Αντιμέτωπος με την Ιστορία ο Οικουμενικός Πατριάρχης κ. Βαρθολομαίος
Του Αλέξανδρου Στεφανόπουλου
«Ενώπιος ενώπίο» με την ιστορική απαίτηση της Ορθοδοξίας για ψυχική ενότητα και σύμπνοια θα βρεθεί ο Αρχ. Κωνσταντινουπόλεως, Νέας Ρώμης και Οικουμενικός Πατριάρχης κ.κ. Βαρθολομαίος Α’ καθώς, θα βρίσκεται στη Κεφαλή της Πατριαρχικής Τράπεζας της Αίθουσας των Συνεδριάσεων στο «ταπεινό» Φανάρι, εν μέσω των Ιεραρχών της Πατριαρχικής Συνόδου που εκλήθησαν εσπευσμένα (άλλοι τηλεφωνικώς και άλλοι μέσω ηλεκτρονικής αλληλογραφίας) να μετάσχουν της έκτακτης Πατριαρχικής Συνόδου στη Κωνσταντινούπολη. Έκτακτη Πατριαρχική Σύνοδο που ευλόγως και ορθώς συγκάλεσε, η Α.Θ.Π. Πατριάρχης κ. Βαρθολομαίος. Ως ο Πρώτος των Πρώτων, Ίσως μεταξύ Ίσων, Ισόκυρος μεταξύ Ισόκυρων και ισόβαθμος (Επίσκοπος εις Τύπον και Εικόνα Χριστού κατά την Ορθόδοξη Δογματική Θεολογία) μεταξύ Ισόβαθμων Συν Επισκόπων του.
Η ανάγκη για την έκτακτη σύγκληση της Πατριαρχικής Συνόδου προέκυψε, ως δεδομένο και επιβεβλημένο αίτημα πια καθώς Μόσχα και Βουλγαρία αλλά και άλλες Εκκλησίες ζητούν έκτακτη Σύναξη –Σύνοδο των Προκαθημένων πριν ή στις 10 Ιουνίου, ελάχιστα 24 ωρα δηλαδή πριν την σύγκληση της Πανορθοδόξου Συνόδου, προκειμένου να (συν) εξεταστεί η τρέχουσα κατάσταση, ύστερα από τις αποφάσεις των Πατριαρχείων Μόσχας και Βουλγαρίας αλλά και της Αντιοχείας-και άλλων που αυτή την εβδομάδα θα ακολουθήσουν ως άσκηση εντονότατων πιέσεων προς συγκεκριμένη κατεύθυνση (…) και σε κάποιες των περιπτώσεων με υποβολιμαία θολά κίνητρα που μάλλον βαθύτερο στόχο έχουν να υποσκάψουν θεμελιώδεις αξίες περί του Πρωτείου στην Ορθοδοξία.
Επιχειρώντας ή επιδιώκοντας να δημιουργηθούν ή δημιουργώντας, έτσι και αλλιώς πλέον, νέα δεδομένα και προηγούμενο –όχι απαραίτητα αρνητικό- αντιθέτως κάποιες ενστάσεις και αντιρρήσεις ή και προτάσεις, όπως αυτές του Πατριάρχη Μόσχας Κύριλλου περί της στρογγυλής τράπεζας όπου θα παρακαθήσουν όλοι ομοίως οι Προκαθήμενοι, είναι προς την Ορθή κατεύθυνση και εμπράκτως Ορθοτομούν και στηρίζουν την Ορθοπραξία. Ορθοτομώντας την Αλήθεια. Όταν βεβαίως υπολοίπονται και στερούνται ιταμών και άλλων πονηρών εγωιστικών κινήτρων… και πράγματι ενισχύουν τον θεσμό της Συνοδικότητας όταν δεν υποκρύπτουν άλλες δόλιες σκοπιμότητες… Τετελεσμένα και αποφάσεις Μόσχας, Βουλγαρίας και Αντιοχείας, που όλες η Κάθε Μια (Εκκλησία) με τους δικούς της όρους και προϋποθέσεις δυστυχώς φέρουν ενώπιον τετελεσμένων γεγονότων τον ίδιο τον κύριο Βαρθολομαίο αλλά και συνολικά όλες τις υπόλοιπες Εκκλησίες, σαν να μην προ υπήρξαν προσυνοδικές και πανορθόδοξες διασκέψεις. Σαν να μην υπήρξαν οι Συνάξεις και οι δεσμεύσεις, οι υπογραφές τους, του 2008, του 2014 και η τελευταία του Ιανουαρίου του 2016… όλα είναι πλέον φανερά αλλά η ιστορία είναι αμείλικτη! Εκτός και αν εν τω μεταξύ βρέθηκαν εκείνες –οι άλλες Εκκλησίες – προ τετελεσμένων γεγονότων, έστω και θέματα τεχνικής φύσεως ή και πρωτοκόλλου…
Οι άλλες (μικρές ) τοπικές Αυτοκέφαλες Εκκλησίες, αρκετές εκ των οποίων, μοιάζει να παρακολουθούν πλέον τις καταιγιστικές εξελίξεις με έκδηλη την αγωνία στα πρόσωπα πεφωτισμένων ιεραρχών, θεολόγων, μοναχών και λαϊκών, κάνοντας κάποιους να ομιλούν περί «ολοκληρωμένου σχεδίου», χωρίς ωστόσο να μπορούν να παρέμβουν και να (συν) διαμορφώσουν τις εξελίξεις και τα γεγονότα που εν τω μεταξύ τρέχουν. Ραγδαία. Με απίστευτη ταχύτητα. Κάθε τηλέφωνο που σηκώνεις πληροφορείσαι και μια νέα εξέλιξη της προηγούμενης ακριβώς στιγμής.
Το βέβαιον είναι πως δεν μπορεί και δεν πρέπει να αγνοηθεί το αίτημα περί σύγκλησης της Σύναξης –Συνόδου των Προκαθημένων που αιτήθηκαν Βουλγαρία και Μόσχα και εμμέσως και η Εκκλησία της Αντιόχειας.
Οι παίκτες στην μεγάλη σκακιέρα της Ορθοδοξίας Βαρθολομαίος και Κύριλλος. Προσωπικά θα προσεθέτα και τον Αρχ. Αθηνών κ. Ιερώνυμο ο οποίος οφείλει και υποχρεούται, εκ του ιστορικού ρόλου της Ελλαδικής και Παύλειας Εκκλησίας να αναλάβει πρωτοβουλίες εκτόνωσης της –προς το παρόν υποβόσκουσας –μικρής κρίσης.
Ο Πατριάρχης Βαθολομαίος μπροστά σε αυτό το κλίμα και αυτή την περιρρέουσα ζέουσα ατμόσφαιρα, γεμάτη ένταση, θα βρεθεί αντιμέτωπος με την ιστορία. Πρόσωπο με πρόσωπο. Βασική «πρόκληση» που έχει να αντιμετωπίσει ως καλός Ποιμένας του Λογικού Ποιμνίου, και καλός Κυβερνήτης του Πλοίου της Ορθοδοξίας είναι η Ενότητα. Απαρασάλευτος Ενότητα. Ζωοποιός Ενότητα. Ομοτράπεζη της Θείας Ευχαριστείας και του Κοινού Ποτηρίου. Εκκλησιολογική Ενότητα. Ορθοτομούσα Τον Λόγο της Αληθείας Ενότητα. Αναμφίβολα η Ορθοδοξία βιώνει ώρες αγωνίας, πέρα από αυτό, το με εκκοσμικευμένους και πολιτικούς όρους μπρά ντε φερ, ως παιχνίδι ισχύος, που παίζεται πλέον φανερά και ξεκάθαρα από συγκεκριμένες εκκλησίες –και ήταν θέμα χρόνου ή πλήρεις αποδόμηση αυτού του σχεδιασμού λίγο προ του τέλους- εκκλησίες που όμως χάνουν την Εκκλησιολογική τους Ορθόδοξη υπόσταση όταν εμφορούνται από άλλα –και όχι πάντα αγνά –κίνητρα. Ιδίως δε, όταν αυτά, ενίοτε υποθάλπονται και από εθνικιστικές εξάρσεις εξάπλωσης και πληθυσμιακής ισχύος, παρακάμπτοντας Ιερούς Κανόνες Όρους και Προϋποθέσεις, την ίδια δηλ. την ζώσα και ζωντανή Ορθόδοξη Παράδοση.
Ο κ. Βαρθολομαίος, ενώπιον των ιστορικών ευθυνών του –και για λάθη προσωπικά του πρόσφατου ή και απώτερου παρελθόντος – προ (σ) Καλείται να ξεπεράσει Εαυτόν και, και τις όποιες πικρίες και εύλογες θυμικές εξάρσεις – να βρεθεί ανώτερος των ανθρωπίνων στάσεων και περιστάσεων όχι ως εμπερίστατος της Ιστορίας αλλά ως Μέτοχος, Κοινωνός και Συνεχιστής της Αποστολικής Παράδοσης και ως Νέος Πέτρος να ενώσει τα διεστώτα. Να αρθεί στο ύψος των περιστάσεων. Να συνθέσει και να ανασυνθέσει. Να παράξει ενότητα. Να ενισχύσει την αδελφοσύνη Λαών Ηγετών και Εκκλησιών στο Σύνολο τους.
Με την αγωνία έκδηλη εις το –άλλοτε γαλήνιο και άλλοτε πάλι ορισμένες φορές φουρτουνιασμένο έμπλεο ανάμεικτων και πολλές φορές αντιφατικών συναισθημάτων- Πρόσωπο του αλλά και διάχυτη την συναισθηματική φόρτιση, προϊόν ενδεχομένως και νοεράς Προσευχής εις το Παρεκκλήσιο του Πατριαρχικού Οίκου στην Κωνσταντινούπολη ο κ. Βαρθολομαίος, άνθρωπος κατ εξοχήν ηπίων τόνων –ασχέτως των ενίοτε δικαιολογημένων συναισθηματικών εξάρσεων που κατά καιρούς του έχουν καταλογισθεί – αφού θα ακούσει, πρωτίστως πρώτον την ανάγνωση με χρονική έκθεση των τελευταίων καταιγιστικών γεγονότων από τον καθορισμένο , από τον ίδιο Αρχιερέα του Θρόνου, και δευτερευόντως τις απόψεις ενός εκάστου εκ των παρισταμένων Αρχιερέων της Πατριαρχικής Συνόδου θα πάει το λόγο. Λόγος που θα βαρύνει εις τις συνειδήσεις των Αρχιερέων και θα μετρήσει στην τελική άποψη που θα πρέπει να (συν)-Διαμορφωθεί ως κοινό Πατριαρχικό Ανακοινωθέν.
Διαβάστε τη συνέχεια ΕΔΩ
