Η Ελλάδα μπροστά στις προκλήσεις της νέας εποχής
Του Αλέξανδρου Στεφανόπουλου
Η συντριπτική, ιστορική, θα λέγαμε για τα δεδομένα που αντιμετώπισε συνολικά επί 18 μήνες, νίκη του Ντόναλτ Τράμπ-προσεξτε του Τράμπ και όχι των ρεμπουμπλικάνων και έχει την δική του σημασία αυτό-, αλλάζει ριζικά, αν όχι το πρόγραμμα του ταξιδιού στην Ευρώπη, αλλά σίγουρα επηρεάζει την ατζέντα του Αμερικανού Προέδρου Barack Obama τουλάχιστον ως προς την Αθήνα και τις εδώ επαφές και συναντήσεις του. Το κρίσημο ερώτημα που ωστόσο τίθεται είναι αν αλλάζουν και τα βαθύτερα σχέδια που έχουν εκπονηθεί στα πραγματικά κέντρα εξουσίας των ΗΠΑ {thin tank, πεντάγωνο, CIA, NSA, πολυεθνικές, τράπεζες και διεθνή funds};
Αν αλλάζουν δηλαδή οι σχεδιασμοί ετών και όσα διδάσκονταν στις στρατιωτικές αμερικάνικες ακαδημίες εδώ και μια 20ετια ανώτατοι αμερικανοί και ΝΑΤΟικοί αξιωματούχοι για την νέα Μέση Ανατολή και την ευρύτερη περιοχή Βαλκανίων και Αιγαίου. Οι χάρτες δηλ που κυκλοφορούσαν κάθε άλλο παρά τυχαίοι ήσαν. Όχι πως ο Αμερικανός Πρόεδρος Barack Obama επρόκειτο να κάνει κάποιες θεαματικές ανακοινώσεις, όπως πιθανώς θα επιθυμούσε η Ελληνική κυβέρνηση, τουλάχιστον ως προς την απομείωση του ελληνικού δημόσιου χρέους. Αυτά που έχει προγραμματιστεί να ειπωθούν και όσα του έχουν ετοιμασει οι συνεργάτες του θα ειπωθούν έτσι και αλλιώς. {βλ. σχετικό ΒΟΧ}.
Άλλωστε αρκετά νωρίς ο Λευκός Οίκος, όταν είδε τα επικοινωνιακά παιχνιδια της Αθήνας, έσπευσε να χαμηλώσει το πήχη των προσδοκιών της ελληνικής κυβένησης, για του τι μπορεί να κάνει η Ουάσιγκτον ειδικά ως για το ελληνικό χρέος. Όπως και αυτά που του έχουν ετοιμάσει να πει οι συνεργάτες του για την Ελληνική Οικονομία δεν θα αλλάξουν. Ναι θα υπάρξει η γνωστή ρητορική υποστήριξης αλλά ως εκεί. Τίποτε περισσότερο!
Τότε ορθώς θα αναρωτηθείτε τι ερχεται να κάνει ο Αμερικανός Πρόεδρος στην Αθήνα; Σίγουρα πάντως όχι μόνο για να δει μόνο την Ακρόπολη και θαυμάσει τον Ελληνικό πολιτισμό και να υμνήσει την γέννηση της Δημοκρατίας στην Ελλάδα, που θα το έκανε έτσι και αλλιώς, ισως τώρα με ποιο έντονο και δεικτικό τρόπο λόγω της νίκης του Τράμπ. Ούτε γιατί ξαφνικά ο ίδιος ο Barack Obama κατάλαβε την στρατηγική σημασία που εξακολουθει να έχει η κομβικής σημασίας για Μέση Ανατολη και Βαλκάνια θέση της Ελλάδος στην ευρύτερη και και μείζονα περιοχή,αλλά και της Ευρώπης. Ιδίως μάλιστα τωρα που επίκεινται κοσμογονικές γεωπολιτικές και γεωστρατηγικές αναδιαταξεις και η ανθρωπότητα βρίσκεται αντιμέτωπη με μεγάλες –αν όχι πρωτόγνωρες ιστορικές αλλαγές συνόρων και διεθνών συνθηκών. Μπροστά δηλ σε νέα Γιάλτα. Νέα μυστικές αλλά και φανερές συμφωνίες που αναγκαστικά θα προκύψουν και θα βαλουν στο τραπέζι νιητές και ηττημένους… Για να ξανά μοιράσουν την πίτα. Τις σφαίρες επιρροής και τα κράτη δορυφόρους. Παλαιά και νέα που θα δημιουργηθούν( όπως το Κουρδικό τρώγωντας από την Τουρκία εδάφη)
Ας παρουμε όμως τα πράγματα από την αρχή και ας πιάσουμε το νήμα από ένα βασικό σημείο. Από το σημείο του πως και κάτω από ποιες προϋποθέσεις ο εκάστοτε Αμερικανός πρόεδρος πραγματοποιεί κάποιες πολύ οσυιαστικές επισκέψεις του ως αρχηγός μιας μεγάλης χώρας. Δεν ξυπνά δηλ ένα πρωί και σκέφεται που να πάω σήμερα ; «ωραία θα πάω να δω την Αθήνα του Περικλή, του Πλάτωνα του Ισσοκράτη και του Αριστοτέλη…να δω κι εγώ την Ακρόπολη.»
Κάθε απόφαση, πολύ περισσότερο ανακοίνωση για μια τέτοια επίσκεψη είναι συναρτήσει πολλών και πολλές φορές αλληλένδετων παραγόντων με ένα κοινό αποτέλεσμα. Το γεωστρατηγικό και γεωπολιτικό συμφέρον των ΗΠΑ. Αν αυτή δηλ εξυπηρετεί το συμφέρον της χώρας και πολύ περισσότερο αν αυτό το ταξίδι σηματοδοτεί κάτι για την Αμερική. Είτε πραγματικά είτε σημειολογικά. Κάποτε αυτά τα ταξίδια των εκάστοτε Αμερικανών προέδρων είχαν και αυτή την σημασία. Ότι δηλαδή εδώ που ήρθα είναι δυτικό μπλόκ. Όπως το ταξίδι του προέδρου Αιζενχάουερ. Σημερα όμως αυτά τα ταξίδια, πέρα από εκείνα που είναι άκρως υπηρεσιακά διακρατικής σημασίας ή για υπογραφές συμφωνιών ή συμμετοχή σε διεθνείς συναντήσεις κορυφής, αυτά, τα άλλα ταξίδια όπως αυτό που πραγματοποιεί ο Barack Obama στην Αθήνα εντάσσονται στο γενικότερο πλαίσιο της λεγόμενης άσκησης βαθιάς εξωτερικής πολτιικής των ΗΠΑ που έχουν και την πολιτική και την σtρατηγική και την γεωπολιτική αλλά και την σημειολογική σημασία και αναφορά τους. Σίγουρα μετρά η πρόθεση και όπως είπαμε ο Αμερικανός Πρόεδρος πράγματι, όπως είπε στα Ε συχνός συνομιλιτής του του Λευκού Οίκου αλλά και του ιδίου του Barack Obama, «ήθελε να έρθει στην Αθήνα αλλά δεν υπήρχαν οι κατάλλλες προϋποθέσεις (κυρίως πολιτική σταθερότητα και ηρεμία κοινωνική) και οι αναγκαίες πολιτικές συνήκες». Το κλίμα λοιπόν ωρίμασε συναρτήσει βεβαίως και όλων των άλλων βασικών και ουσιαστικών προϋποθέσεων για ένα τέτοιο ταξίδι καθως δεν έρχεται ούτε υψηλές διακρατικές συμφωνίες να υπογράψει ούτε η Ελλάδα είναι εκείνο το κράτος που η στρατιωτική δύναμη και υπεροχή της είναι τέτοια που είναι απολύτως απαραίτητη στην ατλαντική συμμαχία αν και δεν είναι αμελητέα… Εν τούτοις άλλοι είναι οι λόγοι που συνδυαστικά συνετέλεσαν και εν τέλει έκαναν την επιθυμία του Barack Obama να έρθει στην Αθήνα έστω και για λίγες ώρες-ούτε 24ωρο- πραγματικότητα.
Στις ΗΠΑ λοιπόν, εδώ και πολλές δεκαετίες, και αυτό τιμά την χώρα αυτή γιατί έχει μακροπρόθεσμη στρατηγική, χαράσσεται η εξωτερική πολιτική, πολλά χρόνια πριν, και σχεδόν μένει απαράλλαχτη, ανεξαρτήτως κυβέρνησης –Δημοκρατικών . Ρεμπουμπλικάνων-, αν και το «φαινόμενο Τράμπ» είναι κάτι άλλο που δεν ανήκει ούτε στους μεν ούτε στους δε, σε ότι αφορά τουλάχιστον την εξωερική πολιτική, αυτή δεν αλλάζει σημαντικά ή και καθόλου.
Η Εκλογή βεβαίως του Τράμπ θα βάλει ενδεχομένως φρένο σε άλλα ζητήματα, πάντα γεωπολιτικής και γεωστρατηγκής σημασίας, αλλά το σήνθημα του «ελάτε να ξανά χτίσουμε μαζί την Αμερική Μεγάλη» λέει και κρύβει πολλά… Είναι το βασικό αξιακό δόγμα των ΗΠΑ από το οποίο δεν μετακινείται κανείς. Επομένως ούτε και ένας αντισυστημικός Αμερικανός Πατριώτης όπως θελει να αυτοχαρακτηρίζει εαυτόν ο ιδιος ο Τραμπ. Μένει να το δούμε αυτό στην πράξη βεβαίως… Παρά τα επιμέρους, ένθεν κακείθεν συμφεροντα. Αυτά ισχύουν στις ΗΠΑ. Και συνάδουν και έρχονται και δένουν και με συμφέροντα μεγάλα. Οικονομικά. Πολιτικά. Αλλά και γεωπολιτικά και γεωστρατηγικά! Αυτό το αξιακό δόγμα έρχεται και «δένει» και με την φιλοσοφία Τράμπ.
Επομένως τα βασικά και ουσιαστικά «μηνύματα» που έρχεται να στείλει ο Αμερικανός Πρόεδρος και στην Ευρώπη, και στο Βερολίνο αλλά και στην Τουρκία, από την Αθήνα θα τα στείλει, και προφανώς συμφωνεί και Τράμπ. Πριν δούμε ποια είαι αυτά τα μηνύματα και τις προμηνύουν. Αξίζει ίσως να σταθούμε στο γεγονός, που πλέον είναι εμφανές σε ολόκληρη την ανθρωπότητα. Αλλάζουν όλα! Σύνορα. Συνθήκες. Βρισκόμαστε μπροστά σε μεγάλες –ριζικές –αλλαγές από τις οποίες η Ελλάδα θα μείνει απ’ έξω. Θα επηρεαστεί και αρκετά μάλιστα. Αργά ή γρήγορα και μάλλον πολύ σύντομα… δηλ τα δυο επόμενα έτη 2017 και 2018 θα αποδειχθούν ιστορικής σημασίας και για την Ελλάδα. Δικαίως δηλ. Έλληνες στρατιωτικοί κυρίως ανώτατοι και ανώτεροι πρώην, απόστρατοι αλλά και νυν αξιωματικοί κρούουν τον κώδωνα του κινδύνου και αφυπνίζουν.
Ίσως γιατί «βλέπουν» όσα πεισματικά αρνούνται να δούν στο σύνολο τους οι Ελληνες πολιτικοί βαυκαλιζόμενοι και μεριμνώντας περί άλων τινών… Ο Αμερικανός Πρόεδρος, πέρα από όσα γενικής και οικονομικής πολιτικής αναφοράς επισημάνσεις θα κάνει –γενικόλογα και ξανά πιέζοντας την Ελληνική κυβέρνηση για τις περιβόητες μεταρυθμίσεις – αυτό που έρχεται να κάνει και θα επιδιώξει είναι να προετοιμάσει το έδαφος εν όψει των επερχόμενων ραγδαίων στρατηγικής σημασίας αλλαγών που πλησιάζουν –γιατί έτσι έχουν προ σχεδιαστεί χρόνια πριν – για την ευρύτερη και μείζονα περιοχή. Αλλαγές που είναι αλληλένδετες με όσα συβαίνουν στην Συρία και τα γύρω από αυτήν κράτη. Παλαιά και νέα…
Εξου και η σχεδόν μονότονη επισήμανση του που θα κάνει, για μεγαλύτερη συνεργασία στην Ευρώπη (αλλά θα υπονοεί και το ΝΑΤΟ) καθώς οι αλλαγές που ερχονται επιρεάζουν αισθητά και την Ελλάδα. Και το μήνυμα θα είναι σαφές, αν και κρυμένο πίσω από σημειολογική ρητορική, αλλά εκείνοι που πρεπει (εύχομαι ελπίζω) θα το διαβάσουν: «η Ελλάδα θα πρέπει να διαλέξει με ποιον είναι;» «Η Αμερική θα είναι δίπλα της…» θα πει, αρκετές φορές βάζοντας και τα συναίσθημα με την επίκληση των θυσιών του Ελληνκού Λαού, αλλά θα υπονοεί πως θα είναι διπλα στο Ελληνικό Λαό και την Ελλάδα μόνο «αν και εφόσον…»
Στην αντζέντα των συνομιλιών του Αμερικανού προέδρου και αυτά που θα ακούσουμε δημοσίως συμπεριλαμβάνεται και μάλιστα ψηλά :
– το κυπριακό και πεισματική προτεινόμενη από τις ΗΠΑ «επίλυση» που πρωθείται
– ο πόλεμος στην Συρία και τις γύρω περιοχές
– οι νέες μεγάλες γεωστρατηγικής και γεωπολιτικής σημασία αλλαγές για τα συμφέροντα των ΗΠΑ, που ερχονται.
-Η Οικονομία στην Ευρώπη και οι αναγκαίες μεταρθμίσεις στην Ελλάδα
-Η ανάγκη για την ελάφρυνση του Εληνικού χρέους ώστε να ερθουν διεθνείς και αμερικάνικες επεδύσεις αλλά δεν θα ανακονώσει κάτι συγκεκριμένο
– η Ευρώπη που αλλάζει και θα αναφερθεί και στην άνοδο των ακροδεξιών
– οι Αλλαγές στη ανθρωπότητα
-Οι μεγάλες ιστορικές αλλαγές που συντελούνται στο πλανήτη και στην ανθρωπότητα.
Ωστόσο οι αλλαγές που έρχονται είναι αποτέλεσμα ντόμινο εφέκτ, που έχουν προκληθεί από επιλογές της Ουάσιγκτον, καθώς οι εξελίξεις στις μάχες ενάντια του ISIS, αναγκαστικά αφήνουν τους Τούρκους έξω από το παιχνίδι καθώς η Άγκυρα του Ερντογάν φαίνεται πως «έπαιξε και έχασε». Αυτό επηρεάζει τις αποφάσεις των ΗΠΑ. Και εδώ ίσως υπάρξει ρόλος για την Αθήνα αν φυσικά τον αποδεχθεί… Καθώς κάτι τέτοιο συναρτάται πάντα από μια σειρά αλληλεπριδράσεων συμφερόντων πρωτίστως οικονομικών και εν συνεχεία, αυτά καθορίζουν και την γεωπολιτική αναθεώρηση στον ευρύτερο σχεδιασμό των ΗΠΑ.
Ο Ερντογάν εχει πάρει τις αποφάσεις του αφού βλέπει πως και οι ΗΠΑ έχουν λάβει τις δικές τους αποφασεις. Αυτό σημαίνει πως θα θελήσει να μετακινήσει τα σύνορα της χώρας του αφού είναι πλέον κάτι περισσότερο από βέβαιο πως με το τέλος του πολεμου στην περιοχή του Ιράκ και της Συρίας, ανεξαρτήτως νικητών και ηττημένων, με νέους χάρτες, όπως συνέβη και στα Βαλκάνια (μη ξεχνάμε και αυτά επί Δημοκρατικών συνέβησαν), τα σύνορα θα αλλάξουν και θα επηρεάσουν και την Τουρκία. Μάλλον δυσμενώς.
Αυτή η μετακίνηση συνόρων όμως συμπεριλαμβάνει και την Ελλάδα και μας το λέει κάθε μέρα! Οι αναφορές στην Θράκη και το ολο κλίμα που εδώ και μια δεκαετία σταθερά διαμορφωνεται στη περιοχή μας, με την βοήθεια και της κ. Νούλαντ και των προκατόχων της φυσικά και των ψευδοοργανώσεων της αυτοαποκαλούμενης Μεγάλης Ανεξάρτητης Τουρκικής Δυτικής Θράκης αλλά και όλες οι άλλες αμφισβητήσεις που καθημερινά εγείρονται εκ μέρους της Τουρκίας και δυστυχώς εως σήμερα η Ουάσιγκτον έκανε πως δεν άκουγε, δημιούργησαν τις «καταλληλες προϋποθέσεις» για την μετακίνηση και αλλαγή συνόρων.. Αντίστοιχα πολλά έχουν συμβεί και από την άλλη πλευρα του χάρτη με Ιράκ, Συρία κτλ.
Μπροστά σε αυτή την επερχόμενη και διαφαινόμενη κατασταση, των επερχόμενων αλλαγών στην περιοχή μας, ο Αμερικανός Πρόεδρος, Barack Obama, στο όνομα της Ατλαντικής Συμμαχίας και των παραδοσιακά καλών σχέσεων Αμερικής Ελλάδος –αν και η Ελλάδα στο τέλος κάθε εποχής πάντα χαμένη έβγαινε… – έρχεται να «στηρίξει»(;) την Ελλάδα. Με τα ανάλογα ανταλάγματα βέβαια… Ποια θα είναι αυτά; Εξαρτάται από αυτά που είναι ικανή –η παρούσα πολιτική ηγεσία – να αντιληφθεί και αναλόγως να απαντήσει ή και να δώσει.
Η ουδετερότητα ήταν μια πάγια ελληνική θέση αλλά όταν χτυπάει και την δική σου πόρτα η φωτιά του πολέμου τότε είσαι υποχρεωμένος να λάβεις θέση μάχης υπερασπίζοντας τα εθνικά συμφέροντα της χώρας σου. Την εθνική σου κυριαρχία αν αυτή απειληθεί. Και ο Τούρκος νεοσουλτανος το κάνει καθημερινά. Άλλωστε έχει κάθε λόγο να εξάγει την εσωτερική του κρίση προκειμένου να κρατηθεί στην εξουσία και να ενώσει τον λαό του που ήδη βρίσκεται προ εμφυλίου. Αυτά, όπως και άλλα πολλά τα γνωρίζει η Αμερικανική πλευρά.
Σε πολλά δε από όσα θα γίνουν πάλι στην περιοχή μας έχει ενεργό ανάμειξη όχι επισήμως ως κράτος αλλά μέσω ΜΚΟ και άλλων περίεργων και καθόλα ύποπτων και θολών οργανώσων που εδώ και δεκαετίες έχουν κυριολεκτικά στρατοπεδεύσει στα Βαλκάνια και στην Ελλάδα και «δραστηριοποιούνται»…
Αυτό που θα πει- κεκλεισμένων των θυρών – είναι πολύ σαφές: «ήρθε η ώρα η Ελλάδα να λάβει τις αποφάσεις της. Εμείς θα είμαστε δίπλα σας..» πάντα βάζοντας το «εάν και εφόσον…» στην γλώσσα της διπλωματίας… Κατά τα άλλα πίσω απί τις κλειστές πόρτες ο Αμερικανός προεδρος θα κάνει αναφορές και στο κίνδυνο και τις απειλές του ISIS καθώς έγκαιρα ο συγκεκριμένος Αμερικανός Πρόεδρος είχε ενημερώσει τον Πρωθυπουργό Σαμαρά (τον Αύγουστο του 2013) για όλα αυτά τα φαινόμενα αλλά και το διαφαινόμενο κύμα μεταναστων που έρχονταν. Προσέξτε τον Αύγουστο του 2013… Και μόλις ανέβηκε η κυβέρνηση Τσιπρα περιέργως άρχισαν οι τεράστιες ροές μεταναστων και προσφύγων μέσω Τουρκίας…
Το τι θα πει ο Αμερικανός Πρόεδρος πίσω από τις κλειστές πόρτες και όταν πέφτουν τα φώτα και αποχωρούν οι κάμερες, λίγο πολύ στην Αθηνα το έχουν οσμιστεί… Το ερώτημα είναι αν και κατά πόσο η Αθήνα και τωρινή πολιτική ηγεσία μορεί να αποδειχθεί ιστορικής σημασίας, βάζοντας στο περιθωρειο ιδεολογικό πολιτικές –αριστερές παλαιού και απηρχαιομένου τύπου- αντιλήψεις, αγκυλώσεις κάθε είδους και ιδεολογήματα, ή μπορεί να πάει ένα βήμα πιο πέρα και να αποδειχθεί κυβέρνηση πατριωτική. Κυβέρνηση όλων των Ελλήνων που στις κρίσιμες ώρες ύψιστης εθνικής σημασίας θα ενώσει το λαό, παραμερίζοντας διχασμούς και άλλα μίζερα και κυρίως αν είναι ικανή να αντιληφθεί τι μήνυμα φερνει ο Αμερικανός Πρόεδρος μαζί του με τα χαρτοφυλάκια που κουβαλάει στις βαλίτσες του. Ιδωμεν.
Άλλωστε αυτά που έρχονται είναι τόσο κοντά που «το 2017 θα αποδειχθεί έτος σταθμός για την Ελλάδα» όπως θα πει ο Αμερικανός πρόεδρος αρκεί η κυβέρνηση να μη «διαβάσει» και να μην «αναγνώσει» το μήνυμα αυτό, διαφορετικά χάρην μικρό πολιτικής επικοινωνιακής πολιτικής σκοπιμότητας και πιαστεί η χώρα απροετοίμαστη…
Ο Αμερικανός πρόεδρος δεν έρχεται μόνον για να θαυμάσει τα ελληνικά αρχαία και να υμνήσει την Ελλάδα της Δημοκρατίας. Έρχεται να πει, με τον τρόπο που ηδη είπαμε με την σημειολογική ρητορική : «Έλληνες αλλαζουν όλα! Σύνορα! Χαρτες! Κρατη! Μπαίνουμε σε μια νέα εποχή γενικων αλλαγών. Η ανθρωπότητα ολόκληρη. Η Ευρώπη αλλάζει. Οκόσμος αλλάζει. Διαλέξτε με ποιον θα πάτε; Διαλέξτε με ποια πλευρά θα σταθείτε; Πάρτε τις αποφάσεις σας…» «όσο είναι καιρός» ακόμα θα προσέθετα.
Πηγή: ΕΠΙΚΑΙΡΑ Τεύχος 361
