Το Συνοδικό Πολίτευμα και ο Χρυσός Κανών της Εκκλησίας είναι η μια και μόνη απάντηση στα περί Σύγκλησης της Πανορθόδοξης…
Του Αλέξανδρου Στεφανόπουλου
Ανάλυση και Ρεπορτάζ
«Τους επισκόπους εκάστου έθνους, ειδέναι χρή τον εν αυτοίς πρώτον, και ηγείσθαι αυτόν ως κεφαλήν, και μηδέν τι πράττειν άνευ της εκείνου γνώμης εκείνα δε μόνα πράττειν έκαστον, όσα τη αυτού παροικία επιβάλλει, και ταις υπ’ αυτήν χώραις. Αλλά μηδέ εκείνος άνευ της πάντων γνώμης ποιείτω τι. Ούτω γαρ ομόνοια εσταί, και δοξασθήσεται ο Θεός δια του Κυρίου εν Αγίω Πνεύματι, ο Πατήρ και ο Υιός και το Άγιον Πνεύμα» (ΛΔ’- Απ. Κανών)*
Πριν συνεχίσετε την ανάγνωση σημειώστε ότι οι εξελίξεις είναι καταιγιστικές, μέρα τη μέρα, και θα παραμείνουν μέχρι την τελική διαμόρφωση των συσχετισμών πριν την Μεγάλη Πανορθόδοξη(17 Ιουνίου 2016) αν και εφόσον συγκληθεί υπό τις παρούσες συνθήκες ως Πανορθόδοξη.
Στις 22 Ιανουαρίου 2016, η Α.Θ.Π. Αρχιεπίσκοπος Κωνσταντινουπόλεως Νέας Ρώμης και Οικουμενικός Πατριάρχης κ.κ. Βαρθολομαίος και αφού έχει προβεί σε μια μικρή ιστορική αναδρομή, παρουσιάσει επίσης όλα τα προς επίλυση ζητήματα εκείνης της συνάξεως των Προκαθημένων στο Σαμπεζί της Γενεύης(21 με 28 Ιανουαρίου 2016) , τεχνικής φύσεως-άλυτα έως εκείνης της ημέρας – εμπόδια ή και θέματα πρωτοκόλλου, και εν συνεχεία διεξοδικώς αναλύσει τα διάφορα θέματα ακόμα και τις περιπτώσεις, που για τον ένα ή τον άλλο λόγο κάποιες εκ των Εκκλησιών, δεν θα παραστούν δια της φυσικής τους παρουσίας ή εν τέλει αρνηθούν να μετάσχουν και άρα δεν παραστούν, ξεκαθαρίζοντας ότι ο ίδιος όπως και η κατ Αυτόν Εκκλησία της Κωνσταντινουπόλεως αδυνατεί πλέον να αναβάλει ένα τέτοιο ιστορικό γεγονός, ως κατακλείδα όλου αυτού του σκεπτικού και στεντόρεια τη φωνή τονίζει μεταξύ άλλων με έμφαση και με νόημα «Μία τοιαύτη Σύνοδος, τελοῦσα ὑπὸ τὴν ἀπειλὴν τῆς διαλύσεως, εἶναι προτιμότερον νὰ μὴ γίνῃ ποτέ!».
Ορθώς είχε μιλήσει και καταλήξει τότε σε αυτή την αποστροφή της ομιλίας –εισήγησης του ενώπιον των υπολοίπων Προκαθημένων. Καθώς η Ορθόδοξη Εκκλησία αν και σε κάτι ακόμα ξεχωρίζει και διαχωρίζεται από τις άλλες χριστιανικές κοινότητες δόγματα και ομολογίες είναι ότι υπέρ Άνω όλων στα της διοίκησης είναι το Πολίτευμα Αυτής –της Μιας Αγίας Καθολικής και Αποστολικής Εκκλησίας- είναι το Συνοδικό Πολίτευμα! Προφανώς και είχε στον Νου και την ψυχή του αυτόν τον υπέρτατο Αποστολικό κανόνα που πάντα στο τέλος καθόριζε την ζωή και την πορεία δια μέσου των αιώνων της Ορθόδοξης Εκκλησίας.
Επομένως, Ορθώς και Δικαίως λοιπόν, ο συγκεκριμένος 34ος Αποστολικός Κανόνας, ένας εκ των 85 που συνολικά αναγνωρίσθηκαν ως τέτοιοι** θεωρούνται και είναι πράγματι η Κορωνίδα του Συνοδικού Πολιτεύματος. Ο χρυσός κανών του Συνοδικού Θεσμού!
Πολίτευμα με βάση το οποίο πορεύεται , η κατ Ανατολάς Μία Αγία Καθολική και Αποστολική Εκκλησία εδώ και αιώνες τώρα. Πότε με κλυδωνισμούς, «χάριν» ανθρωπίνων αδυναμιών και των μεταξύ μας μικροτήτων, και από τέτοιες έχει πολλές να αναγνώσει κάποιος αν εντρυφήσει και διατρίψει στις σελίδες της μακραίωνης, παλαιότερης αλλά και νεότερης Ορθόδοξης (αλλά και Δυτικής) εκκλησιαστικής ιστορίας.
Έτσι πορεύονταν προ και μετά το σχίσμα του 1054. Και πότε, όταν το πλοίο χάνεται σε θύελλες και καταιγίδες, περιπεπλεγμένο στα ανθρώπινα χωρίς πυξίδα την Πατροπαράδοτη, Αποστολοπαράδοτη, Αγιοπατερική και Αγιοπνευματική Βιωματική Ορθοδοξία , ταλαντευόμενο πότε σε έδρες πανεπιστημιακές, τήβενους και διδακτορικά, και μερικές φορές και εξ ανθρωπίνης τέρψης αλλά όχι εξ αναγκασμού, το πλοίο που κινείται στα πελάγη προσομοιάζει με καρυδότσουφλο, όταν θαλασσοδέρνεται πέραν των Ορίων και των Εντολών του Θεού, ιδίως όταν «αγκυροβολεί», καθοδηγούμενο υπό ανθρώπων, ενίοτε διαπλεκομένων πολιτικής, άνευ και πέραν της Θείας Βουλήσεως, εμφορούμενων από πολλών και ξένων προς το Θέλημα του Θεού, ίσως και σκοτεινών σκοπιμοτήτων, σε λιμάνια εκκοσμίκευσης, τότε πολλές φορές τα σχέδια των ανθρώπων πολλές φορές έχουν ανατραπεί με εκ Θεού ευθείες και Θείες Παρεμβάσεις… Και πότε πάλι, αυτό το ίδιο Πλοίο της Εκκλησίας προσομοιάζει με αληθινή Κιβωτό (της Σωτηρίας) όταν παρά τις θύελλες. Τις φουρτούνες, τις βοές και τα θέλγητρα της κάθε μορφής εξουσίας κινείται με αληθινή πυξίδα και φωτοδότη ζωοποιό Φάρο τα νάματα της Θείας Πίστεως, τα θεία και ιερά Δόγματα και διδάγματα των Πατέρων της Εκκλησίας.
Έτσι προχώρησε και μετά το σχίσμα των δυο Εκκλησιών(1054 m.x). Πότε με τοπικές και περιφερειακές Συνόδους και έλυνε τα εαυτής-της Εκκλησίας- ζητήματα. Σχεδόν πάντα τοπικής σημασίας αφού τα μεγάλα δογματικά θέματα διευκρινίστηκαν και σχεδόν επιλύθηκαν με την τελευταία θεωρούμενη και αναγνωρισμένης στην ορθόδοξη αυτοσυνειδησία ως η 9η Οικουμενική Σύνοδο, του Γρηγορίου του Παλαμά 1341.
Διαβάστε περισσότερα ΕΔΩ
