Στον απόηχο της παρέλασης στη 5η λεωφόρο αναφέρεται στην μόνιμη στήλη του "ΓΕΎΣΗ ΑΠΌ ΝΕΑ ΥΟΡΚΗ" ο συνάδελφος ανταποκριτής της ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑΣ κ. Θανάσης Τσίτσας ο οποίος αυτή τη φορά, έστω και αν δεν παραπέμπει σε υποστηρικτικές ή επιβεβαιωτικές δηλώσεις των όσων περιγράφει ακριβώς γιατί μιλούν τα γεγονότα από μόνα τους, μιας και μάρτυρες είμαστε όλοι όσοι παρακολουθήσαμε, αφενός την παρέλαση ως γεγονός, και αφετέρου το τηλεοπτικό show από το κανάλι 9, αποδίδει και καταγράφει πράγματι τις ενστάσεις, το προβληματισμό αλλά και τις αντιδράσεις της ομογένειας. Ενώ αντικειμενικά κρίνεται πράγματι ως πετυχημένη η επιλογή του καταξιωμένου και με εγνωσμένο κύρος συναδέλφου Δημήτρη Ρομποτή* του οποίου το όνομα έχει συνδεθεί μόνο θετικές ενέργειες και αξιόλογη δράση στα ομογενειακά δρώμενα διότι από όπου και αν πέρασε άφησε μόνο θετικές εντυπώσεις υπεύθυνου έκδοσης του καταξιωμένου στη συνείδηση των ομογενών περιοδικού ΝΕΟ , από τον οποίο ζητήθηκε δήλωση αναφορικά με τον τρόπο μετάδοσης αλλά και εν γένει για την αισθητική άποψη της παρέλασης.
ΓΕΥΣΗ… από Νέα Υόρκη
Του ΘΑΝΑΣΗ ΤΣΙΤΣΑ
ΕΝΣΤΑΣΕΙΣ και προβληματισμό προκάλεσε σε κύκλους της ομογένειας στη Νέα Υόρκη, για ακόμη μία φορά, ο τρόπος παρουσίασης της φετινής 76ης παρέλασης στην 5η Λεωφόρο, με αφορμή τον εορτασμό της 25ης Μαρτίου, αλλά και η συνολικότερη αισθητική εικόνα που παρουσίασε η ελληναμερικανική κοινότητα.
Για πρώτη φορά στην Ιστορία, ο πρόεδρος της οργανωτικής επιτροπής της, μεγαλοεπιχειρηματίας Τζον Κατσιματίδης, κατάφερε με προσωπικές του ενέργειες -κι αυτό κρίνεται θετικό- να κλείσει μια συμφωνία με το κανάλι 9, αλλά η τηλεοπτική ζωντανή αναμετάδοση εξελίχθηκε εν μέρει σε ενοχλητική αναπαραγωγή των στερεοτύπων, μερικά εκ των οποίων παρακολουθήσαμε στην ξεκαρδιστική ταινία «Γάμος α λα ελληνικά».
ΟΙ ΕΛΛΗΝΟΑΜΕΡΙΚΑΝΟΙ δημοσιογράφοι που ανέλαβαν την παρουσίαση εστίασαν ανεξήγητα στη φολκλορική πλευρά της φυλής μας (π.χ. παρουσίαση μπακλαβά ή ότι έχουμε στην τσέπη μας σκόρδα και ξεμάτιασμα κ.ά.), με τα οποία η νέα γενιά των Ελληνοαμερικανών πολιτών περισσότερο δυσφορεί παρά τα αποδέχεται. Εκατομμύρια τηλεθεατές παρακολουθούσαν γραφικούς αλαλαγμούς των τηλεσχολιαστών (στιλ «giaaa souuuu» και «opaaaa»), ενώ «γλέντησαν» με τα μπουζουκοτράγουδα (!) της Αννας Βίσση υπό το βλέμμα της προεδρικής φρουράς…
Η ΤΗΛΕΟΠΤΙΚΗ ΠΑΡΑΓΩΓΗ -κι αυτό αδικεί τις προθέσεις του κ. Κατσιματίδη και της Ομοσπονδίας Ελληνικών Σωματείων Νέας Υόρκης- εστιάστηκε στην προβολή των επιχειρήσεών του, των αγαθοεργιών του, των προσώπων που τον περιβάλλουν. Ομογενείς ανέφεραν στην «Ε» ότι ήταν δυσαρεστημένοι με το γεγονός ότι η εθνική παρέλαση μετατράπηκε σ' ένα «ιδιωτικό γεγονός» και σ' έναν μηχανισμό προσωπικής προβολής του κ. Κατσιματίδη με σκοπό να εξυπηρετήσει τις φιλοδοξίες του, καθώς σκέπτεται να διεκδικήσει στο μέλλον το Δήμο της Νέας Υόρκης.
«ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΤΕΘΕΙ το ερώτημα γιατί γίνεται η παρέλαση, σε ποιους απευθύνεται και τι εξυπηρετεί και σ' αυτή τη συζήτηση πρέπει να συμμετέχουν και άλλες οργανώσεις (ΑΗΕΡΑ, UHAC, Leadership 100, ΣΑΕ)», υποστηρίζει στην «Ε» ο εκδότης του αγγλόφωνου ομογενειακού περιοδικού ΝΕΟ, Δημήτρης Ρομποτής. «Επίσης, απαιτείται η αισθητική αναβάθμιση της παρέλασης με περιορισμό των αντιπροσωπειών, αυστηρότερα κριτήρια στην έγκριση των αρμάτων και επιλογή μηνυμάτων που να απευθύνονται στους κατοίκους της Νέας Υόρκης και όχι κάποιας ελλαδικής πόλης της δεκαετίας του '60. Φανταστείτε αν καλλιτεχνικός διευθυντής της παρέλασης ήταν ο βραβευμένος με Οσκαρ σκηνοθέτης Αλεξάντερ Πέιν (Παπαδόπουλος). Η παρέλαση πρέπει να καταστεί πολύπλευρη πολιτιστική διοργάνωση, που να αναδεικνύει ευρύτερες πτυχές του Ελληνισμού της Αμερικής και όχι να κόβεται και να ράβεται στα μέτρα μιας ελάχιστης μειοψηφίας ελληνόφωνων ομογενών, οι οποίοι έχουν κατ' επιλογήν και συστηματικά διαρρήξει τις σχέσεις τους τόσο με τη σύγχρονη αμερικανική όσο και με την ελληνική πραγματικότητα».
tsitsas@enet.gr
ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ – 27/04/2007
ΕΔΩ ΤΟ ΣΧΕΤΙΚΟ LINK http://www.enet.gr/online/online_text/c=111,dt=27.04.2007,id=92857628
* η επισήμανση ως προς το πρόσωπο του συναδέλφου Δημήτρη Ρομποτή αυτή κρίνεται ως αναγκαία ακριβώς επειδή εδώ στη Νέα Υόρκη δυστυχώς τα πράγματα δεν είναι και τόσο καθαρά για όσους δηλώνουν δημοσιογράφοι, εκδότες, ενίοτε και ανταποκριτές, όταν δυστυχώς για όλη τη δημοσιογραφική κοινότητα εδώ στη Ν.Υ αποτελεί κοινό μυστικό πως ανάμεσα σε όλο αυτό το συνοθύλευμα όσων δηλώνουν δημοσιογράφοι υπάρχουν και πρώην κατάδικοι, άνθρωποι που έχουν εκτίσει ποινές φυλάκισης με ανοιχτές ακόμα εκκρεμότητες στις αμερικανικές αρχές για αυτό και κρύβονται και δε δηλώνουν μόνιμη διεύθυνση… Ανθρωποι που έχουν εμπλακεί σε σκάνδαλα και βρίσκονται έξω με αναστολή… Ανθρωποι που δεν είναι καν επαγγεματίες δημοσιογράφοι και παραγοντίζουν ή έχουν το θράσσος και εμφανίζονται δημοσίως ασκώντας μάλιστα -πολλές φορές- και από καθέδρας κριτική εκ του ασφαλούς προκαλώντας την μνήμη των ομογενών ειδικά όταν θίγουν θέματα ηθικής τάξεως.
Θα πρέπει επίσης να τονιστεί ότι ο συνάδελφος Δ. Ρομποτής όπως και οι άλλοι καταξιωμένοι με εγνωσμένο κύρος και επαγγελματική δράση συνάδελφοι που βρέθηκαν στην Αμερική όπως ο συνάδελφος Θανάσης Τσίτσας αλλά και άλλοι, που είτε διαφωνούμε είτε συμφωνούμε με τα γραφόμενα ο ένας του άλλου-αυτό είναι και το μεγαλείο της δημοκρατίας- και τις ανταποκρίσεις τους, ανήκουμε όμως όλοι στην δημοσιογραφική κοινότητα και απλά κάνουμε τη δουλειά μας ο κάθε ένας από το ΜΜΕ που σήμερα -γιατί αυτά αλλάζουν- εκπροσωπεί ή αντιπροσωπεύει.
Ουδείς έχει ανάγκη από όσους καταξιωμένους -και το επαναλαμβάνουμε όχι τυχαία – με εγνωσμένο επαγγελματικό κύρος έχει ανάγκη από παρόμοιες κρίσεις και σχόλια που αφορούν στην επαγγελματική υπόσταση. ακριβώς επειδή ο κάθε ένας από εμάς έχει τη δική του προσωπική και επαγγελματική καταγεγραμένη ιστορία, ούτε και διεκδικούμε τέτοιο ρόλο. Φευ! Υπάρχει όμως μια διαφορά. Εδώ στην ΝΥ δεν υπάρχουν δυστυχώς για όλους μας κανόνες στο παιχνίδι που λέγεται media, επικοινωνία και ΜΜΕ. Και αυτό το γνωρίζουν πολύ καλά όλοι οι συνάδελφοι -τουλάχιστον οι εξ Ελλάδος προερχόμενοι- που έχουμε μάθει σε κάποιους κανόνες είτε μας αρέσουν είτε όχι.
Αυτοί είναι και αν δε μας αρέσουν παλεύουμε και τους αλλάζουμε με δημοκρατικότερους και αντιπροσωπευτικότερους μέσα από τα αρμόδια όργανα και τους υφιστάμενους θεσμούς που όμως υπάρχουν. Εδώ όμως δεν ισχύει το ίδιο! Είναι ξέφραγο αμπέλι και ο κάθε ένας ότι δηλώνει είναι και αυτό είναι κάτι που γνωρίζει πολύ καλά και ο καλός συνάδελφος Θανάσης Τσίτσας μιας και το συζητήσαμε δια μακρόν σε πρόσφατη τηλεφωνική διεξοδική συζήτηση…
Και αυτή κωμικοτραγική κατάσταση δυστυχώς είναι εις γνώση πολλών θεσμικών φορέων στη ΝΥ οι οποίοι δηλώνουν αδυναμία να παρέμβουν γιατί όντως αυτό είναι εσωτερικό ζήτημα της υφιστάμενης δημοσιογραφικής κοινότητας εδώ αλλά το γνωρίζουν κυρίως στην Ελλάδα, και εδώ είναι που υπάρχει σοβαρό πρόβλημα! Οταν πολιτικοί και βουλευτές μας ξέρουν πολύ καλά τι συμβαίνει στην Νέα Υόρκη και ποιο ακριβώς είναι το πρόβλημα…
Πρόβλημα, που τώρα ποια με όσα επακολούθησαν μετά την παρέμβαση μας με αφορμή προηγούμενη ανταπόκριση του συναδέλφου Θανάση Τσίτσα με τον οποίο συζήτησαμε την υπόθεση ανοιχτά και θέσαμε τα δάχτυλα μας επί τον τύπο των ύλων, εντάθηκε περισσότερο με την ανεξέλεγκτη τροπή που πήραν τα πράγματα…
Δεν ισχύει όμως το ίδιο, σε ότι αφορά τους κανόνες, για κάποιους άλλους η "στάση" και η "δράση" των οποίων τελευταίως προκαλεί το κοινό περί δικαίου αίσθημα όταν μόλις πριν από λίγα χρόνια βρίσκονταν αντιμέτωποι με την αμερικανική δικαιοσύνη στο κατώφλι της φυλακής όπως συνέβη με την υπόθεση της ΚΤΗΜΑΤΙΚΗΣ {υπόθεση που ανοίγει πια και στην Ελλάδα, περισσότερα για αυτό σε άλλο σχετικό ρεπορτάζ}…
ή ακόμα χειρότερα για κάποιον άλλλο που φέρεται ως "εκδότης" να "δημοσιογραφεί" όπως ο κ. Λυκομήτρος πετώντας λάσπη με όσο γίνεται μεγαλύτερα ψέματα εις βάρος ανθρώπων, οι οποίοι μάλιστα τον έχουν ευεργετήσει, και θεσμών με τη λογική ότι "όσο μεγαλύτερο το ψέμα τόσο πιο πιστευτό" όπως συμβαίνει με τον συγκεκριμένο που έχει το θράσος να αυτοαναγορεύεται σε κριτής των πάντων, όταν βοά ο ελληνισμός της Φλόριδας για την εμπλοκή του σε πολλές απάτες αλλά ελέγχεται περισσότερο για τη γνωστή θολή και βρόμικη υπόθεση (ο φάκελος της οποίας ήδη βρίσκεται στα χέρια μας και όταν αρχίσει η δημοσιοποίηση του τότε θα βγουν πολλές αλήθειες ) που τον έστειλε φυλακή για κάποια χρόνια, και άλλα τόσα μετά να εκτίει ποινή με περιοστικούς όρους και με το γνωστό βραχιόλι του FBI στο πόδι.
Ορθώς δε, έκανε και αποστασιοποιήθηκε ο συνάδελφος της ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑΣ Θανάσης Τσίτσας με δηλώσεις του από τον συγκεκριμένο, αναφορικά με άλλο θέμα που προέκυψε με αφορμή πρόσφατη ανταπόκριση του, η οποία ξεσήκωσε θύελλα αντιδράσεων με πολλές συνέπειες και ακόμη περισσότερες παρενέργειες σε πολλά δυστυχώς επίπεδα η έκβαση των οποίων μάλλον δεν είναι ευχάριστη…
Αλοίμονο λοιπόν αν τέτοια άτομα μπορούν να ασκούν κριτική! ή πολύ περισσότερο να τους δίνουμε βήμα λόγου και διαλόγου όπως συνέβη σε συγκεριμένη περίπτωση…
Για αυτό και έχει ευθύνη ο κάθε ένας από εμάς εδώ στη Νέα Υόρκη, όποιο ΜΜΕ και αν αντιπροσωπεύει ποιους ακριβώς προβάλλει από την ομογένεια, καθιστώντας τους, έστω με έμμεσο αλλά σαφή τρόπο, ως "παράγοντες" στα αθηναϊκά και ελληνικά ΜΜΕ, πρωτίστως να τους διερευνά πολύ καλά πριν τους δώσει βήμα και αναγνώριση που ενδεχομένως θα τους φανεί και χρήσιμη αργότερα… Και εξασφαλίζοντας τους παράληλλα και το συχωροχάρτι που αναζητούν, από τη μια, και από την άλλη αναγορεύοντας τους σε τιμητές λες και οι ομογενείς έχουν ασθενική μνήμη.
Δυστυχώς για όλους αυτούς οι ομογενείς και μνήμη έχουν και κρίση και αντίληψη. Είναι επομένως διπλή η ευθύνη των γνωστών και εγνωσμένου κύρους συναδέλφων για το ποιους προβάλλουμε από την ομογένεια, ιδιαίτερα σε αυτούς τους πονηρούς καιρούς που διανύουμε όπως φαίνεται και θα δοκιμαστούν θεσμοί, πρόσωπα, φιλίες και επαγγελματικές σχέσεις… Καιροί και αποκαλύψεις που θα αναδείξουν αλήθειες που πονούν αλλά κάποτε πρέπει να βγουν στο φως της δημοσιότητας ακριβώς για να "ξεχωρίζει η ήρα από το στάρι…" αλλά και διότι ουδέν κρυπτόν υπό το φως της αλήθειας έστω και αν χρειαστεί να περάσουν χρόνια… κάποτε αν έχει αδικίσει πληρώνεις…
Γι αυτό και με αυτή την σημερινή παρέμβαση μας με αφορμή αυτή την όντως αντικειμενική ανταπόκριση του συναδέλφου της ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑΣ δείχνουμε εμπράκτως τη θετική διάθεση μας αλλά σε καμία περίπτωση δε σημαίνει πως δεν έχουμε δικαίωμα στην κριτική πολύ δε περισσότερο στην αποκάλυψη της αλήθειας, η ανάδειξη της οποίας είναι έργο, φύση και θέση, του κάθε επαγγελματία δημοσιογράφου.
Γι αυτό και οφείλουμε να είμαστε προσεχτικοί ειδικά αυτή την ευαίσθητη και πονηρή περίοδο που διανύουμε ακριβώς διότι και οι κρίνοντες κρίνονται… αυτά προς το παρόν.
Περισσότερα σε ειδικό έκτακτο αποκαλυπτικό editorial που θα ακολουθήσει.
