που έγινε διαφήμιση
Μπορεί το παρακάτω κείμενο να μην είναι οπτικοακουστικό, ή με ειδικά ηχητικά εφέ ώστε να προκαλέσει τον ενδιαφέρον σας, αλλά σας παρακαλώ να το διαβάσετε. Δεν είναι σπαμ, διαφήμιση ή μήνυμα για να σας χαληναγωγήσει.
Και τι έγινε? Οι περισσότεροι είδαμε την διαφήμιση, βιώσαμε έναν συναισθηματικό, μας έκανε να σκεφτούμε τα "αυτονόητα", μας έβαλε σε σκέψεις και συναισθήματα, για να νιώσουμε μια χαρά ή λύπη για την ανθρωπότητα και στην τελική να καταλήξουμε να πούμε "τα έχω καλά με τον εαυτό μου" ή το αντίθετο ότι μας αναστάτωσε (ή κάτι ενδιάμεσο δεν έχει σημασία), ανάλογα με το πως θα ανταποκριθεί ο εγωισμός του καθενός. ΑΛΛΆ, όλη αυτή η διαδικασία για τον εαυτούλη μας. Αυτό το κυνήγι της συγκίνησης, ενός έντονου συναισθήματος, για να νιώσουμε για λίγο ανθρωπιά μέσα στη σκληρή ζωή που ζούμε. Ωραία το πιάσαμε το μήνυμα, τι κάνουμε για αυτό? Μια κοινοποίηση, μια φιλανθρωπία, μια δωρεά, με αντάλλαγμα τη χαρά που θα νιώσει ο εγκέφαλος μας όταν το κάνουμε? Ξέρετε, ο καθένας μπορεί να "παζαρέψει" με τον εαυτό του οποιοδήποτε τρόπο/ποσό που θα ήταν ιδανικό, ώστε να έχει την καλύτερη θετική ανάδραση για τον εγκέφαλο του (χαρά, συγκίνηση κτλ). Σαν να αγοράζεις ένα ζευγάρι παπούτσια… Το θέμα όμως είναι τι πραγματικά κάνεις. Κάθεσαι στο λαπτόπ και χαζεύεις από εδώ και από εκεί, όπως εγώ, και νομίζεις ότι επειδή νιώθεις είσαι καλός (ενώ σε μια βδομάδα θα το έχεις ξεχάσει); Το θέμα δεν είναι να το πιάσεις το μήνυμα είναι να μην το αφήσεις να φύγει, να κάνεις κάτι για αυτό, όχι κάτι μικρό που θα εξυπηρετήσει τον εγωισμό σου για να νιώσεις ωραία, αλλά κάτι που θα σου τρώει τον χρόνο (τον χρόνο που θα έτρωγες για το facebook κτλ) και που θα σε κουράσει. Να γίνεις ενεργός ώστε να δώσεις όσα περισσότερα μπορείς χωρίς να πάρεις τίποτα, αφήστε τις κλισέ εκφράσεις "στη ζωή ότι δίνεις, παίρνεις", δεν είναι αυτός ο σκοπός. Σκοπός είναι να βοηθήσεις αυτούς που ζούνε να συνεχίσουν να ζούνε γιατί πολύ απλά θα μπορούσε να ήσουν στη θέση του. Για μένα το καλύτερο πρότυπο είναι οι άνθρωποι που αφήνουν τις "1-2κοσμικές χώρες" και πηγαίνουν στις 3κοσμικές ώστε να βοηθήσουν άμεσα. Φυσικά δεν "μπορούμε" να το κάνουμε όλοι αυτό, έχουμε υποχρεώσεις, αλλά μπορούμε να κάνουμε άλλα πράγματα (συχνές δωρεές) ή να ξεκινήσουμε κάτι με δική μας πρωτοβουλία, οτιδήποτε. Αλλά όπως το βλέπω προτιμάτε να δίνεται αυτά τα χρήματα για να πάτε για καφέ και τα συναφή του ανούσια, ή να πληρώσετε μια μάρκα κτλ. Αν και δε προτιμώ τα παραπάνω, δηλώνω αδρανής, νιώθω σαν χαμένος χρήστης ναρκωτικών ουσιών [αυτό ακούγεται κακό…], μόνο που ο εθισμός μου είναι αυτή η νέα παγκόσμια επιδημία (πανδημία), η αδράνεια πίσω από μια οθόνη υγρών κρυστάλλων [… ενώ αυτό όχι] όπως και τόσοι άλλοι από εμάς. Και τέλος, κοιτάξτε τι κάνω, αφιερώνω τόση ώρα μπας και κάνει κάποιος αυτό που εγώ δεν μπορώ να κάνω, δηλαδή να ενεργήσει, μπας και 1 στους 10.000 απεξαρτηθεί και κάνει κάτι που έχει νόημα (και εγώ μαζί του αν το κάνει). Μια ώρα που θα μπορούσα να ήμουν στο κλαμπ έχοντας άλλες έγνοιες, αλλά τι να κάνουμε έτσι διαμορφώθηκε η συνείδηση μου. Στη χειρότερη κάποιος ηλίθιος [ή αΝΟΗτος γιατί στερείται της ικανότητας να καταΝΟΗήσει] θα με κριτικάρει (τι μαλακίες γράφει, τι έχει καπνίσει, ο ιμο καταθληπτικός κτλ) και στη καλύτερη κάποιοι ενσυνείδητοι άνθρωποι θα με καταλάβουν. Ευχαριστώ είμαι 21 χρονών (αυτό για να καταλάβετε καλύτερα τον τρόπο σκέψης) και αυτό είναι το email μου dimitrakis_vl@hotmail.com
Δείτε την διαφήμιση
