το οποίο θα παρέχει στους Έλληνες της διασποράς το δικαίωμα του Εκλέγειν και εκλέγεσθαι από τους τόπους διαμονής τους. Αποκαλύπτουν τα ΕΠΙΚΑΙΡΑ
Σχέδιο νόμου, με την προοπτική να γίνει πολύ σύντομα νόμος του ελληνικού κράτους, (.σ.σ προφανώς μετά τις προσεχείς εκλογές και εφόσον επανεκλεγεί ο Αλέξης Τσίπρας) σύμφωνα με τον οποίο θα ικανοποιείται ένα πάγιο αίτημα της διασποράς του Ελληνισμού στο δικαίωμα του εκλέγειν και εκλέγεσθαι από τους τόπους διαμονής τους, επεξεργάζεται εδώ και λίγο καιρό η γενική γραμματεία απόδημου ελληνισμού σε συνεργασία με την αντίστοιχη γραμματεία του υπουργείου εσωτερικών. Τονίζεται ότι η επόμενη βουλή έχει αναθεωρητικό χαρακτήρα και υπ αυτή την έννοια επειδή θα απαιτηθούν και ανάλογες συνταγματικές μεταρρυθμίσεις η είδηση αποκτά ιδιαίτερη πολιτική βαρύτητα.
Του Αλέξανδρου Στεφανόπουλου
Την είδηση έκανε γνωστή ο γενικός διευθυντής της γραμματείας απόδημου Ελληνισμού Μιχάλης Κόκκινος μιλώντας αποκλειστικά στα Επίκαιρα. Σύμφωνα με τα όσα αποκάλυψε ο κύριος Μ. Κόκκινος μέχρι στιγμής έχει σχεδόν βρεθεί το νομικό πλαίσιο εφαρμογής στο δικαίωμα του εκλέγειν και αναζητείται η φόρμουλα για την αντιπροσώπευση ομογενών σε ποσόστωση αναλογικά και στο ελληνικό κοινοβούλιο. Υπενθυμίζεται ότι εδώ και 40 χρόνια , από τα χρόνια της μεταπολίτευσης και εντεύθεν όλα τα κόμματα που εναλλάξ (ΠΑΣΟΚ & ΝΔ) έχουν βρεθεί στην εξουσία έχουν «παίξει» αυτό το χαρτί στην προσπάθεια τους να προσελκύσουν εκλογική πελατεία. Τα αριστερά κόμματα, παλιότερα το ΚΚΕ εσωτ. εν συνεχεία ο ΣΥΝ και μετέπειτα ο ΣΥΡΙΖΑ και κυρίως το ΚΚΕ αντιμετώπιζαν το θέμα όχι απλά με σκεπτικισμό και έντονο προβληματισμό αλλά, σχεδόν με πλήρη άρνηση καθώς πίστευαν πως α) δεν έχουν εκλογική βάση β) στην πλειοψηφία τους το εκλογικό διάσπαρτο ,στις πέντε ηπείρους, εκλογικό σώμα, δεν τους αφορά πολύ δε περισσότερο όταν στην πλειοψηφία του ανήκε στην δεξιά είτε αυτή της ΝΔ είτε αυτής του ΠΑΣΟΚ . Στην πραγματικότητα το ίδιο ίσχυε και με τα άλλα δυο κόμματα εξουσίας, δεν ήθελαν σε καμία περίπτωση να προχωρήσει ποτέ μια τέτοια παροχή προς την διασπορά των Ελλήνων! Με μια βασική διαφορά: οι αριστερές δυνάμεις εξέφραζαν και δημόσια αυτόν τον προβληματισμό τους ενώ αντιθέτως τα άλλα δυο κόμματα ΠΑΣΟΚ και ΝΔ άλλα έλεγαν στους ομογενείς κατά την διάρκεια των επισκέψεων τους στα πέρατα του κόσμου όπου ζουν διαβιούν Έλληνες , άλλα πίστευαν στο εσωτερικό τους και άλλα έκαναν όταν έρχονταν η στιγμή να αποδείξουν ότι οι υποσχέσεις τους έχουν πολιτικό αντίκρισμα. Τι έκαναν ; το γνωστό κόλπο! Όταν στην εξουσία ήταν το ΠΑΣΟΚ διαφωνούσε, πάντα στις λεπτομέρειες, η ΝΔ με από κοινού μυστική μεταξύ τους συμφωνία και έτσι το πράγμα κολλούσε και όταν στην εξουσία ήταν η ΝΔ διαφωνούσε το ΠΑΣΟΚ και τούμπαλιν! Αυτό το έργο παίχτηκε επί 40 χρόνια σχεδόν με κοινή άτυπη μυστική συμφωνία μεταξύ των δυο κομμάτων. Ο λόγος ; και οι δυο πίστευαν και πιστεύουν, ότι αφενός έστω και ένα 10% π.χ. των Ελλήνων Πολιτών ελληνικής καταγωγής των ΗΠΑ να ψήφιζε θα άλλαζε το εκλογικό τοπίο ασχέτως εκλογικών συσχετισμών στο εσωτερικό της χώρας. Συμφωνούσαν επίσης σε ένα κοινό συμπέρασμα «δεν είναι δυνατόν η τύχη της χώρας να κρέμεται από τους πιατάδες και τους εστιάτορες» όπως χαρακτηριστικά έλεγε παλαιό ισχυρό κομματικό στέλεχος του ΠΑΣΟΚ με μεγάλη κυβερνητική και υπουργική θητεία στην ανάλογη θέση του ΥΠΕΞ. Η πεισματική άρνηση ανήκε πάντα στο ΠΑΣΟΚ καθώς γνώριζε πολύ καλά ότι η πλειοψηφία ειδικά των ευρισκομένων στις ΗΠΑ Ελλήνων ανήκαν μέχρι πρόσφατα στην συντηρητική παράταξη. Στις επί μέρους δυσκολίες που ανακύπτουν κατά την τυχόν εφαρμογή ενός τέτοιου νόμου φαίνεται να είχαν απόλυτη πολιτική ταύτιση ΠΑΣΟΚ και ΝΔ. απλά δεν έχουν το θάρρος και την πολιτική τόλμη να το πουν και δημόσια αυτό που μεταξύ τους λένε στις συζητήσεις τους στα εντευκτήρια της βουλής, και όταν τα μικρόφωνα της μόνιμης διαρκούς διακομματικής ειδικής επιτροπής για θέματα αποδήμου ελληνισμού, είναι κλειστά κάθε φορά ο συνεδριάζει. Η έκπληξη είναι, ότι από όσα είναι σε θέση να γνωρίζουν τα Ε από το έντονο παρασκήνιο , πως ένα αριστερό κόμμα μοιάζει να ξεπερνά τις αγκυλώσεις του παρελθόντος και βρίσκει την πολιτική τόλμη να προχωρήσει σε μια τέτοια πολιτική πρωτοβουλία προφανώς όχι μόνον με την σύμφωνη γνώμη του Νίκου Κοντζιά αλλά με σαφείς οδηγίες του Πρωθυπουργού Αλέξη Τσίπρα. Ενός νεαρού, πρωθυπουργού, ο οποίος δείχνει και μάλλον ξεπερνά τα γνωστά κλισέ των προκατόχων του στον ΣΥΡΙΖΑ και την αριστερά γενικά και περνά σε ένα άλλο επίπεδο. Στο επίπεδο του υπεύθυνου πολιτικού ανδρός. Ίσως και γιατί όχι, στο επίπεδο ενός εθνικού ηγέτη (αν και είναι πολύ νωρίς για τέτοιους χαρακτηρισμούς). Ενός ηγέτη που οφείλει και πρέπει να σκέφτεται περισσότερο την πατρίδα ως κυβερνήτης ενός έθνους (σ.σ. η έννοια του έθνους για να μην παρεξηγηθεί η βαριά φορτισμένη λέξη διευκρινίζω που αναφέρεται σε ένα λαό που χαρακτηρίζουν η κοινή γλώσσα, ο κοινός πολιτισμός, η κοινή θρησκεία, κοινή εθνική καταγωγή και υπ αυτή την έννοια αθροιστικά και πληθυσμιακά ένας τέτοιος ηγέτης απευθύνεται στον Ελληνισμό των πέντε ηπείρων ) και όχι το κόμμα!
