«Δείτε τον πιο σουρεαλιστικό εορτασμό του Πάσχα. Σε ένα μικρό ελληνικό χωριό, τα πυροτεχνήματα μετατρέπονται σε έναν φιλικό πόλεμο» γράφει το Time για το Βροντάδο.

«Δείτε τον πιο σουρεαλιστικό εορτασμό του Πάσχα. Σε ένα μικρό ελληνικό χωριό, τα πυροτεχνήματα μετατρέπονται σε έναν φιλικό πόλεμο». Με αυτά τα λόγια περιγράφει στο αφιέρωμα του στο χωριό Βροντάδο της Χίου το περιοδικό Time.

Περιγράφει την ιστορία του πρωτότυπου πασχαλινού εθίμου και το συνοδεύει με πλούσιο φωτογραφικό υλικό.

Το πρωτότυπο αυτό πασχαλινό έθιμο χαρακτηρίζεται ως το πιο σουρεαλιστικό έθιμο του κόσμου», καθώς οι κάτοικοι επιδίδονται σε ένα είδος «φιλικού πολέμου», αναφέρει το αφιέρωμα.

Ξεκινώντας από την μεγάλη παράδοση αυτού του πασχαλινού εθίμου το περιοδικό αναφέρει:

«Στα τέλη του 1800, όταν οι Τούρκοι ήταν οι κατακτητές του μικρού νησιού της Χίου, το οποίο πλέον είναι ελληνικό, δεν επιτρεπόταν στους ντόπιους ορθόδοξους να γιορτάσουν το Πάσχα.

Όμως στο μικρό χωριό Βροντάδος, οι δύο ενορίες ανακάλυψαν έναν πρωτότυπο σχέδιο για να ξεγελούν τους κατακτητές, ενώ εκείνοι στην ουσία γιόρταζαν κανονικά την Ανάσταση του Χριστού:

«Έστηναν» έναν «ψεύτικο» πόλεμο, χρησιμοποιώντας κανόνια και πυροτεχνήματα!

«Η παράδοση αυτή συνεχίζεται μέχρι σήμερα. Κάθε χρόνο, την Κυριακή του Πάσχα οι ενορίες του Αγίου Μάρκου και της Παναγίας της Εριθιανής, που στέκονται στην κορυφή δυο απέναντι λόφων, ανταλλάσσουν χιλιάδες αυτοσχέδιες ρουκέτες, στήνοντας ένα από τα πιο σουρεαλιστικά σόου πυροτεχνημάτων».

Ο φωτογράφος Μάρκο Κεσελερ, παρακολούθησε από κοντά το έθιμο πέρυσι: «Μέχρι το Μεγάλο Σάββατο πριν το Πάσχα, είναι μια πολύ μυστικοπαθής διαδικασία», λέει στο Time.

«Φτιάχνουν αυτές τις ρουκέτες ολόκληρο τον χρόνο, κόβοντας δέντρα, μετατρέποντας το ξύλο σε κάρβουνο, το οποίο αναμειγνύεται με νιτρικό κάλιο και θείο για να δημιουργήσουν το μπαρούτι.

Την ημέρα του πολέμου το χωριό αποκτά ζωή. Οι ρουκέτες μεταφέρονται με τυμπανοκρουσίες. Το πρωί δημιουργούν τα πεδία βολής και το βράδυ, μέσα σε λίγες μόνο ώρες, περισσότερες από 100.000 ρουκέτες εκτοξεύονται από τη μία προς την άλλη πλευρά του χωριού, βάζοντας φωτιά στο χωριό.

«Την επόμενη μέρα, οι δρόμοι του χωριού είναι γεμάτοι από φυσίγγια και ξύλα. Και καθώς το χωριό ξυπνάει, οι κάτοικοι έρχονται για να μαζέψουν τα παλιά ξύλα για να τα χρησιμοποιήσουν την επόμενη χρονιά» λέει ο Κεσελερ. «Είναι ένα απίστευτο θέαμα».

Πηγή: Τhe Toc – E. Μαμμή