πωληθεί η «λύση» (εκτός από τα «περιστέρια της ειρήνης» και τα μπαλόνια που θα γεμίσουν τον Κυπριακό ουρανό). Αυτή η τελευταία «πινελιά», δεν είναι άλλη από την εξεύρεση «αποδεκτής φόρμουλας» για τις εγγυήσεις της Τουρκίας. Κατάλαβαν φαίνεται, ότι σε αυτό το καίριο σημείο κρίνεται σε μεγάλο βαθμό η αποδοχή ή όχι, της προωθούμενης «λύσης» και εκεί θα εστιάσουν την προσοχή τους. Ας θυμηθούν οι αναγνώστες των γραμμών αυτών, τις απαντήσεις που παίρνουν οι ίδιοι από τους συνομιλητές τους, στις συζητήσεις επί του θέματος. Στο σπίτι, στην παρέα, στο καφενείο κ.ο.κ. Αν έγινε μια ερεύνα/σφυγμομέτρηση στην Κυπριακή κοινωνία (θεωρείται σίγουρο ότι έγινε) με στόχο να συλλέξει τις δημοφιλέστερες απαντήσεις στο ερώτημα… «ποιος είναι ο πιο σοβαρός λόγος που σε κάνει να είσαι επιφυλακτικός στην λύση που συζητείται στο Κυπριακό;», σίγουρα η απάντηση που επικράτησε θα ήταν η ακόλουθη: «Τα πιθανά Τουρκικά εγγυητικά δικαιώματα». Προσοχή όμως! Όπως πολύ καλά ξέρουμε, η «λύση» που βρίσκεται στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων είναι απαράδεκτη στο σύνολο της και δεν «νοσεί» μόνο στο θέμα της ύπαρξης ξένων εγγυητικών δικαιωμάτων.»
Καταλήγαμε στο ίδιο άρθρο: «… ίσως έφτασε ο καιρός για να πουν οι Τούρκοι το ΝΑΙ στην «λύση», ακόμα κι αν αυτή θα είναι χωρίς το τυπικό των εγγυήσεων.» « Μακάρι να κάνουμε λάθος στην πρόβλεψη μας αυτή και να μην καταστεί το θέμα των εγγυήσεων της Τουρκίας «Αχίλλειος πτέρνα», για τον Κυπριακό Ελληνισμό. Ας μην επαναπαύεται κανείς λοιπόν, θεωρώντας ότι η Τουρκία θα επιμείνει μέχρι τέλους στα επεμβατικά δικαιώματα. Δεν τα χρειάζεται πλέον (γιατί… το γράφαμε τότε, το γράφουμε και τώρα, οι πρόνοιες της «λύσης» θα είναι τέτοιες, που πάλι θα έχει τον πλήρη έλεγχο της Κύπρου, χωρίς στρατεύματα και χωρίς εγγυήσεις). Ίσως θα το δούμε σύντομα και θα μας έρθει «κεραμίδα στο κεφάλι», η επίτευξη συμφωνίας και στο θέμα των εγγυήσεων.»
Πού να φανταστούμε τότε, ότι θα ήταν δυνατόν να δεχθεί η πλευρά μας, συζήτηση επί θέματος παραμονής κατοχικών στρατευμάτων μετά την λύση, όπως και την νομιμοποίηση και παραμονή όλων των εποίκων (όπως παραδέχθηκε ο Πρόεδρος στην γνωστή συνέντευξη του στο “ΜΕΓΑ” Κύπρου), αλλά και ένταξη στην ατζέντα και του θέματος των τεσσάρων ελευθεριών για Τούρκους πολίτες… Παρεμπιπτόντως, λέχθηκε κάτι, όλες αυτές τις μέρες του “παζαριού” της Ελβετίας, για την αποχώρηση των Τούρκων εποίκων; Εμείς πάντως, δεν ακούσαμε κάτι. Φαίνεται ότι ο Ο Πρόεδρος αυτός, ξεπέρασε κι αυτόν ακόμα τον Χριστόφια στην “ευελιξία” και στις… “ προσφορές” στο Κυπριακό…
Εν έτει 2017 και με την περιρρέουσα ατμόσφαιρα της κινητοποίησης του Κρανς Μοντανά, της τεράστιας βαρύτητας που δίδεται στο θέμα της Ασφάλειας και των Εγγυήσεων (από όλους) και της προσωπικής εμπλοκής του Γ.Γ. των Ηνωμένων Εθνών και των όσων λέγονται για «τεράστια ευκαιρία για λύση», επιμένουμε στο πιο πάνω εφιαλτικό σενάριο, διερωτώμενοι: Πώς θα είμαστε πειστικοί και ποιος θα μας δικαιολογήσει, αν ως Ελληνική πλευρά απορρίψουμε την “λύση” που θα συμφωνηθεί μετά από μια κατάληξη (μέσω “ειδικής φόρμουλας”) στο θέμα της Ασφάλειας και των Εγγυήσεων; Δεν θα θεωρούμαστε “απαράδεκτοι” και υπαίτιοι για τη μη λύση, γιατί ενώ η Τουρκία “έκανε το μεγάλο βήμα” με “υποχώρηση” στα κεφάλαια αυτά , απορρίψαμε την “λύση” και αφήσαμε την “ευκαιρία” να χαθεί για “υποδεέστερα” θέματα όπως η εκ περιτροπής προεδρία και η Διακυβέρνηση; Ή λοιπόν θα δεχθούμε αυτή την απαράδεκτη “λύση”, πρώτα μια εγκλωβισμένη ηγεσία και μετά ένας λαός χωρίς ελπίδα ή θα μας χρεώσουν εξ ολοκλήρου με τις ευθύνες για την κατάρρευση της διαδικασίας. Δεν θα ατονήσουν τότε, όλες οι προσπάθειες για λύση και δεν θα βρισκόμαστε πιο κοντά στην περαιτέρω αναβάθμιση του ψευδοκράτους; Αυτά πάει να “πετύχει” ο Νίκος Αναστασιάδης με την “πολιτική των δείπνων” και των συνεχών υποχωρήσεων, προς εξευμενισμό του Τουρκικού θηρίου.
Παρακολουθούμε εμβρόντητοι τις ανταποκρίσεις και τα πλάνα από το Ελβετικό θέρετρο. Τις φωτογραφικές πόζες και τα χαμόγελα των συμμετεχόντων (και την ανεπανάληπτη υπόκλιση του Προέδρου στον Τσαβούσογλου) που διαπραγματεύονται για εμάς, χωρίς εμάς, για το μέλλον μας και γι’ αυτό των παιδιών μας. Παρακολουθούμε με οργή και αγωνία αυτό το άνευ εξουσιοδότησης παζάρι που στήθηκε (γιατί άλλες ήταν οι δεσμεύσεις του… “ηγέτη της κρίσης” πριν καθίσει στην Προεδρική καρέκλα).
Παρακολουθούμε με προσοχή, αναμένοντας τις εξελίξεις, αν και είμαστε σίγουροι ότι τίποτε θετικό δεν πρόκειται να προέλθει από αυτή την παρωδία-συνομιλιών. Μ’ όλα ταύτα, όσο εντυπωσιακό κι αν είναι το… σκηνικό που στήθηκε στο Κρανς Μοντανά… , όσο πολλοί και “σπουδαίοι” κι αν είναι οι πρωταγωνιστές αλλά και οι κομπάρσοι, για ένα πράγμα να είναι σίγουροι, όλοι όσοι συμμετέχουν στην Νέα Παγίδα που στήνεται εις βάρος του Κυπριακού Ελληνισμού: Δεν θα τους περάσει! Οι Έλληνες της Κύπρου διαθέτουν ακόμα αντιστάσεις, έχουν ένστικτο επιβίωσης και θα αντιδράσουν. Δεν θα αφήσουν να μετατραπεί η Κύπρος σε ένα “Διεθνές Προτεκτοράτο”, που δεν θα μπορεί να συγκαταλέγεται στα κανονικά κράτη, το οποίο δεν θα μπορεί να ασκήσει κυριαρχία και να πάρει αποφάσεις, χωρίς να έχει την έγκριση της Τουρκίας.
Ας το εννοήσουν επιτέλους! Ο Κυπριακός Ελληνισμός, δεν πρόκειται να επιτρέψει να εκτελεστεί η παράδοση της Κύπρου στην Τουρκία! Απορρίπτουμε την επίπλαστη “επανένωση” που προτείνει η “λύση” Διζωνικής Δικοινοτικής Ομοσπονδίας, με πολιτική ισότητα. Πιστεύουμε και επιμένουμε στην απελευθέρωση. Πιστεύουμε… όπως πίστεψαν οι πρόγονοι μας κι ήρθε στο τέλος ξαστεριά και απελευθέρωση. Αν δεν πίστευαν αυτοί, σήμερα δε θα γράφαμε στα Ελληνικά. Πιστεύουμε… Ο τροχός θα γυρίσει, τα γεωστρατηγικά συμφέροντα στην περιοχή μας, ήδη έχουν μεταβληθεί, οι μέρες της αλαζονείας των Τούρκων είναι μετρημένες. Δεν θα αυτοκτονήσουμε σήμερα, επειδή αυτό επιθυμούν κάποιοι ψευδορεαλιστές της “σχολής σκέψης” του ΔΗΣΑΚΕΛ. Απορρίπτουμε την νομιμοποίηση της κατοχής, τον εξευτελισμό της υποταγής στον κατακτητή και αντιπροτείνουμε την εμμονή στην επιδίωξη δίκαιης, δημοκρατικής και βιώσιμης λύσης στο Κυπριακό, που θα προέλθει μόνον μετά την απελευθέρωση της Κύπρου, την απαλλαγή της δηλαδή, από την Τουρκική κατοχή. Με μια επαναξιολόγηση της κατάστασης, με μιαν αναθεώρηση πολιτικής και πρακτικών, με άξια ηγεσία, με δουλειά και μεθοδικότητα, αλλά και με ένα λαό με αγωνιστικό φρόνημα, όλα μπορούν να γίνουν, φτάνει να το πιστέψουμε…
Έλληνες γρηγορείτε….
