Με αφορμή τον (πρόωρο θάνατο) του Δημοσιογράφου Τριαντάφυλλου Δραβαλιάρη. Άγνωστες πτυχές του χαρακτήρα του. ΡΕΠΟΡΤΑΖ. ΑΠΟΚΑΛΥΨΕΙΣ…
Με τούτο το (κάπως πιο προσωπικό )σημείωμα, αν και πλέον σκόπιμα πια αποφεύγω να γράφω τόσο προσωπικά –και μάλιστα, όπως θα δείτε και με αρκετές αποκαλύψεις (…) με αφορμή τον πρόωρο και αιφνίδιο θάνατο ενός αληθινού επαγγελματία, σοβαρού και υπεύθυνου Δημοσιογράφου, δεν θα προσθέσω τίποτα περισσότερο για το Πρόσωπο του. Αλλά και δεν θα πω, ούτε θα συνδράμω σε μια ακόμα δημόσια νεκρολογία, με έντονα τα υποκριτικά στοιχεία –δυστυχώς για ακόμα μια φορά με αφορμή τον θάνατο ενός συναδέλφου, αν και αριστερού, εν τούτοις όμως όχι αλλοτριωμένου από τις ορδές των νεοβαρβάρων «πεφωτισμένων αναμορφωτών» αρχικά του διεθνισμού και εν συνεχεία της Δύσης του Σ. Χάντικτον και του Παγκοσμιοποιημένου μορφώματος της Νέας Τάξης Πραγμάτων, και επίσης γνήσιου και ανόθευτου από την «νόσο του συστήματος» ιδεολόγου, πράγματι σοβαρού και υπεύθυνου Δημοσιογράφου, του Τρ. Δραβαλιάρη.
Τον οποίο σήμερα(23.10.2014) ουκ ολίγοι, οι περισσότεροι, υποκριτικά «δακρύβρεχτα» θυμούνται – ακούγονται, και μάλιστα χωρίς αιδώ, ειδικά από όσους του είχαν επιτεθεί πολλές φορές {και θυμάμαι συγκεκριμένα «φυντάνια» που σήμερα, του «καίνε λιβανωτό» και οι οποίοι μάλιστα το παίζουν αντιμνημονιακοί, κήνσορες, επιβήτορες του συστήματος αλλά δουλεύουν για αυτό καλύτερα από κάθε άλλον ως «αμυντορες» και υπέρ πατριώτες} από την στιγμή που έγινε γνωστή η είδηση της «αναχώρησης» του συναδέλφου Τριαντάφυλλου Δραβαλιάρη, λένε και γράφουν…
Τα «πολλά» και τα όντως καλά για το ποιόν και το Ήθος του Ανδρός, τα είπαν άλλοι που τον γνώριζαν πολύ περισσότερο και καλύτερα από τον γράφοντα. Θα τα γράψουν άλλοι αρμοδιότεροι εμού. Θα καταγραφούν και οι γνωστές υπερβολές και βερμπαλισμοί, όπως συμβαίνει πάντα σε τούτες τις στιγμές, μιας και λέγονται και εκστομίζονται, πολλά…ξεχνάνε τις πίκρες που τον πότισαν, και όχι μόνον τον συγκεκριμένο εκλιπόντα αλλά, όλους όσους φεύγουν , τότε μόνον θυμούνται όλοι (μας) να πούμε μια καλή κουβέντα… Ίδιον γνώρισμα της Φυλής μας… Ενώ όταν ήταν στην εν Ζωή και ο εκλιπών Τριαντάφυλλος Δραβαλιάρης, κατά το «ο νεκρός δεδικαίωται» και εκ του ασφαλούς, αφού ο τεθνεών είναι βέβαιο –αν και ακούει από εκεί ψηλά που βρίσκεται- δεν μπορεί να «απαντήσει»…σε όσα ακούει να λένε για Εκείνον… Και του λένε πολλά… Πάρα πολλά και εν πολλοίς υπερβολικά….
Επιτρέψτε μου όμως, αν και το τελευταίο διάστημα αποφεύγω συνειδητά όπως προείπα, και έχω λόγους που το πράττω, να εκφράζομαι, ακόμα και να γράφω, πέρα από τα απολύτως αναγκαία και οφειλόμενα, στα καθήκοντα μου, σε τούτη την –κατά το μέτρο του δυνατού όσο γίνεται και όσον είναι εφικτό και δυνατόν- ανεξάρτητη και αδέσμευτη, δημοσιογραφική προσπάθεια, να καταθέσω μια προσωπική μαρτυρία και την εμπειρία μου από την συνεργασία μου που είχα με τον εκλιπόντα Τρ. Δραβαλιάρη «διανθισμένη» όμως με ειδήσεις και αποκαλύψεις , μιας και τον θυμάμαι να λέει «μη μιλάς, όταν δεν έχεις να πεις κάτι ουσιώδες και μη γράφεις απλά για να γράφεις. Γράφε και μίλα μόνον όταν έχεις να πεις κάτι…»
Αυτό σκοπεύω να κάνω με αφορμή την μνήμη του, προσθέτοντας ένα μικρό κομμάτι στο ψηφιδωτό του πράγματι ευγενικού χαρακτήρα του. Και για να γίνει ακόμα πιο κατανοητή η πράξη του, δηλαδή να συνεργαστεί μαζί μου και μάλιστα σε μια περίοδο όπου χαρακτηρισμένος ως Ιερωνυμικός, λόγω των αποκαλύψεων μου την θλιβερή περίοδο 1994 -2002 όπου οι ιστορικοί της νεότερης και Ζώσας εκκλησιαστικής ιστορίας της Ελλαδικής Εκκλησίας μόνο ως μαύρη σελίδα μπορούν να την χαρακτηρίσουν, καθώς όσα συνέβησαν σε αυτό το διάστημα –και ακόμα δεν έχουν δει το φως της Αλήθειας- ξεπερνούν και τις πιο νοσηρές στιγμές της ιστορίας της ΕλληνοΟρθόδοξης και Ορθόδοξης Ιστορίας, εξηγώ παρακάτω την σημασία της απόφασης του να αγνοήσει τους πάντες και να συνεργαστεί με τον γράφοντα…
Συνεργάστηκα λοιπόν με τον εκλιπόντα για ένα ικανό διάστημα για να μορφώσω γνώμη. Και η διήγηση που ακολουθεί, όπως και η περιγραφή γεγονότων και πολιτικών, οικονομικών καταστάσεων σε αυτό ακριβώς αποσκοπεί. Να καταλάβει ο αναγνώστης εν τοις πράγμασι πόσο σημαντικό ήταν το γεγονός ότι εμπιστεύτηκε τον γράφονταν σε ένα πολύ ευαίσθητο για την εποχή και τις καταστάσεις ρεπορτάζ. Και εννοώ το εκκλησιαστικό ρεπορτάζ. Τότε κάποιοι κάναμε ρεπορτάζ. Κανονικό ρεπορτάζ. Με αποκαλύψεις.
Σήμερα(εν έτει 2014) μόνον αποδελτίωση και δημόσιες σχέσεις και μάλιστα αδρά αμειβόμενες… Τουλάχιστον αυτό διαπιστώνω όσο διάστημα είμαι στην Ελλάδα ως επισκέπτης και φιλοξενούμενος… Ας είναι ο κάθε ένας κάνει τις επιλογές του και με βάση αυτές κρίνεται στο μέλλον από τους επόμενους…
Τι σχέση έχουν όλα αυτά με τον θάνατο του Τριαντάφυλλου Δραβαλιάρη; Μη βιάζεστε. Η συνέχεια απαντάει στο ερώτημα σας…
Πολλά από όσα ακολουθούν είναι επιλεγμένα και μάλιστα τα πολύ «ήπια» αποσπάσματα από το δίτομο βιβλίο μου με προσωρινό τίτλο εργασίας « ΧΡΙΣΤΟΔΟΥΛΟΣ ΠΑΡΑΣΚΕΥΑΪΔΗΣ – ΙΕΡΩΝΥΜΟΣ ΛΙΑΠΗΣ: ΟΙ ΑΡΧΙΕΡΕΙΣ ΠΟΥ ΧΑΡΑΞΑΝ, Ο ΚΑΘΕ ΈΝΑΣ, ΜΕ ΤΟΝ ΤΡΟΠΟ ΚΑΙ ΤΟ ΕΡΓΟ ΤΟΥ, ΤΗΝ ΝΕΟΤΕΡΗ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣΤΙΚΗ ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΟΣ»
Αποσπάσματα, που αναφέρονται και στον εκλιπόντα Τριαντάφυλλο Δραβαλιάρη αναγκαστικά, όπως και σε άλλες 10αδες πρόσωπα του δημόσιου βίου της χώρας που σχετίζονται με το θέμα που πραγματεύομαι στο έργο μου… Αποσπάσματα και κλίμα της εποχής, που κάποιοι σήμερα θέλουν να ξεχαστεί , εντελώς σαν να μην υπήρξε ποτέ, και μάλιστα σημεία και αναφορές χωρίς πομπώδεις αποκαλύψεις, που πράγματι –εξ ου και η προσωπική θερμή παράκληση, όπως έχω ξανά γράψει και (απ)αίτηση του Μακαριότατου Αρχ. Ιερωνύμου (κατά κόσμο Λιάπη) της αναστολής έκδοσης του βιβλίου μου.
Βιβλίο και ιστορική μελέτη και δημοσιογραφική έρευνα σε βάθος χρόνου και με καταγραφή άγνωστων γεγονότων, με παράθεση αυτούσιων αδημοσίευτων- ντοκουμέντων, το οποίο επικεντρώνεται σε εκείνη την μαύρη και θλιβερή περίοδο της Ελλαδικής Εκκλ. Αποκαλύψεις και γεγονότα που πράγματι, η αποκάλυψη και δημοσιοποίηση τους όντως θα μπορούσαν σε εκείνη την φάση της Ποιμαντορίας του Αρχ. Ιερωνυμου (Λιάπη) να επιφέρουν, εκείνη την δεδομένη χρονική στιγμή, όχι απλώς νέα θύελλα στην Ελλαδική Εκκλησία. Αλλά όντως νέα δεινά.
Περιπέτειες και σφοδρότατες ανατροπές στην κατά τ’ άλλα «προκλητικά» «ήρεμη» αλλά δυστυχώς (ακόμα πιο) βαλτωμένη εκκλησιαστική ζώσα πραγματικότητα(…) Νέα πραγματικότητα που διαμορφωνόταν μέρα τη μέρα, μήνα το μήνα, χρόνο το χρόνο επί Ιερωνύμου του Β’… {….}
Μια σκληρή και οδυνηρή πραγματικότητα δυστυχώς δεδομένων και των πολιτικών καταστάσεων της εποχής (2010 και εντεύθεν ) συνεργούντων όμως για αυτή την κατάσταση, και με τους πιο ήπιους και καλόπιστους χαρακτηρισμούς, «λανθάνουσα» και παρεκκλίνουσα από τον Λόγο της Ορθοτομούσας Αληθείας από την Ελλαδική Εκκλησία…{…}
{…} κατάσταση για την οποία μεγάλη μερίδα ευθύνης, έφερε και μεγάλη –αν όχι η πλειοψηφία – πλείστων των Ιεραρχών της Ελλαδικής Εκκλησίας {…}
Αποσπάσματα από το υπό έκδοση δίτομο βιβλίο μου-την κυκλοφορία του οποίου έχω αναστείλει, μετά από θερμή παράκληση του νυν Αρχιεπισκόπου Ιερωνύμου(Λιάπη). Τουλάχιστον μέχρις ότου Εκείνος «φύγει» για την «μεγάλη συνάντηση» του με τον Επουράνιο Τρισυπόστατο Κύριο και Θεό μας… Είναι δέσμευση και διαβεβαιώνω ότι δεν θα παραβιαστεί… Έχω Υπομονή και Επιμονή. Υγεία να μας δίδει ο Θεός. Σε όλους. Αρκεί να μην λησμονούμε, χάριν πρόσκαιρης και μάλιστα εκκοσμικευμένης εξουσίας, ότι «ζει Κύριος ο Θεός». Βλέπει. Ακούει. Παρακολουθεί. Και όταν έλθει η μεγάλη στιγμή θα μας κρίνει. Όλους… Μηδενός εξαιρουμένου.
Πρωτίστως δε θα κρίνει, κατά την γνωστή Αγιογραφία στον Άγιο Όρος, και μάλιστα πολύ αυστηρά τον κλήρο και τους επιλεγέντες συνειδητά την Τάξη των Λευϊτών.. Κληρικούς όλων των τάξεων και των βαθμίδων. Ιερείς. Επισκόπους. Μητροπολίτες. Αρχιερείς. Αρχιεπισκόπους και Επισκόπους. Πατριάρχες και κάθε είδους θρησκευτικό Λειτουργό Του ο οποίος έχει ταχθεί να Υπηρετεί Εκείνον και το Άγιο και Ιερό Θέλημα Του…
Ας μη λησμονούμε το «… και οι Πρώτοι έσονται έσχατοι και οι Έσχατοι Πρώτοι…» και πλήθος άλλων Ιερών Παραινέσεων Του . «Παρασύρθηκα»… Πάλι…
Επανέρχομαι. Με τον συνάδελφο λοιπόν, εκλιπόντα αείμνηστο Τριαντάφυλλο Δραβαλιάρη γνωριστήκαμε κάπου το 1997 και πιότερο το 1998. Κρίσιμη χρονιά που χάραξε ανεξίτηλα την νεότερη Ζώσα ιστορία της Ελλαδικής Εκκλησίας. Δεν είχα πολλά μαζί του. Τον είχα προϊστάμενο και διευθυντή μου στο ραδιόφωνο του PLANET, συμφερόντων τότε Μιχάλη Ανδρουλιδάκη. Παρά το δυσμενές εις βάρος μου κλίμα και την φήμη που ακολουθούσε, – παρακάτω εξηγώ – ως Ιερωνυμικού και μάλιστα με πολλά υπερβολικά επίθετα και «προσωνύμια» προκειμένου να κάνουν βαρύτερη την λάσπη που εκτόξευαν, παρά το γεγονός ότι για μένα αποτελούσαν τίτλους τιμής… Που σήμερα κάποιοι φαίνεται όχι απλά να έχουν λησμονήσει αλλά και προκλητικά να συμπεριφέρονται ωσάν να μην συνέβη τίποτα απολύτως και βρέθηκαν σε δυσθεώρητα ύψη της εκκοσμικευμένης -δυστυχώς- αν και έχουσα μανδύα εκκλησιαστικό, εξουσίας.
Τον σεβόμουν τον αείμνηστο Τριαντάφυλλο Δραβαλιάρη – και η συνέχεια έδειξε ότι και ο ίδιος με σεβόταν και κυρίως με εμπιστεύτηκε σε μια πολύ κρίσιμη περίοδο για την Ελλαδική Εκκλησία. Συνειδητά. Ήταν πάντα σοβαρός και υπεύθυνος. Λιγόλογος. Άκουγε με προσοχή και μετά έδινε οδηγίες για το θέμα που σου ζητούσε να παρακολουθήσεις και να καλύψεις. Ήταν επαγγελματίας και αυτό που λέμε ήθελε ρεπορτάζ τεκμηριωμένο. Κανονικό ρεπορτάζ και όχι μούφες! Με στοιχεία δηλαδή. Με μαρτυρία ηχογραφημένη και ας μην έπαιζε. «Όσο πιο ντοκουμενταρισμένο είναι το θέμα σου, μη φοβάσαι τίποτα, σε καλύπτω. Είμαι δίπλα σου» μου είχε πει όταν γνωριστήκαμε προερχόμενος τότε από τον ΣΚΑΙ. Μεγάλη σχολή εκείνα τα πρώτα χρόνια του ραδιοφώνου( ο ΣΚΑΙ).
«Εσύ φέρε το θέμα και τα υπόλοιπα είναι δική μου ευθύνη». Μου είπε όταν πρωτοβρεθήκαμε στο γραφείο του, τότε στην Κηφισίας στα γραφεία του συγκροτήματος Μ. Ανδρουλιδάκη. Έτσι και έγινε στην πορεία. Ήθελε συνέντευξη. Ήθελε κείμενο μετρημένο χωρίς υπερβολές και χωρίς χαρακτηρισμούς. Ήταν ένας κανονικός επαγγελματίας δημοσιογράφος. Τον είχα διευθυντή στον ραδιοφωνικό σταθμό planet, όταν κάναμε με τον Πάνο Παναγιωτόπουλο την εκπομπή του εκεί.
Παράλληλα έκανα και το εκκλησιαστικό ρεπορτάζ για τον σταθμό και την εφημερίδα ΕΞΟΥΣΙΑ(για πολύ λίγο) γιατί μετά πάλι έφυγα….
Μάλιστα, όταν εκ των πραγμάτων μετά την «εκλογή» κατά «παραχώρηση» Χριστόδουλου «αναγκάστηκε» να μου ζητήσει την διακοπή της συνεργασίας μας,-πράγμα σύνηθες τότε για μένα μέχρι που αναγκάστηκα να φύγω στην Νέα Υόρκη- ο ίδιος φρόντισε να με στείλει με προσωπικές συστάσεις δικές του αλλού… Και πήγα, αλλά και εκεί φρόντισε το ίδιο κέντρο να με απομακρύνει, αφού για Εκκλησιαστικό ρεπορτάζ με έστειλαν, άλλο ρεπορτάζ θέλανε να με χρεώσουν και έτσι δεν έμεινα ούτε εκεί… {….}
{…} παραμονές της Αρχιεπισκοπικής εκλογής το Απρίλιο του 1998 ζήτησα από τον Τριανταφυλλο Δραβαλιάρη, διευθυντή του ραδιοφώνου που εργαζόμουν, να στηθεί μια έκτακτη εκπομπή με αποκαλυπτικό ρεπορτάζ και προσκεκλημένους Αρχιερείς αλλά και άμεσα εμπλεκόμενους. Το δέχθηκε και μου είπε «…Κάνε τον πιλότο του θέματος και με τους καλεσμένους και η εκπομπή θα γίνει κανονικά. Άφησε τους να χτυπιούνται σα χταπόδια…» Μάλιστα με την αναγγελία του τρεϊλερ της εκπομπής των καλεσμένων στο κεντρικό δελτίο ειδήσεων του σταθμού είχαν σπάσει τα τηλέφωνα του.
{…} Ο Δραβαλιάρης κατάλαβε ότι το θέμα πουλάει, με φωνάζει μέσα και μου λέει «Στεφανόπουλε, κάνε το θέμα κανονικά. Ετοίμασε τα ηχογραφημένα tapeκαι φρόντισε τους καλεσμένους να μη λακίξει κανείς. Τους θέλω όλους, είτε από το τηλέφωνο, είτε στο στούντιο ζωντανά. Και θα μπεις και εσύ μέσα να κάνεις ερωτήσεις που γνωρίζεις το θέμα.» Έτσι και έγινε εκείνο το μεσημέρι…{…}
Θυμάμαι ότι είχαν γίνει πολλές παρεμβάσεις και στον εκδότη και ήδη η φήμη στο σταθμό που κυκλοφορούσε ώρες πριν ήταν ότι τελικά το θέμα δεν παίζει… Πήγα ρώτησα τον Δραβαλιάρη, και μου είπε: «..μην ακούς τίποτα προχώρα και σβέλτα..»
Πράγματι πρώτο θέμα στο κεντρικό ραδιοφωνικό μαγκαζίνο του σταθμού ήταν το εκκλησιαστικό ζήτημα και οι αρχιεπισκοπικές εκλογές… που θα γίνονταν την επαύριον {….}
{…}Καλεσμένοι σε εκείνη την εκπομπή μεταξύ άλλων ήταν ο τότε Χρυσόστομος Ζακύνθου, ο κύριος Τράκας (από το τηλέφωνο ) του Ελεγκτικού συνεδρίου, ο οποίος ήταν και μέλος της λεγόμενης επιτροπής υπό τον Μητροπολίτη Καρυστείας Σεραφείμ, η τρίτη κατά σειρά επιτροπή που είχε σχηματισθεί για να ελέγξει τα δήθεν οικονομικά σκάνδαλα, που κυριολεκτικά «έθαψε» τον Ιερώνυμο, εν όψει της επομένης ημέρας που ήταν η εκλογή νέου Αρχιεπισκόπου, με όσα πάντα «φωτογραφικά» ανέφερε, προσπαθώντας να αφήσει όσο γίνεται πιο εκτεθειμένο τον Ιερώνυμο. Στην ίδια εκπομπή είχε ζητήσει να παρέμβει και ο Καρυστίας Σεραφείμ, την ώρα που όλη η Ιεραρχία, ο λαός, οι ιερείς στις μητροπόλεις είχα, στηθεί και άκουγαν την εκπομπή στο ραδιόφωνο του ΠΛΑΝΕΤ.{…}
Η απόφαση -δηλαδή- του Τριαντάφυλλου Δραβαλιάρη, να παίξει κανονικά το θέμα (μου) ήταν καθοριστική, για όσα επακολούθησαν, αφού τα όσα αποκαλύφτηκαν σε αυτή την τρίωρη –αντί του καθιερωμένου δίωρου- όντως έπαιξαν μείζονα, αποφασιστικό και καθοριστικό ρόλο, όχι στην προσχεδιασμένη εκλογική διαδικασία, αλλά στα δικαστήρια που εν συνεχεία δικαίωσαν τον Ιερώνυμο και τον γράφοντα, μετέπειτα όπως έδειξε ο καταιγισμός εξελίξεων που ακολούθησε…
Δεν ενέδωσε δηλαδή ο Δραβαλιάρης στις πιέσεις, ούτε και στους εν συνεχεία συγκεκαλυμμένους «εκβιασμούς» που επακολούθησαν. Τέτοιο ήταν το ήθος του Ανδρός. Αυτή ήταν η επαγγελματική αξιοπρέπεια του εκλιπόντα. Θα μπορούσα εδώ να το κλείσω με μια μικρή νεκρολογική αφιερωμένη αποφώνηση. Αλλά από το λίγο που τον γνώρισα αυτό που πράγματι θα ήθελε θα ήταν ρεπορτάζ. Ρεπορτάζ. Ρεπορτάζ. Πολύ και καθαρό ρεπορτάζ.
Και για να γίνει κατανοητή η απόφαση Δραβαλιάρη να μην ακούσει τις φήμες τις διαδόσεις και όσα του σφύριζαν διάφοροι εναντίον μου αρχικά να μην συνεργαστεί με τον Αλεξ. Στεφανόπουλο, χρησιμοποιώντας ακόμα και ως επιχείρημα, πατώντας στο μαλακό υπογάστριο του καθώς ήταν τοις πάσι γνωστό ότι ήταν δραστήριο και ενεργό μέλος της Αριστεράς ότι «…είναι κάργα Δεξιός …», «…αλλά εδώ είσαι ρεπόρτερ και κάνεις μόνο το ρεπορτάζ σου χωρίς παπαδίστικες αντιλήψεις και νοοτροπίες. Έχεις το θέμα. Παίζει. Δεν το έχεις, μη μιλάς!»
Αργότερα, χρόνια πολλά, όπως μου είχε εκμυστηρευτεί υπήρξαν ασφυκτικές πιέσεις να φύγω από το ραδιόφωνο και την εφημερίδα ΕΞΟΥΣΙΑ, όπως και έγινε… όταν πια είχε πάει στη Ημερησία και συνέχισα, με δική του επιλογή και πρόσκληση για πολύ λίγο, καθώς ήταν αδύνατον να τα προλάβω όλα, και εκεί πλέον ως αρθρογράφος-αναλυτής επί εκκλησιαστικών θεμάτων, ως διευθυντής του «ΘΕΟΣ Κ ΘΡΗΣΚΕΙΑ και διευθυντής και σύμβουλος έκδοσης του εκδοτικού συγκροτήματος Α.Τερζόπουλου. Ακόμα και στην Αμερική σήκωνε το τηλέφωνο και πάντα κάτι ήθελε…Για να γίνει ακόμα πιο καθαρό το πόσο σημαντικό ήταν –και για μένα- η απόφαση του Αριστερού Δραβαλιάρη να με προσλάβει, κλείνοντας αυτιά και μάτια στις σειρήνες της εποχής μεταφέρω ακόμα ένα απόσπασμα από το υπό έκδοση βιβλίο μου…
{…}Εκείνη την περίοδο (1997 -1998) ήταν σε έξαρση το μείζον θέμα με τα δήθεν, όπως εν συνεχεία και μετά από χρόνια δικαστική διαμάχη σε όλα τα επίπεδα αποδείχτηκαν, «οικονομικά σκάνδαλα» της Εκκλησίας με βαρύγδουπους καθημερινούς πηχυαίους τίτλους, που είχαν «προσάψει» στοχευμένα και προσχεδιασμένα στον τότε και νυν Αρχιεπίσκοπο από Θηβών Ιερώνυμο (Λιάπη). Προκειμένου να μην ανέλθει στον Πρώτο θρόνο της Εκκλησίας της Ελλάδος μιας και Εκείνος, δηλαδή ο από Θηβών, Ιερώνυμος, χρόνια πριν θεωρούνταν και όπως απεδείχθη, ήταν ο αδιαμφισβήτητος, και με την Ευχή και Προτροπή του μακαριστού Κυρού Σεραφείμ, διάδοχος του… {…}
{…}Τα εκκοσμικευμένα κέντρα και παράκεντρα εξουσίας άλλα ήθελαν…Και επ’ αυτών εργάστηκαν με θεμιτά και αθέμιτα μέσα… Ήθελαν τον «εκλεκτό» των συγκροτημάτων, της διαπλοκής και των οικονομικό πολιτικών εκδοτικών συστημάτων κάθε μορφής… Τον Από Δημητριάδος Χριστόδουλο. Αυτόν ήθελαν, αυτόν επέβαλαν! Έτσι, χρόνια πριν στο Βόλο σε κάποιο παραλιακό ταβερνάκι, στήθηκε ένα σχέδιο σπίλωσης και κατασυκοφάντησης του Θηβών Ιερωνύμου αντιπάλου όχι , μόνο του Χριστόδουλου αλλά και του επίσης δελφίνου Άνθιμου… Σε αυτή την μεγάλη και απερίγραπτη συνομωσία «συνέπραξαν», τότε ο Χριστόδουλος, ο Άνθιμος Αλεξανδρουπόλεως και μετέπειτα Θεσσαλονίκης, ο Ιωαννίνων Θεόκλητος (Σετάκης) και ο Καρυστείας Σεραφείμ. {….}. Για χρόνια η υπόθεση με τα δήθεν οικονομικά σκάνδαλα σερνόταν με συνεχή και προκλητικά και πρωτοσέλιδα «δημοσιεύματα» τα δήθεν οικονομικά σκάνδαλα της Εκκλησίας που πάντα έδειχναν ως πρωταίτιο και πρωταγωνιστή» τον Ιερώνυμο σημερινό Αρχιεπίσκοπο Ελλάδος, και διάδοχο του από Δημητριάδος Χριστόδουλου. Έτσι ήθελε ο Θεός. Έτσι έγινε… Κοντολογίς. Επρόκειτο δηλαδή, να εκλεγεί ως Αρχιεπίσκοπος Αθηνών εξ αρχής το 1998 ο από Θηβών Ιερώνυμος, αλλά τα κέντρα και τα παράκεντρα εξουσίας που εν τω μεταξύ είχαν συνάψει ανίερη μυστική αλλά πολύ εμφανή «συμφωνία» με τον Διάβολο, είχαν κάνει τα δικά τους φθαρτά αλλά μάταια και ανθρώπινα βδελυρά σχέδια. Σχέδια που το Θέλημα του Θεού Ακύρωσε στην πράξη χρόνια αργότερα… Και μάλιστα με τον πιο οδυνηρό τρόπο…Με την εκλογή Ιερωνύμου βέβαια συνέβη αυτό που μόνον ο Θεός θα μπορούσε να γνωρίζει… «Χάριν, όμως της Ευημερίας της Ειρήνης και της γαλήνης της Εκκλησίας σκεπάστηκαν όλα». Σκιά έπεσε βαριά… {…}
{…}Και έτσι η καθολική και συντριπτική εκλογή του Ιερωνύμου(Λιάπη) τον Φεβρουάριο του 2008, θεωρήθηκε και «έμπρακτο συγνώμη της Ιεραρχίας της Ελλαδικής Εκκλησίας στον μέχρι πρότινος –τότε εκείνη την επίμαχη περίοδο- αποδιοπομπαίο τράγο…
Όλος ο τύπος, εκείνη την επίμαχη περίοδο και αργότερα, «ελεγχόταν» κυριολεκτικά από το πανίσχυρο δίδυμο Χριστόδουλου – Σωτήρη Τζούμα– του από Δημητριάδος και μετέπειτα Αρχιεπισκόπου Ελλάδος Κυρού Χριστόδουλου. Όλοι –μα όλοι – πλην ελαχίστων εξαιρέσεων μετρημένοι στα δάχτυλα του ενός χεριού, δημοσιογράφοι και «δημοσιογράφοι» διπλά έμμισθοι (από εφημερίδα και από «μυστικό ταμείο» ελάμβαναν ουκ ολίγα για τις υπηρεσίες τους στο δίδυμο…). Ήταν η περίοδος που επί τρία και πλέον έτη και πριν την εισαγωγή του μακαριστού Αρχιεπισκόπου Κυρού Σεραφείμ στο Λαϊκό, είχε αρχίσει να διαμορφώνεται εντός και εκτός Ιεραρχίας –κυρίως εκτός Ιεραρχίας σε διάφορα παράκεντρα – το ενορχηστρωμένο έντονα δυσάρεστο κλίμα εναντίον του Ιερωνύμου Λιάπη, εν όψει αρχιεπισκοπικής διαδοχής. Καθημερινά ο Τύπος και η τηλεόραση είχε ως «πρώτο θέμα» το εκκλησιαστικό ζήτημα και τα δήθεν οικονομικά σκάνδαλα.
Το σύνολο του Τύπου με «ναυαρχίδα» και πρωτοστατών στον οχετό των δημοσιευμάτων τότε το συγκρότημα Βουδούρη που είχε τον Ελεύθερο Τύπο, πρόεδρος του οποίου ήταν ο Χριστόδουλος Παρασκευαϊδης, μετέπειτα Αρχιεπίσκοπος Αθηνών, το συγκρότημα Λαμπράκη, η Ελευθεροτυπία, και άλλες μικρότερες σε κυκλοφορία εφημερίδες, ραδιόφωνο και γενικά κανάλια και ΜΜΕ, ήταν σφόδρα ενάντιοι στον Ιερώνυμο.
Είχαν δηλαδή προεξοφλήσει το αποτέλεσμα των δικαστηρίων, δηλαδή την «ενοχή» Ιερωνύμου, στα οποία είχε καταφύγει ο ίδιος και ο γράφων προφασιζόμενος τον εαυτό μου για όσα αποκάλυπτα για την υπόθεση και τα δήθεν οικονομικά σκάνδαλα που είχε στήσει ο Καβάλας Προκόπιος, ως πρόεδρος της πρώτης επιτροπής οικονομικού ελέγχου και εν συνεχεία ο Καρυστείας Σεραφείμ, ο αείμνηστος Ιωαννίων Θεόκλητος (Σετάκης) με τους Τράκα του Ελεγκτικού Συνεδρίου, τον Ν. Θέμελη, ο οποίος, όταν κατάλαβε τι συνέβαινε, παραιτήθηκε…
Στήθηκε με εμπλεκόμενους τότε και εσαεί, νυν δικαστικούς, γνωστούς –γνωστότατους- δημοσιογράφους, πολιτικούς, και αρχηγούς κομμάτων (Κ. Μητσοτάκης κτλ) επιχειρηματίες (Κοντομηνάς και πλείστοι άλλοι) και φυσικά την φαινομενική στήριξη του Αμερικανικού παράγοντα (συνάντηση του Χριστόδουλου προ των Αρχιεπισκοπικών εκλογών, με τον Ν. Μπέρνς τότε Αμερικανό Πρέσβη στην Ελλάδα) ένα απίστευτο «σήριαλ» που τα είχε όλα μέσα. Ίντριγκα. Διαπλοκή. Χρήμα. Δόξα. Παράνομες συμφωνίες. Έργα δημόσια. Δικαστήρια. Ιερό χρήμα… Συνομωσίες. Μηχανορραφίες. Μυστικές συμφωνίες. Άνοιξαν κανάλια.
Ένα σήριαλ που ξεκίνησε με μαεστρία πολύ καλά (προ)σχεδιασμένο και ενορχηστρωμένο από τον ίδιο τον Χριστόδουλο, και τον Σωτήρη Τζούμα, και τους υποστηρικτές του εντός της Ιεραρχίας αλλά και εκτός, από τα τέλη του 1994, με στοχευμένα δημοσιεύματα σε περιοδικά στην αρχή, διάφορα ύποπτα έντυπα φαντάσματα που στήθηκαν για να δυσφημούν τον Ιερώνυμο και να τροφοδοτούν τον Τύπο της εποχής. Ένα σήριαλ που κορυφώθηκε στις 28 Απριλίου του 1998 με την «εκλογή» στον Αρχιεπισκοπικό Θρόνο του από Δημητριάδος Χριστόδουλου(κατά κόσμον) Παρασκευαϊδη.
Εκείνη την περίοδο ήμουν «αποδιοπομπαίος». Διαρκώς, με παρεμβάσεις από τα γνωστά κέντρα που με τον ένα ή τον άλλο τρόπο συνδέονταν με τον Χριστόδουλο και τον Τζούμα, «αιφνιδίως» είτε «διακοπτόταν» η συνεργασία μου με τα ΜΜΕ με τα οποία συνεργαζόμουν… είτε μου ζητούνταν να κάνω άλλο ρεπορτάζ πέραν του Εκκλησιαστικού. Και μάλιστα εκείνη την περίοδο ήμασταν-δεν ήμασταν όλοι και όλοι –αυτοί που κάναμε εκκλησιαστικό ρεπορτάζ εννοώ – τέσσερις, πέντε όλοι και όλοι! Καμία σχέση με την πραγματικότητα που η περίοδος Χριστόδουλου διαμόρφωσε και συνεχίστηκε και μετά την εποχή Χριστόδουλου {….}
Ήταν και η περίοδος που «άνθησε» το συγκεκριμένο –εκκλησιαστικό- ρεπορτάζ το οποίο πήγαινε πακέτο με το εκπαιδευτικό. Επί Χριστοδούλου Παρασκευαϊδη, το εκκλησιαστικό έγινε αυτόνομο και ξεχωριστό ρεπορτάζ με χρέωση σε συντάκτη. Γνώρισε «ημέρες δόξας» αλλά και μεγάλης πτώσης… Η συνέχεια ήταν η απόπτωση… φθορά… χειρότερη αυτή την φορά με εκκλησιαστικό επίχρισμα, ζοφώδη διαπλοκή … Χρήμα! Πολύ Χρήμα πάνω και κάτω από το τραπέζι των Ιερών Μητροπόλεων ανά την Ελλάδα {….}
Όλοι –για να γυρίσω στον τεθνεώτα Τριαντάφυλλο Δραβαλιάρη, και την δική μου κατάθεση της μαρτυρίας και της προσωπικής εμπειρίας μου μαζί του- οι συντάκτες του εκκλησιαστικού ρεπορτάζ (παλαιοί και νεοεισερχόμενοι) είχαν «γραμμή» να υποστηρίζουν Χριστόδουλο πάση θυσία και … όχι χωρίς κέρδος… Ακόμα βοούν τα πρωτοσέλιδα της εποχής…
Το έβλεπε κανείς ολοφάνερα στις σελίδες των εφημερίδων των καναλιών και των ραδιοφώνων με τις καταχωρίσεις της INTERAMERICAN… Πρόεδρος της οποίας ήταν ο προσωπικός φίλος του μακαριστού Χριστοδούλου Δημήτριος Κοντομηνάς (άλλη αμαρτωλή ιστορία για την οποία όλοι έχουν καταπιεί την γλώσσα τους, και ειδικά δημοσιογράφοι, όπως ο Κώστας Βαξεβάνης που ενώ φρόντισε να εξαλείψει το όνομα τoυ Δημήτρη Κοντομηνά και άλλων φίλων του… από την περιβόητη λίστα Φαλτσιάνι, επονομαζόμενη και λίστα Lagarde, εσκεμμένα με δόλο και σκοπιμότητα με καραμπινάτη αλλοίωση κρατικού έγγραφου, και ενώ αυτό είναι βαρύτατο ποινικό παράπτωμα, και παρά την εισήγηση της εισαγγελέως για καταδίκη του Κ. Βαξεβάνη, κατά τα άλλα έντιμου και μαχητή της αλήθειας, όπως μόνον εκείνος την ορίζει και την προσδιορίζει, δημοσιογράφου, εν τούτοις το δικαστήριο, εν μέσω οχλοβοής και πολιτικής πίεσης από τον ΣΥΡΙΖΑ κήρυξε τον Κώστα Βαξεβάνη «αθώο»! (sic)..και άλλα πολλά –μικρά και μεγάλα ή ακόμα μεγαλύτερα- Σκάνδαλα ων ουκ έστι αριθμός…)
Και, για να γυρίσω πίσω στην περιρρέουσα ατμόσφαιρα στο κλίμα δηλαδή σκανδαλολογίας εντός της Εκκλησίας την επίμαχη περίοδο 1994 – 2002 με στόχο τον Ιερώνυμο, νυν Αρχιεπίσκοπο Αθηνών, ώστε να γίνει κατανοητό, και όχι μόνον, τι είδους δημοσιογράφος ήταν ο εκλιπών, αείμνηστος Τριαντάφυλλος Δραβαλιάρης –για να έχουν και ουσιαστική αξία δηλαδή τα αποδιδόμενα σε Εκείνον ως μικρή, αλλά με δημοσιογραφική αξία, Μικρή οφειλόμενη Νεκρολογία, ο αείμνηστος Τ. Δραβαλιάρης, όντας επαγγελματίας πέρα και από όλα, παρά το γεγονός ότι όταν ξεκίνησε η συνεργασία μου μαζί του και με το συγκρότημα Ανδρουλιδάκη ο ίδιος –όπως και άλλοι – αλλά ειδικά ο Δραβαλιάρης δέχθηκε ισχυρότατες πιέσεις σε μόνιμη και καθημερινή βάση όχι απλά να μην γίνει αυτή η συνεργασία αλλά και όταν ξεκίνησε να με βάλει σε άλλο άσχετο με το εκκλησιαστικό ρεπορτάζ ή να με «παγώσει» ως εσωτερικό συντάκτη ύλης, ώστε να μην μπορώ να γράφω και να κάνω ρεπορτάζ εκκλησιαστικό λόγω της -τότε – στενότατης σχέσης που διατηρούσα αφενός με τον τότε Θηβών Ιερώνυμο και αφετέρου διότι είχα εκ προοιμίου χαρακτηριστεί λόγω των εμπεριστατωμένων ρεπορτάζ και ερευνών που εν συνεχεία χρησιμοποιήθηκαν και ως αδιάσειστα αποδεικτικά στοιχεία στις διαδοχικές δίκες που επακολούθησαν το κρίσιμο διάστημα πριν την ανάδειξη στον Αρχ. Θώκο του Μακαριστού Κυρού Χριστόδουλου αλλά και εν συνεχεία όταν πια μετά από μια 10ετια –το 2002- δικαιώθηκε στα κοσμικά δικαστήρια σε Ελλάδα και Ευρώπη ο τότε Θηβών Ιερώνυμος και σημερινός Αρχιεπίσκοπος Αθηνών κ Πάσης Ελλάδος Ιερώνυμος ο Β’ .
Ο Τριαντάφυλλος, στον οποίο οφείλω πολλά, καθώς σε μια κρίσιμη για μένα στιγμή, μου έδωσε όχι μόνον βήμα με τα ρεπορτάζ μου-πάντα στο εκκλησιαστικό εννοείται ρεπορτάζ – για τα οποία όχι μόνον ουδέποτε αμφέβαλλε για την εγκυρότητα τους αλλά αι σήκωνε όλο το βάρος στους ώμους τους όταν συχνά πυκνά δέχονταν όχι μόνο πιέσεις, από τους γνωστούς τότε πανίσχυρους κύκλους –εξηγώ αναλυτικά παρακάτω – αλλά και «πυρά» έσωθεν και έξωθεν για αυτή την συνεργασία μαζί μου την οποία όχι μόνον προστάτεψε αλλά και διαφύλαξε μέχρι του τέλους της… Το πόσο σημαντική υπήρξε ειδικά εκείνη την κρίσιμη περίοδο, εν όψει αρχιεπισκοπικών εκλογών για την ανάδειξη νέου Αρχιεπισκόπου στην μετά Σεραφείμ εποχή που θα άρχιζε στις 28 Απριλίου 1998 με μια «εκλογή» που υπήρξε ως αποτέλεσμα άθλιων συναλλαγών και έντονου βρόμικου , ανήθικου και πέραν κάθε εκκλησιαστικής ηθικής και εκκλησιολογικής πράξης, φαίνεται και από το γεγονός ότι εν μέσω καθημερινών πιέσεων για την απομάκρυνση μου από σταθμό και εφημερίδα ο αείμνηστος Δραβαλιάρης –και παρά το γεγονός ότι εκείνος Αριστερός και μάλιστα ακραιφνής ιδεολόγος και έντονα δραστηριοποιημένος και από την άλλη ο γράφων γνωστός και με δράση στη δεξιά παράταξη (ΟΝΝΕΔ, ΣΦΕΒΑ κτλ) – εν τούτοις ουδέποτε ενέδωσε και όχι μόνον αυτό αλλά και καθ’ ον διάστημα ήταν σε εξέλιξη η συνεργασία ουδέποτε μου το «πούλησε». Όλα τα έμαθα από τρίτους. Ποτέ από τον ίδιο. Τα παραδέχθηκε και μου αποκάλυψε και άλλα όταν πια εκείνος είχε πάει στην ΗΜΕΡΗΣΙΑ και εγώ διευθύνων και σύμβουλος έκδοσης στο συγκρότημα του Άρη Τερζόπουλου εξ ου και η συνεργασία που είχα τότε πάλι με την ΗΜΕΡΗΣΙΑ στην οποία με είχε προσκαλέσει ο Τριαντάφυλλος ως διευθυντή του παγκοσμίου και μοναδικού μέχρι σήμερα θρησκειολογικού περιοδικού με ορθόδοξο προσανατολισμό περιοδικού διεθνούς και υψηλότατου κύρους μέχρι σήμερα “ΘΕΟΣ Κ ΘΡΗΣΚΕΙΑ/ GOD& RELIGION” .
Ο Τριαντάφυλλος όχι μόνο δεν υπέκυψε και δεν ενέδωσε σε πιέσεις «καλύπτοντας» την συνεργασία μας με το κύρος και την δική του εντιμότητα αξιοπιστία και επαγγελματισμό αλλά την κρίσιμη δεδομένη χρονικά και ιστορικά στιγμή δέχεται, παραμονές της αρχιεπισκοπικής εκλογής να γίνει ειδική εκπομπή με θέμα τι άλλο; Το γνωστό εκκλησιαστικό θέμα εν όψει αρχιεπισκοπικών εκλογών! Και μάλιστα εκπομπή που όχι μόνον έβγαλε ειδήσεις αλλά και δημιούργησε δεδομένα και εν όψει των δικών που εν τω μεταξύ είχαν αρχίσει αλλά και εν συνεχεία στους κόλπους της Ιεραρχίας προεδρευούσης υπό τον μακαριστό σήμερα Χριστόδουλο…
Σημειωτέον δε, την επίμαχη περίοδο, που ο Τρ. Δραβαλιάρης με προσέλαβε στον σταθμό ΠΛΑΝΕΤ και στην εφημερίδα ΕΞΟΥΣΙΑ, και δεν το καταθέτω –αποκαλύπτω τυχαία, υπεύθυνος για την διανομή της διαφημιστικής πίτας της INTERAMERICAN, αλλά και του συνόλου των διαφημίσεων, καθώς εκείνη την επίμαχη περίοδο ήταν και πρόεδρος της ένωσης διαφημιστών- και διαφημιζομένων Ελλάδος, την περίοδο δηλαδή της προσχεδιασμένης οχλοβοής τεχνητού θορύβου στα ΜΜΕ της εποχής, η οποία σε τίποτα δεν διαφέρει από την σημερινή κατάσταση διαφθοράς (στα ΜΜΕ) πτώσης και απόπτωσης, ήταν ο Σωτήρης Τζούμας.
Αντίστοιχα «Πνευματικοπαίδι» και στενότατος συνεργάτης του μακαριστού Αρχ. Κυρού Χριστοδόλου –εν συνεχεία και με θεσμικό ρόλο στα της Διοικούσης Εκκλησίας ως σύμβουλος πρόεδρος της Μορφωτικής Υπηρεσίας και μετά ενεργά αναμεμειγμένος στην αμαρτωλή «ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ» Φουρλεμάδης και λοιποί (ο οποίος Δ. Φουρλεμάδης, σήμερα ως κληρικός χειροτονηθείς μάλιστα πρόσφατα ως κληρικός της Ρουμανικής Εκκλησίας, που νομίζετε ότι βρίσκεται; Διευθύνων σύμβουλος παρακαλώ στον ALPHA! Δεξί χέρι δηλαδή και εξ απορρήτων του Δημήτρη Κοντομηνά… άλλη αμαρτωλή ιστορία…) Μάλιστα ο φάκελος της ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗΣ, ενώ βρίσκεται στον εισαγγελέα του Αρείου Πάγου, από το 2008, -τον έστειλε ο νυν Αρχιεπίσκοπος Ιερώνυμος με το που ανέβηκε στον Αρχ. Θρόνο- εν τούτοις, μυστηριωδώς πως (;) κάποιο «αόρατο μαγικό χέρι» έχει φροντίσει να παραπέσει ο βαρύτατος φάκελος σε κάποιο συρτάρι με στόχο να ξεχαστεί και να πάμε σε παραγραφή. Αν δε μαθευτεί και ποιο το αόρατο χέρι και ποια Δύναμις εκκλησιαστική όντας παρενέβη με το γνωστό «μυστικό τω τρόπω..» ε (!) τότε δεν θα μιλάμε απλά για ένα ακόμα σκάνδαλο στους κόλπους της Ελλαδικής Εκκλησίας αλλά για το ΣΚΑΝΔΑΛΟ! ΒΟΜΒΑ ΜΕΓΑΤΟΝΩΝ! Δεν είναι όμως ούτε της ώρας…ούτε της παρούσης… Πάντως αυτό που μπορώ να πω αφιερωμένο στην μνήμη του Τριαντάφυλλου ο οποίος είμαι βέβαιος αντί άλλων δακρύβρεχτων λόγω και επικήδειων , όπως προείπα , θα προτιμούσε το ρεπορτάζ, είναι ότι αντί να διώκονται οι άμεσα υπεύθυνοι Δ. Φουρλεμάδης, Σωτήρης Τζούμας και λοιποί που εξακολουθούν να βρίσκονται εντός του ευρύτερου αρχιεπισκοπικού περιβάλλοντος, κατηγορούμενοι θεωρούνται και ως τέτοιους τους αντιμετωπίζει η Ελληνική δικαιοσύνη, είναι ο νυν πρόεδρος της ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗΣ Μητροπολίτης Γερμανός Ηλείας και ο Κ. Δήμτσας –ναι καλά διαβάσατε της ΑΠΟΣΤΟΛΗΣ, – ο οποίος είχε τότε αρχικά τοποθετηθεί από τον κ. Ιερώνυμο εκτελεστικός διευθυντής! Είπατε κάτι;;; και αν συνεχίσω ουαί της ηττημένοις…
Το γνωστό πια «κόλπο» στους κόλπους της Ελληνικής δικαιοσύνης και του «βαθέως κράτους» και παρακράτους… Όπως βλέπετε τα πρόσωπα, τα γεγονότα, και οι καταστάσεις, συνδέονται άρρηκτα μεταξύ τους… Πρόκειται για ένα πάζλ… αρκεί μόνον να ενωθούν τα κομμάτια του.. Αλλά όλα αυτά τα μικρά ή μεγάλα κομμάτια αυτού του πάζλ, που η εικόνα του τρομάζει και μόνον στην σκέψη της θέασης της για τα όχι μόνο για τα πρόσωπα που «φιγουράρουν» ανενόχλητα από αρχές και εξουσίες, αλλά διότι αυτή η εικόνα αυτού του συγκεκριμένου πάζλ αν θεαθεί και συμπληρωθεί στο σύνολο και το «μεγαλείο» καθώς μέσα σε αυτό το κάδρο υπάρχουν, νεκροί και ζώντες που συνδέονται μεταξύ τους –και μάλιστα με αίμα αθώων- με απίστευτα τρομακτικά γεγονότα…Τότε , λέμε αν ποτέ αποφάσιζε κάποια εξίσου αόρατη δύναμη να αλλάξει την Ελλάδα εκ θεμελίων ε τότε θα έπρεπε να είμαστε έτοιμοι για σειρά δολοφονιών όπως αυτή του Σωκράτη Γκιόλια αφενός και αφετέρου, αν η δικαιοσύνη και οι διωκτικές αρχές, τα πρόσωπα δηλαδή και οι ομάδες που δεν ελέγχει το βρόμικο ανήθικο και διεφθαρμένο πολιτικό οικονομικό τραπεζικό σύστημα, άτομα και πρόσωπα μεμονωμένα δηλαδή που εξακολουθούν να διατηρούν αρχές, ήθος, εξακολουθούν και παραμένουν έντιμοι και ανέγγιχτοι και ανέπαφοι ή την φρικτή από τους πειρασμούς της διαφθοράς τους χρηματισμού και του παράνομου πλουτισμού, αλλά προ πάντων διαθέτουν –όπως και ο εκλιπών Τριαντάφυλλος Δραβαλιάρης- και όραμα για την πατρίδα, ε τότε θα έπρεπε να κατασκευαστούν κτήρια και εγκαταστάσεις ύψιστης ασφαλείας δίκην φυλακών, προκειμένου να «φιλοξενήσουν» όλους αυτούς του συστήματος* το έχουμε αναλύσει αρκετές φορές ως τι περιγράφουμε και τι ακριβώς είναι και το νοούμε ως ΣΥΣΤΗΜΑ στην Ελλάδα. Πολύ φοβάμαι όμως ότι αυτό που δεν θα καταφέρουμε μόνοι μας, να ξεκαθαρίσει η κόπρος του Αυγεία, από εμάς τους ίδιους σε κάθε επίπεδο –ΔΙΑΤΡΑΠΕΖΙΚΟ / ΕΦΟΠΛΙΣΤΙΚΟ/ ΒΙΟΜΗΧΑΝΙΚΟ/ ΠΟΛΙΤΙΚΗ / ΚΟΙΝΩΝΙΑ/ ΝΟΜΟΘΕΣΙΑ/ ΟΙΚΟΝΟΜΙΑ/ ΕΠΙΧΕΙΡΗΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑ/ ΕΚΔΟΤΕΣ/ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΟΥΣ- , αυτό το «ξεκαθάρισμα» θα αναλάβει να το κάνει, και πολύ σύντομα μάλιστα, πάλι γα δικό του λογαριασμό όπως το έκανε στα χρόνια του Όθωνα και του Μάουερ τότε η Γερμανική Αντιβασιλεία όταν στήθηκε αυτό το άθλιο από την γέννα και μήτρα του διεφθαρμένο κράτος μαφιόζων –τι περίεργη διασύνδεση αυτή με τους Γερμανούς εδώ κα σχεδόν 200 έτη ε..;- σήμερα η κυρία Μέρκελ και οι ανθύπατοι εκπρόσωποι των συμφερόντων της στην Ελλάδα…
Γεγονότα, και καταστάσεις, που υποκρύπτονται πίσω από αυτή την φρικτή εικόνα του πάζλ, που μόνον ως συμπτώσεις δεν μπορούν να θεωρηθούν… Δολοφονίες δημοσιογράφων(βλ. Σωκράτης Γκιόλιας και άλλες που έρχονται…) απόρρητα εθνικά κρατικά μυστικά που ξεπουλήθηκαν από μειοδότες και προδότες της χώρας…. μαύρο βρόμικο χρήμα. Βιομηχανίες απάτης. Τραπεζίτες απατεώνες του κοινού ποινικού δικαίου. Εκβιασμοί. Και προ πάντων κατασπατάληση δημοσίου χρήματος (παράνομα δάνεια και όχι μόνον από το ταχυδρομικό ταμιευτήριο. Δανεικά και αγύριστα από τον κρατικό κορβανά. ΕΣΠΑ κτλ) Διώξεις που έμειναν «διώξεις»… Δικαστικές υποθέσεις που βαλτώνουν σε υγρά μουχλιασμένα υπόγεια στον Άρειο Πάγο, στην ευελπίδων και σε σπίτια υψηλόβαθμων δικαστικών… Πολιτικά πρόσωπα εμπλεκόμενα σε βρόμικες ανήθικες και ανίερες υποθέσεις στις οποίες ο ένας κρατά τον άλλο… γερά. Πολύ γερά… Πρώην υψηλόβαθμοι της ΕΥΠ που σήμερα εργάζονται για μεγάλα επιχειρηματικά συμφέροντα, μεταξύ αυτών και ο Δημήτρης Κοντομηνάς στον οποίο εργάζεται πρώην υψηλόβαθμο στέλεχος της ΕΥΠ(…) και άλλοι συνταξιοδοτημένοι υπάλληλοι της ΕΥΠ που δουλεύουν για μεγάλους γνωστούς τραπεζίτες… και επιχειρηματίες –εκδότες… Αρχιερείς εμπλεκόμενους σε πωλήσεις όπλων και άλλες παράνομες δράσεις… Αρχιερείς και επίσκοποι εμπλεκόμενους με την οικονομική διαπλοκή και εγκληματικές πράξεις που ακόμα αναζητούν δικαίωση… και άλλα πολλά ων ουκ έστι αριθμός…
Σκάνδαλα στημένα όπως αυτό της Βατοπεδίου ( ALPHA- Δημήτρης ΚΟΝΤΟΜΗΝΑΣ – Κώστας ΒΑΞΕΒΑΝΗΣ, & ΣΙΑ), το οποίο ερευνούσε και ο Σωκράτης Γκιόλιας και γνώριζε πολλά (…) Σκάνδαλο στημένο πολύ καλά με στόχο να πλήξουν Κώστα Καραμανλή… Περιοδικά, με χρυσοκεντημένο μανδύα σε κόκκινο φόντο με ολίγον από απόχρωση από ΣΥΡΙΖΑ, αλλά και οσμή από συμφέροντα ΗΠΑ(…) και άλλων πολλών ειδών καμουφλάζ, σε διατεταγμένη υπηρεσία εξόντωσης επιχειρηματικών αντιπάλων… Περίεργες δολοφονίες. Εξαφανίσεις. Εμπλοκή πρακτόρων της ΕΥΠ που εργάζονται αδρά, πληρωμένοι για τα συμφέροντα των επιχειρηματιών αλλά εναντίον της χώρας …
Και πόσα άλλα (…) που θα είχα να πω αλλά ούτε ή ώρα ήρθε ούτε της παρούσης είναι…* Θα έρθει όμως η στιγμή. Η κατάλληλη. «…Ο καιρός γαρ εγγύς… ο έχων ώτα ακουέτω τι το Πνεύμα Λέγει… »
Αυτά τα λίγα ως μαρτυρία και κατάθεση ψυχής για τον εκλιπόντα συνάδελφο επαγγελματία Τριαντάφυλλο Δραβαλιάρη. Συνάδελφος που πάλευε μέχρι τέλους αξιοπρεπώς με την ασθένεια… Άνθρωπος που ζούσε και δρούσε μακριά από όλο αυτό τον ζόφο. Την δυσωδία, την βρόμα, την ανηθικότητα και την πολιτικό οικονομική διαπλοκή… Ο Τριαντάφυλλος Δραβαλιάρης ήταν ένας καλός συνειδητά επαγγελματίας δημοσιογράφος και ρομαντικά αριστερός.
Αιωνία η μνήμη Σου Τριαντάφυλλε… Φίλε Καλέ και προ πάντων Έντιμε –από τους τελευταίους του είδους – (Συν)Άδελφε.
Ελαφρύ το Χώμα που θα σε σκεπάσει. Μυριόλουστη η Γη που θα σε δεχθεί…
*ΥΣΤΕΡΟΓΡΑΦΟ αν όμως προκληθώ ή ξαφνικά πάθω κάτι όλως «τυχαίως» όπως έχω «προειδοποιηθεί» με ευθείς απειλές , εγώ η άλλο προσφιλές πρόσωπο σε μένα, τότε υπόσχομαι θα γεμίσει το διαδίκτυο και η μπλοκόσφαιρα… με απίστευτες αλλά πέρα για πέρα αληθινές ιστορίες και γεγονότα. Τέτοια και τόσα που ούτε με τυφώνα ούτε με σεισμό θα μπορούσε να παρομοιαστεί αυτό που θα συμβεί και θα επακολουθήσει στην Ελλάδα.. Εγώ ούτε θέλω, ούτε θα γίνω Σωκράτης στην θέση του Σωκράτη Γκιόλια… Θέλω να ζήσω και θα ζήσω! Γιατί με την Χάρη Του Θεού (μάλλον) έχω πολλά να κάμω για να την έχω σκαπουλάρει με τόσα που μου συμβεί από γεννησιμιού και όσα μου έχουν κάνει… Εύχεσθε και προσεύχεσθε ο Θεός να μας έχει όλους Γερούς κ Δυνατούς και ο καθείς να δίνει την μάχη και μαρτυρία Ζώσα προς Δόξα Θεού και μόνον. Καθείς λοιπόν εφ ω ετάχθη. Και η ταπεινότητα μου ήταν, είναι -και επιδιώκει να παραμείνει- εραστής της Αλήθειας με όποιο κόστος… δηλαδή κανονικός επαγγελματίας ΑΝΕΞΑΡΤΗΤΟΣ ΑΔΕΣΜΕΥΤΟΣ, Δημοσιογράφος Ερευνητής της Αλήθειας. Όποια και αν είναι αυτή. Όποιον και αν αφορά. Όσο υψηλά και αν βρίσκεται… και επαναλαμβάνω –για να μην ξεχνιόμαστε. Ακόμα και η Μητέρα, που δεν γνώρισα, αν ενέχονταν σε οποιαδήποτε παράνομη ή έκνομη πράξη ενώπιον Θεού και Ανθρώπων, αποστολή δική μου θα ήταν η αποκάλυψη της Αλήθειας. Με οποιοδήποτε κόστος…και το εννοώ. Όσοι με γνωρίζουν το γνωρίζουν. Αυτά και εις άλλα με Υγεία. Προ πάντων αυτό. Υγεία να έχουμε όλοι μας.
