Του Δρ. Νικόλαου Γεωργανζτά
Επιτέλους! Έχω αρχίσει να λαμβάνω πολλές προτροπές γιά να συνεχίσω να σας βομβαρδίζω όλες και όλους με μηνύματα εθνικής ενότητας και πολιτικής σύμπραξης, σε ένα ενιαίο ψηφοδέλτιο, γιά την αναίμακτη ανατροπή του νυν σαθρού πολιτικού συστήματος της ανθελληνικής, ξενόφερτης και στυγνά δυναστικής, κοινοβουλευτικής κομματοκρατίας στην Ελλάδα, που τελεί υπό το κατοχικό καθεστώς ΝΔ·ΠαΣοΚ.
Απολογούμαι προκαταβολικά σε όσες και όσους νιώθουν προσβεβλημένες ή προσβεβλημένοι επειδή συμφωνώ με τους τους πολιτικούς επιστήμονες πως το πολιτικό σχηματάκι ή σκηνικούλι ΝΔ·ΠαΣοΚ αποτελεί ένα κατοχικό καθεστώς, με όλες τις άρδην καλλιγραφικές μπλε και πράσινες ανταύγειες του. Εάν όντως νιώθεις προσβεβλημένη ή προσβεβλημένος, τότε αυτό δεν είναι τίποτε άλλο παρά ένα σύμπτωμα της φοβερής εκείνης ψυχοσωματικής ασθενείας, που μεταμορφώνει τους απλούς ανθρώπους σε ‘κομματόσκυλα’, δηλαδή “animaux bizarres” ή παράξενα ζώα!
Εάν όντως νιώθεις έτσι λοιπόν, τότε παρακαλώ ζήτησε ιατρική βοήθεια. Θα την χρειαστείς! Κάποια ιατρική κρέμμα ή σκόνη ίσως, αλλά πρόσεξε όμως τα γενόσημα φάρμακα και ειδικά τα ληγμένα.
Η σωστή ιατροφαρμακευτική θεραπεία είναι ένα σοβαρά ελπιδοφόρο φαινόμενο στην ανθρώπινη ζωή. ‘Οπως επίσης σοβαρά ελπιδοφόρο είναι το ότι βαδίζουμε αργά μεν, αλλά σταθερά δε, προς την πολιτική ακύρωση των μνημονίων και των συμβάσεων δανειακής εξυπηρέτησης της Ελλάδος, από τον ελληνικό μας λαό.
Χρειάζεται λίγη προσοχή όμως, ώστε να έχουμε μία κοινή συναντίληψη του τι κανουμε και γιατί το κάνουμε. Μόνον έτσι θα είμαστε αποτελεσματικοί στην συλλογική μας πολιτική πράξι.
Από την μία πλευρά μαχόμαστε υπέρ της επαναφοράς του ελληνικού μας κόσμου στο δικό μας, το ελληνικό πολιτικό κοσμοσύστημα, το οποίο είναι συνάμα ‘ανθρωποκεντρικό’ και ‘κοινωνικοκεντρικό’. Είναι ανθρωποκεντρικό σε σχέση με την προσωπική μας ελευθερία και κοινωνικοκεντρικό σε σχέση με την κοινωνική, την οικονομική και την πολιτική μας αθροιστικά συλλογική ελευθερία.
Θα μπορούσες να δεις όλον τον συλλογικό αγώνα που κάνουμε –ως ένα ελληνικό έθος και έθνος– ως έναν κοινό αγώνα γιά την ‘κοινωνιοκρατία’. Μέσα από τούτη την οπτική θεώρηση, ο όρος ‘κοινωνιο-κρατία’ σημαίνει το να άρχει η κοινωνία ώστε, ανεξαρτήτως του πολιτικού συστήματος, να είναι η ελληνική κοινωνία ο ‘εντολεύς’ του, ενώ η εκάστοτε εκλεγμένη κυβέρνηση να είναι ο ‘εντολοδόχος’ της ελληνικής κοινωνίας.
Αυτή η σχέση μεταξύ της κοινωνίας-εντολέα και της κυβέρνησης-εντολοδόχου δεν υφίσταται καν εντός του νυν σαθρού πολιτικού συστήματος της ανθελληνικής, ξενόφερτης και στυγνά δυναστικής, κοινοβουλευτικής κομματοκρατίας στην Ελλάδα, που βέβαια τελεί υποτακτικά υπό το καθεστώς κατοχής ΝΔ·ΠαΣοΚ. Με πρόταγμα την αθροιστικά συλλογική μας ελευθερία όμως, η κοινωνιοκρατία γίνεται μία επιτακτική ανάγκη, καθόσον χωρίς την θέσμιση της κοινωνιοκρατίας, η νυν στυγνά δυναστική κοινοβουλευτική κομματοκρατία οδηγεί στην ‘κοινωνιοκτονία’ που τώρα ζούμε στην πατρίδα Ελλάδα.
Παράλληλα, από την άλλη πλευρά μαχόμαστε υπέρ της πολιτικής ακύρωσης των μνημονίων και των συμβάσεων δανειακής εξυπηρέτησης της Ελλάδος. Έχει ήδη γίνει μία προσπάθεια επί τούτου μέσω της νομικής αναστολής της λειτουργίας των κομμάτων ΝΔ και ΠΑΣΟΚ βάσει του Συντάγματος, διότι δωροδοκήθηκαν (υπόθεση Siemens).
Είναι όμως αμφίβολο εάν η προσπάθεια τούτη μπορεί να πετύχει. Διότι τα μνημόνια, όπως και οι συμβάσεις δανειακής εξυπηρέτησης της Ελλάδος, οριοθετήθηκαν και πέρασαν μέσω δύο άλλων συνταγματικών θεσμών: της κατοχικής βουλής και του επίσης κατοχικού καθεστώτος ΝΔ·ΠαΣοΚ.
Ακόμη και εάν τα κόμματα αναστέλλουν την λειτουργία τους, τα όργανα του ανθελληνικού κατοχικού καθεστώτος στην Ελλάδα λειτουργούν και είναι αυτόνομα από αυτά. Υπάρχει λοιπόν η επιτακτική ανάγκη της πολιτικής σύμπραξης, όλων των εκτός βουλής και νυν πολιτικής τάξης πολιτικών φορέων, σε ένα ενιαίο ψηφοδέλτιο, ώστε να μπορέσει ο ελληνικός μας κόσμος να εντοπίσουμε τις σωστές νομικές τρύπες με πρόταγμα την την αθροιστικά συλλογική μας ελευθερία.
Γιά να πείσουμε τους δικαστές, διεθνείς και ντόπιους, πρέπει πρώτα να περάσει η πολιτική εξουσία στα χέρια του ελληνικού λαού. Άλλως πως θα πείθονται από άλλους, ξένους. Και θα γράφουν τις πάντα πολιτικές και ποτέ νομικές τους αποφάσεις, όπως έγινε, π.χ., στην προσφυγή σε δικαστές γιά το πρώτο μνημόνιο.
Πρέπει λοιπόν να τα καταφέρουμε να νικήσουμε! Όπως και να τα καταφέρουμε να νικήσουμε όμως, ο αντιστασιακός χαρακτήρας του ελληνικού μας κόσμου είναι άξιος θαυμασμού!
Είναι μία ιστορική ταυτότητα, και ατομική και συλλογική, τούτος ο αντιστασιακός χαρακτήρας του ελληνικού μας κόσμου. Είναι μία συλλογική ταυτότητα με την σφραγίδα ‘κλέϝος’ (κλέος), που πάντα κινητοποιούσε τούτον τον λαό, από τα βάθη της ιστορίας μας ως ένα έθος και έθνος, πάνω στην επιφάνεια του πλανήτη Γη.
Θα τα καταφέρουμε να νικήσουμε λοιπόν, διότι η ίδια η ταυτότητά μας περιέχει το στοιχείο της ελευθερίας. Θα τα καταφέρουμε διότι κάποτε ήμασταν και θέλουμε να γίνουμε ξανά μία κοινωνία ανθρώπων εν ελευθερία!
Ευοί Ευάν,
Νίκος Γεωργαντζάς
