Ιερή Αγρυπνία στη μνήμη του Όσιου Χριστόφορου Παπουλάκου εξ Αρμπουνίων
Λόγοι λεχθέντες στὴν ἱερὰ Ἀγρυπνία, ποὺ τελέσθηκε στὴν μνήμη τοῦ ὁσίου Χριστοφόρου τοῦ Παπουλάκου στὸ Πέραμα Ἀττικῆς (17-01-2017)
Τελέσθηκε ἑσπερινὸς μετὰ ἀρτοκλασίας καὶ ἀκολούθως θεία Λειτουργία, πρὸς τιμὴν καὶ μνήμην τοῦ ὁσίου Χριστοφόρου τοῦ Παπουλάκου τοῦ ἐξ Ἀρμπούνων (†18-01-1861), στὸν ἱερὸ Μητροπολιτικὸ Ναὸ Ἁγίου Γεωργίου Περάματος (Λεωφόρος Δημοκρατίας 26, Πέραμα, 18863, ΑΤΤΙΚΗΣ, ἀρ.τηλ. (0030) 210-4411990) τὴν Τρίτη 17 Ἰανουαρίου 2017. Ὡς ὥρα ἐνάρξεως τῶν ἀκολουθιῶν εἶχε ὁρισθεῖ ἡ 20:30. Στὸν ἀνωτέρω ἱερὸ ναό, καὶ συγκεκριμένα στὸ παρεκκλήσιο τοῦ ἁγίου Φανουρίου, ἱστορεῖται τοιχογραφία τοῦ ἁγίου καὶ θαυματουργοῦ γέροντος Παπουλάκου.
Ἐπ’ εὐκαιρίᾳ τῆς ἑορτῆς παρετέθη στὸν ἀνωτέρω Ναὸ τεμάχιο ἀπὸ τὸ τίμιο καὶ ἰαματικὸ ράσο τοῦ πατρὸς Χριστοφόρου Παπουλάκου.
Τῆς ἱερᾶς ἀγρυπνίας προΐστατο ὁ ἀρχιμανδρίτης Νεκτάριος Πέττας, υἱὸς τοῦ π. Νικολάου, διδάκτωρ Φιλοσοφίας τοῦ Πανεπιστημίου Ἰωαννίνων (τομέας Βυζαντινῆς Ἀρχαιολογίας) καὶ πρόεδρος τοῦ μὴ κερδοσκοπικοῦ: Ἰνστιτούτου «Χριστοφόρος Παπουλάκος», ὁ ὁποῖος μὲ τὴν προτροπὴ τῶν σεβαστῶν ἱερέων ἔκανε τὸ κατωτέρω κήρυγμα, τὸ ὁποῖο ἀπομαγνητοφωνήθηκε:
«Σήμερα ἡ Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία τιμᾶ τὴν μνήμη δύο μεγάλων ἱεραρχῶν Πατριαρχῶν Ἀλεξανδρείας, τοῦ Ἀθανασίου καὶ τοῦ Κυρίλλου. Εἶναι γνωστὴ ἡ ὁμολογιακὴ προσφορά τους, διότι εἶναι κορυφαῖοι οἰκουμενικοὶ ἅγιοι, ποὺ δὲν κόσμησαν μόνο τὸν θρόνο τῆς Ἀλεξάνδρειας, ἀλλὰ καὶ τὴν παγκόσμια Ἐκκλησία τοῦ Χριστοῦ. Ὅμως ὁ ναὸς τοῦ ἁγίου Γεωργίου στὸ Πέραμα Ἀττικῆς, μὲ τὴν θεόπνευστη σκέψη τοῦ σεβαστοῦ πρωτοπρεσβυτέρου, γέροντος Ἰωάννου Κατῆ, σήμερα ἀφιέρωσε αὐτὴ τὴν ἀναίμακτη Θεία Λειτουργία πρὸς τιμὴν ἑνὸς σύγχρονου ὁμολογητοῦ, ποὺ εἶναι γνωστὸς στὰ πέρατα τῆς οἰκουμένης ὡς «Παπουλᾶκος». Ὁ γέροντας Παπουλᾶκος γεννήθηκε σὲ ἕνα ταπεινὸ καὶ ἄσημο χωριὸ τῆς Πελοποννήσου, στὸν Ἄρμπουνα, ποὺ εἶναι κοντὰ στὰ Καλάβρυτα. Ἡ Θεία Χάρις οἰκονόμησε ὥστε ἡ προσφορὰ καὶ ἡ δράση του, νὰ εἶναι τόσο σημαντικὴ, ποὺ νὰ ἀποτελεῖ ἕνα ἀπὸ τὰ σημαντικὰ κομμάτια τῆς νεωτέρας ἐκκλησιαστικῆς, καὶ παράλληλά τῆς ἐθνικῆς ἱστορίας. Καὶ γιὰ τὸν λόγο αὐτὸ τὸ ὄνομά του ἔχει γραφεῖ μὲ χρυσὰ γράμματα.
Ὁ Παπουλᾶκος, ἢ ὁ κατὰ κόσμο Χρῆστος Παναγιωτόπουλος, σὲ ὥριμη ἡλικία, κατόπιν θείου καλέσματος ἀπὸ τὸν Χριστὸ καὶ τὴν Παναγία μας, ἔγινε μοναχὸς Μεγαλοσπηλαιώτης. Τὸ Μέγα Σπήλαιο ἦταν ἕνα σημαντικὸ μοναστήρι τοῦ τότε ἑλληνισμοῦ, ποὺ πρόσφερε πολλὰ στὸ νεοσύστατο Ἑλληνικὸ Κράτος.
Ὅταν χάθηκε ὁ μεγάλος ἡγέτης τοῦ τόπου μας, ὁ Ἰωάννης Καποδίστριας, οἱ Δυτικὲς Δυνάμεις, ποὺ ἤθελαν νὰ κατευθύνουν τὰ θρησκευτικὰ καὶ πολιτικὰ θέματα τῆς χώρας μας, ἔφεραν ξενόφερτους καὶ ξενοκίνητους ἄρχοντες. Αὐτοὶ οἱ Βαυαροί, ἐνῶ ὑποσχέθηκαν ὅτι θὰ σεβασθοῦν τὰ πρωτοτόκια τῆς φυλῆς μας, ἐν τούτοις, μὲ αἰσχρὸ καὶ προκλητικὸ τρόπο τὰ καταπατοῦσαν. Διέδιδαν ἐπίσης ὅτι δῆθεν ἐμεῖς οἱ Ρωμιοί, γιὰ νὰ γίνουμε πολιτισμένοι, ἔπρεπε νὰ ἀπαρνηθοῦμε τὴν Ἑλληνορθόδοξη καταγωγή μας καὶ τὴν βυζαντινή μας παράδοση καί, ἀπὸ μεγαλοϊδεάτες, ποὺ ἔπρεπε νὰ εἴμαστε, ὅπως ἦταν ὁ Κολοκοτρώνης, ὁ Γρηγόριος ὁ Ε´, ὁ Παλαιῶν Πατρῶν Γερμανὸς κ.α., νὰ γίνουμε Γραικύλοι καὶ Εὐρωλιγούρηδες.
Γιὰ αὐτὸ οἱ πνευματικοὶ ἡγέτες τῆς ἐποχῆς ἐκείνης, οἱ ἀγωνιστὲς πατέρες Κολλυβάδες, καθὼς καὶ οἱ πατέρες, οἱ λεγόμενοι ἀργότερα «χριστοφορίζοντες» καὶ «παπουλακίζοντες», ἀντιστάθηκαν σὲ αὐτὴ τὴν καταστροφικὴ γιὰ τὸ γένος μᾶς λαίλαπα. Δὲν θέλω νὰ σᾶς κουράσω μὲ ἐπιστημονικὲς καὶ ἱστορικὲς λεπτομέρειες, ἀλλὰ νὰ ξέρετε ὅτι πολὺ σοφὰ καὶ δίκαια ὁ γενάρχης μας, ὁ Οἰκουμενικός μας Πατριάρχης κ. Βαρθολομαῖος ἀναφέρει ὅτι «ὁ ὁσιώτατος Μοναχὸς Χριστοφόρος, ὁ ἐπικληθεὶς «Παπουλᾶκος», ἀπεστάλη ὑπὸ τοῦ Θεοῦ ἐν ζήλῳ Ἡλιοῦ διὰ νὰ κηρύξῃ τὰ θεία δικαιώματα, νὰ διδάξῃ τὴν πατρώαν πίστιν καὶ νὰ ἐλέγξῃ ὀθνείας ἐπιδράσεις εἰς τὴν λειτουργίαν τοῦ ἐκκλησιαστικοῦ καὶ κοινωνικοῦ σώματος». Πραγματικά, ὁ γέροντας αὐτὸς σήκωσε στοὺς ὤμους του, ὡς νέος Ἄτλαντας, ἀπὸ τὴν μία τὴν Ὀρθοδοξία καὶ ἀπὸ τὴν ἄλλη τὴν Ρωμιοσύνη, δηλαδὴ ὅλο τὸ γένος ἡμῶν. Ὅταν οἱ ξένες δυνάμεις ἐπιβουλεύονταν τὸν τόπο μας, ἐκεῖνος, μαζὶ μὲ ὅλους τοὺς πιστούς, κλῆρος καὶ λαὸς δηλαδή, ἀγωνίσθηκαν ἔτσι, ὥστε νὰ μὴν χαθεῖ ἡ ἑλληνορθόδοξη παράδοση.
Ὅπως λένε σεβαστὲς μορφὲς, ὅπως ὁ Πατριάρχης μας κ. Βαρθολομαῖος, Δεσπότες, καθηγητὲς, ἀλλὰ καὶ ἁπλοὶ πιστοὶ σὰν καὶ ἐμᾶς, ὁ Παπουλάκος εἶναι τόσο ἐπίκαιρος στὶς μέρες μας, ὅσο ἦταν καὶ τὴν ἐποχή του. Μέσα στὶς σειρῆνες ποὺ ζοῦμε, μέσα στὸ σύστημα τῆς παγκοσμιοποίησης, ὁ Παπουλᾶκος ἔχει νὰ προσφέρει πολλά. Ὅμως, ὅπως ἀναφέρει ὁ Ἀπόστολος Παῦλος καὶ ἔχει καταγράψει πολλὲς φορὲς ἡ ἐκκλησιαστικὴ ἱστορία, ὅλοι οἱ προφῆτες: «ἕτεροι δὲ ἐμπαιγμῶν καὶ μαστίγων πείραν ἔλαβον, ἔτι δὲ δεσμῶν καὶ φυλακῆς· ἐλιθάσθησαν, ἐπρίσθησαν, ἐπειράσθησαν, ἐν φόνῳ μαχαίρας ἀπέθανον, περιῆλθον ἐν μηλωταῖς, ἐν αἰγείοις δέρμασιν, ὑστερούμενοι, θλιβόμενοι, κακουχούμενοι». Στοιχώντας σὲ αὐτὴ τὴν στενὴ καὶ τεθλιμμένη ὁδὸ τῶν προφητῶν, τὰ ἴδια πέρασε καὶ ὁ Παπουλᾶκος.
Μέχρι σήμερα οἱ διῶκτες του ἀνερυθρίαστα δὲν ἔχουν πάψει νὰ τὸν συκοφαντοῦν καὶ νὰ τὸν ὑβρίζουν. Ὅμως, ἡ ἀλήθεια εἶναι μία, ὅπως ἀναφέρει ὁ Πατριάρχης μας, «ἐδιώχθη σφόδρα ὡς δῆθεν ὑποκινητὴς κινήματος κατὰ τοῦ πολιτεύματος». Καὶ συνεχίζει σὲ ἐπιστολή του πρὸς τὴν ἐλαχιστότητά μου ὁ Παναγιώτατος «Ἠγαπήθη μὲν σφόδρα ὑπὸ τοῦ εὐσεβοῦς λαοῦ τοῦ Θεοῦ, ὅστις ἀνεγνώρισεν ἐν τῷ προσώπῳ αὐτοῦ τὸν ἐκφραστὴν τῆς γνησίας ἐκκλησιαστικῆς παραδόσεως καὶ εὐσεβείας, ἐδιώχθη δὲ ὑπὸ τῶν κρατούντων, δι’ οὓς ἐγένετο κατὰ τὸ ψαλμικὸν «βαρὺς καὶ βλεπόμενος» ὡς δῆθεν ὑποκινητὴς στάσεως κατὰ τοῦ πολιτεύματος, καὶ ἐκοιμήθη ὁσιακῶς ἐν τῇ ἱερᾷ Μονῇ Παναχράντου τῆς Ἀνδρου, διανύων ἐν αὐτῇ τὴν ἐπιβληθεῖσαν αὐτῷ ἐκκλησιαστικὴν ποινὴν ἐγκλεισμοῦ.
Ἡ μνήμη του ἐπεβίωσε μέχρι σήμερον ἀγαθὴ ἐν τῷ ἐκκλησιαστικῷ πληρώματι».
Γιὰ αὐτὸ σήμερα ἐδῶ στὸν Ναὸ Ἁγίου Γεωργίου τοῦ Περάματος, μὲ τὴν εὐλογία τοῦ πνευματικοῦ ποιμένα τῆς Νίκαιας, καὶ ἀρχιερέως ἡμῶν κ. Ἀλεξίου, τελοῦμε τὴν ἀναίμακτη Θεία Λειτουργία. Καὶ νιώθουμε αὐτὴν τὴν πνευματικὴ ἀγαλλίαση ἀκούγοντας τοὺς ψάλτες νὰ ψάλλουν τὰ ὑμνολογικὰ ὄχι μόνο τῶν δύο μεγάλων ἁγίων τῆς τῶν Ἀλεξανδρέων Ἐκκλησίας, ἀλλὰ καὶ τοῦ ὁσίου Χριστοφόρου τοῦ Παπουλάκου.
Εἶναι μεγάλη εὐλογία ποὺ σήμερα προσκυνήσαμε τεμάχιο ἀπὸ τὸ θαυματουργὸ ράσο τοῦ ὁσίου.
Στὸ τέλος ὁ π. Ἰωάννης Κατῆς, ὁ πολυσέβαστος γέροντας, μαζὶ μὲ τὸν πρωτοπρεσβύτερο π. Γεώργιο Ντινόπουλο, θὰ μοιράσουν εὐλογίες ἀπὸ τὸν Παπουλάκο καὶ εἰκόνες, ποὺ ἔχουν φέρει ὡς προϊόντα τῆς ἀγάπης τους πρὸς τὸν Γέροντα οἱ πιστὲς κυρίες Σταυρούλα Λιοτσάκη, Μαρία Δάνου, Ἀσπασία Βαρβαρέσου καὶ Γεωργία Θεοχαροπούλου. Καὶ ὅλα αὐτὰ, γιὰ νὰ λάβετε τὴν εὐλογία τοῦ ἁγίου στὰ σπίτια σας.
Εὔχεται ἡ ταπεινότης μου τὸ ἔτος νὰ εἶναι εὐλογημένο καὶ τέτοιες μορφές, σὰν καὶ αὐτές, ποὺ ἀντιστάθηκαν κατὰ τῶν αἱρέσεων καὶ ὅλων των ἄλλων σκοτεινῶν δυνάμεων, νὰ προφυλάσσουν σήμερα τὸ Γένος, ποὺ δοκιμάζεται τόσο πολὺ καὶ κλυδωνίζεται καὶ νὰ γίνουν τὰ παραδείγματα, ποὺ ἀκολουθοῦμε καὶ μιμούμαστε. Ἔτσι ἐπαληθεύεται ὁ προφητικὸς λόγος τοῦ Κυρίου ὅτι «πύλαι ᾅδου οὐ κατισχύσουσιν αὐτῆς» (Ματθ. ιϚ´ 18)· δηλαδή, ὁ θάνατος καὶ οἱ ὀργανωμένες δυνάμεις τοῦ κακοῦ ποτὲ δὲν θὰ κατανικήσουν τὴν Ἐκκλησία! Νὰ ἔχουμε τὴν ἐλπίδα ὅτι τίποτα δὲν χάθηκε καί, ὅπως λέει ὁ μεγάλος «παπουλακιστὴς» Γορτύνιος γέροντας, π. Ἀνανίας Κουστένης, «ὁ Παντοκράτορας δὲν καταργεῖται».
Τὴν εὐχή σας καὶ χρόνια πολλὰ σὲ ὅλους σας».
Στὴν ἀντιφώνησή του ὁ προϊστάμενος τοῦ Ναοῦ, ὁ πρωτοπρεσβύτερος Ἰωάννης Κατῆς, εἶπε γιὰ τὸν Παπουλάκο:
«Μέσα ἀπὸ τὴν καρδιά μου καὶ ἐκ μέρους σας, ἀγαπητοί μου ἀδελφοί, θέλω νὰ εὐχαριστήσω τὸν π. Νεκτάριο Πέττα, ποὺ τόσο πολὺ ἀγαπάει τὸν γέροντα καὶ ἅγιο Χριστοφόρο Παπουλάκο.
Ὅταν εἶδα σὲ ἑορτολόγιο ὅτι τὴν 18η τοῦ μηνὸς Ἰανουαρίου, ὁ ἅγιος γέροντας παρέδωσε τὴν ψυχή του, στὴν Μονὴ Παναχράντου στὴν Ἄνδρο, ὅπου τότε ἦταν ἐξορία καὶ τώρα ὁ χῶρος τῆς φυλακῆς του, ἔχει γίνει ἐκκλησάκι πρὸς τιμή του, πῆρα τὸ θάρρος ἀπόψε νὰ ἀφιερώσουμε καὶ ἐμεῖς, ὡς ἐλάχιστη τιμή, τὴν προσευχή μας στὸν ἅγιο Χριστοφόρο τὸν Παπουλάκο. Ὅπως ὀρθὰ εἶπε ὁ π. Νεκτάριος, συμβαίνει κατὰ καιρούς, ἅγιοι νὰ διώκονται ἀπὸ ἀνθρώπους, ποὺ ἔρχονται ὅπως, ὅταν σκότωσαν τὸν Καποδίστρια, ἦλθαν ἐδῶ οἱ Βαυαροὶ καὶ γκρέμισαν τετρακόσια πενῆντα μοναστήρια. Δὲν ἄφησαν λίθο πάνω σε λίθο! Ὅσοι ἀντιδροῦσαν στὰ καμώματά τους, ἦταν ὅλοι ὑπὸ διωγμό, ὅπως ὁ ἅγιος Κοσμᾶς ὁ Φλαμιᾶτος, ποὺ ὑπόφεραν, σὰν τὸν ἅγιο Κοσμᾶ τὸν Αἰτωλό, τὸν ἅγιο Σοφιανὸ καὶ τόσους ἄλλους νεομάρτυρες.
Νὰ εὐχαριστήσω λοιπὸν τὸν π. Νεκτάριο καὶ ἂς εἶναι βοήθειά μας ὁ ἅγιος καὶ νὰ μᾶς ἀξιώνει ὁ Θεὸς κάθε χρόνο νὰ ἑορτάζουμε ἐδῶ τὴν μνήμη του.
Θέλω ἐπίσης νὰ εὐχαριστήσω τοὺς ἀνθρώπους, οἱ ὁποῖοι ἦλθαν ἀπὸ μακριὰ καὶ μᾶς ἔφεραν πολλὲς εὐλογίες. Ἔχουμε εἰκόνες τοῦ Παπουλάκου καὶ ἄλλων ἁγιασθέντων γερόντων, οἱ ὁποῖες θὰ μοιραστοῦν μαζὶ μὲ τὸ ἀντίδωρο. Ἐπίσης θὰ διανεμηθοῦν ὡς εὐλογία ἀπὸ τὸν Παπουλᾶκο, κομματάκια ἀπὸ τὸ κρεβατάκι του, καὶ ἕνα κομματάκι ἀπὸ τὸ κεραμίδι ἀπὸ τὸν τόπο, ὅπου ἀσκήτευε».
Γιὰ τὸν Παπουλάκο βλέπε περισσότερα στὴν ἐπίσημη ἰστοσελίδα γιὰ ἐκεῖνον: www.papoulakos.gr
