Γράφει ο Γρηγόρης Νικολόπουλος
Η λήψη μέτρων μείωσης του εισοδήματος και αύξησης των φόρων είναι το μοναδικό πράγμα που κάνει αυτή η κυβέρνηση.
Προσπαθεί να ικανοποιήσει τους ξένους εταίρους, εμφανίζοντας ένα εικονικό και ουσιαστικά άχρηστο πλεόνασμα, το οποίο στηρίζεται στην υπερφορολόγηση -ουσιαστικά στην καταλήστευση των εισοδημάτων, των καταθέσεων και των περιουσιών- και στη μη πληρωμή των υποχρεώσεων του Δημοσίου έναντι των ιδιωτών, για να θριαμβολογήσει ότι κατάφερε να βγάλει τη χώρα από τα μνημόνια.
Δυστυχώς, αυτό όχι απλώς δεν είναι αρκετό, αλλά είναι και επιζήμιο για την οικονομία και τη χώρα. Διότι ένα πλεόνασμα που στηρίζεται στην υπερφορολόγηση μέσω της οποίας η κυβέρνηση παίρνει χρήμα και το διοχετεύει σε άχρηστες δημόσιες σπατάλες δεν είναι λύση για κανένα απολύτως πρόβλημα.
Αντίθετα, είναι μεγέθυνση του προβλήματος διότι στερεί την οικονομία από χρήματα που θα μπορούσαν να επενδυθούν και συντηρεί έναν άχρηστο, υπερμεγέθη, σπάταλο και αντιπαραγωγικό δημόσιο τομέα.
Η λογική της κυβέρνησης είναι μια λογική ισοπεδωτική όλων προς τα κάτω. Αυτό στη συνέχεια το παρουσιάζει ως φιλολαϊκή πολιτική και αριστερή ηθική, εμφανίζει δηλαδή εαυτόν να προστατεύει τους φτωχούς και να επιβαρύνει τους πλούσιους, αλλά αυτό που πραγματικά κάνει είναι να κλέβει από τους πολίτες ό,τι έχει και δεν έχει ο καθένας και να στερεί από όλους κάθε προοπτική. Ιδιαίτερα από τους φτωχότερους οι οποίοι πλέον σε αυτή τη χώρα δεν έχουν στον ήλιο μοίρα, εκτός και αν υπηρετούν με κάποιον τρόπο τον ΣΥΡΙΖΑ και το εκάστοτε πολιτικό κατεστημένο το οποίο τους «χαρτζιλικώνει» ίσα-ίσα για να επιβιώνουν, χωρίς φυσικά μόνιμη εργασία και χωρίς προοπτική.
Αυτό είναι το συριζαϊκό «μοντέλο ανάπτυξης», δηλαδή η κυβέρνηση να κατάσχει ό,τι μπορεί από τους πολίτες και να το μοιράζει στους ημέτερους. Αρκεί κανείς να δει τη στελέχωση του πρωθυπουργικού γραφείου για να καταλάβει πώς λειτουργεί σήμερα η κυβέρνηση.
Κατά τα άλλα, αυτή η κυβέρνηση ούτε μπορεί, ούτε ενδιαφέρεται να δημιουργήσει θετικές προοπτικές για την οικονομία. Ο Ευκλείδης Τσακαλώτος προσπαθεί να δικαιολογήσει τα αδικαιολόγητα, αλλά οι δικαιολογίες δεν αρκούν και σε λίγο καιρό δεν θα γίνονται πλέον πιστευτές από κανέναν.
Η κυβέρνηση θέλει να παραμείνει στην εξουσία και μέχρι σήμερα το κάνει αδιαφορώντας για όλα, μη δίνοντας σημασία ούτε στη γενίκευση της κρίσης, ούτε στα σκάνδαλα. Στηρίζει την επιβίωσή της σε επικοινωνιακά τρικ, στα ψέματα και την κοροϊδία, τόσο των Ελλήνων όσο και των ξένων, και όσο το κάνει αυτό τα προβλήματα συσσωρεύονται και μεγεθύνονται.
Από εδώ και πέρα όμως είναι αμφίβολο αν μπορεί να επιβιώσει με αυτή την τακτική και αυτό διότι ξαφνικά τα προβλήματα άρχισαν να αποκτούν εκρηκτικές διαστάσεις. Και η ευκολία με την οποία οι εμπνευστές του κινήματος «Δεν πληρώνω» στρέφονται τώρα εναντίον των πολιτών προκαλεί την οργή όλων.
Αυτό που δεν υπολόγισε σωστά η κυβέρνηση των ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝ.ΕΛ. είναι οι κατασχέσεις των καταθέσεων και οι πλειστηριασμοί των ακινήτων για χρέη. Χρέη προς τις τράπεζες σήμερα, προς το Δημόσιο αύριο. Χρέη που είτε δημιούργησαν εκούσια στις τράπεζες οι πολίτες, είτε -και αυτό είναι το χειρότερο- τους τα φόρτωσε το Δημόσιο με την υπερφορολόγηση, με τη μη παραγραφή παλιών υποθέσεων και με έκτακτους φόρους. Και πολλά από αυτά τα χρέη γεννήθηκαν σήμερα, αφού οι πολίτες δεν είχαν ιδέα ότι χρωστάνε στα ασφαλιστικά ταμεία, ή στους δήμους ή στο κράτος διότι ουδείς τους είχε ειδοποιήσει μέχρι τώρα.
Οι κατασχέσεις λοιπόν των καταθέσεων και οι πλειστηριασμοί των ακινήτων όχι μόνο θα ρίξουν αυτή την κυβέρνηση και όποια άλλη τα συνεχίσει, αλλά θα οδηγήσουν και σε έκρυθμη κατάσταση την κοινωνία.
Αυτά θα είναι η θρυαλλίδα που θα προκαλέσει τις αντιδράσεις, παρόλο που ο ελληνικός λαός ανέχθηκε επί μια δεκαετία σχεδόν τώρα κάθε δυσάρεστο, άδικο και εχθρικό μέτρο. Τα ανέχθηκε ελπίζοντας σε ένα καλύτερο μέλλον, το οποίο όμως σήμερα δεν είναι ορατό παρά τις θριαμβολογίες της κυβέρνησης.
Η αλήθεια είναι ότι συνολικά, ως οικονομία, βρισκόμαστε σήμερα στον πάτο και ίσως δεν πάει πιο κάτω. Αυτό όμως αφορά τα μακροοικονομικά μεγέθη και όχι τους πολίτες ως μονάδες. Πάρα πολλοί θα βρεθούν ακόμη πιο κάτω, θα χάσουν κι άλλα, θα τα χάσουν μάλλον όλα, όσο η κυβέρνηση ρουφάει το χρήμα για να πληρώνει τους Καρανίκες. Και μέχρι στιγμής δεν φαίνεται καθόλου διατεθειμένη να σταματήσει αυτή την αφαίμαξη, ούτε να περιορίσει τις σπατάλες.
Στόχος της, στρατηγική της επιλογή, είναι η εξάρτηση των πολιτών από το χρήμα που τους προσφέρει ως κοινωνικό μέρισμα και όχι η απελευθέρωση της οικονομίας και των δυνατοτήτων της από τα κρατικά δεσμά, τη γραφειοκρατία του Δημοσίου και το πελατειακό πολιτικό σύστημα. Με αυτή τη λογική καμία οικονομία δεν μπορεί όχι απλώς να αναπτυχθεί, αλλά ούτε καν να επιβιώσει.
